De Haan gaat in hoger beroep tegen de uitspraak van de Raad van Discipline van maandag dat het advocatenkantoor een verboden prijsafspraak heeft gemaakt met enkele duizenden aardbevingsgedupeerden in Groningen. Volgens het kantoor heeft de raad meerdere steken laten vallen in haar beslissing en verandert deze uitspraak niets voor de betreffende cliënten. Lokaal deken Rob Geene vindt de uitspraak duidelijk. ‘Jammer genoeg heb ik gelijk gekregen’.
Door Joris Rietbroek
De Haan procedeert namens circa 3.500 gedupeerden tegen de NAM. Zij schreven zich voor 100 euro in bij de door het kantoor opgerichte stichting Waardevermindering Aardbevingsschade Groningen (WAG), die technisch gezien cliënt is van het kantoor. Als de rechter uiteindelijk oordeelt dat de NAM schade moet vergoeden, zou De Haan 5% tot 10% van de schadevergoedingen van de deelnemers ontvangen, zo luidt de constructie. In de praktijk zou dit neerkomen op gemiddeld 500 euro per gedupeerde, berekende het kantoor. De rechtbank Noord-Nederland wees een schadevergoeding aan de gedupeerden vorig jaar toe, een uitspraak waartegen de NAM in hoger beroep is gegaan.
Na een dekenbezwaar door deken Rob Geene oordeelde de Raad van Discipline Noord-Nederland maandag echter dat de door De Haan uitgedokterde succesfee ontoelaatbaar is. Twee bestuurders en twee advocaten van het kantoor werden berispt. Het Groningse advocatenkantoor toont zich in een schriftelijke verklaring strijdbaar. ‘De Haan benadrukt dat er voor de deelnemers in de Stichting WAG geen nadelige gevolgen zullen zijn. Deze uitspraak heeft ook geen gevolgen voor de deelnemers aan de claim voor immateriële schade door de aardbevingen’.
Bovendien heeft de Raad van Discipline meerdere fouten gemaakt in de beslissing, stelt het kantoor. De methodiek met een ‘mandje’ waaruit advocaten worden betaald, ‘gevuld met enerzijds de vergoeding van honderd euro (betaald door de deelnemers) en anderzijds met vergoedingen afkomstig van rechtsbijstandsverzekeraars en woningbouwcorporaties’, is volgens De Haan weldegelijk eerder toegestaan door het Hof van Discipline, in 1998. ‘Hier is de Raad van Discipline aan voorbij gegaan.’ Opmerkelijk is in dit kader nog wel dat de eenmalige bijdrage van 100 euro door de Raad van Discipline wordt omschreven als ‘verwaarloosbaar klein en niet aan te merken als een reële vergoeding voor het werk van de advocaten van De Haan.’ Circa 3.500 deelnemers maal 100 euro zou echter al neerkomen op 350.000 euro voor de vergoeding van de procedure.
De tuchtraad oordeelde verder dat De Haan en de Stichting WAG te veel met elkaar verweven zijn, aangezien secretariaat en administratie van de stichting via het advocatenkantoor lopen. Volgens De Haan is de onafhankelijkheid van de stichting echter al in september 2015 vast komen te staan in een uitspraak van de Rechtbank Noord-Nederland.
Betreurenswaardig
Het stoort De Haan-partner Hans Silvius dan ook dat zijn kantoor door de Raad van Discipline als graaiend wordt neergezet. “Enkele wooncorporaties en rechtsbijstandverzekeraars en ruim 3.000 mensen die honderd euro hebben ingelegd, zorgen er via de stichting voor dat de kosten voor de procedure worden betaald,” zegt hij. “In die zin zijn de kosten van de procedure keurig gedekt en hebben wij zodoende geen direct financieel belang bij de uitkomst aan de zaak. De raad gaat er bovendien aan voorbij hoe complex de kwestie is, wat betreurenswaardig is.”
Maar als de betaalde inleg in wezen ruim voldoende is om de advocaten van De Haan te betalen, waarom dan toch een succesfee met alle deelnemers afspreken? “In normale omstandigheden zou een cliënt een zeer hoog honorarium betalen voor een complexe zaak als deze,” stelt Silvius. “Bij winst van de zaak zou het dan ook niet meer dan redelijk zijn dat cliënten achteraf een aanvullende vergoeding betalen. We hebben berekend dat een succesfee voor een huizenbezitter wiens woning in waarde is verminderd gemiddeld op zo’n 500 euro zou uitkomen.”
Er ligt nog geen plan b. klaar voor een alternatieve constructie, mocht het Hof van Discipline in de loop van het jaar hetzelfde oordeel vellen als de raad. “Onze vervolgstap zal in zo’n geval volledig afhangen van de uitspraak van het hof,” zegt Silvius. “Maar wat de uitkomst wordt, we zullen zo’n uitspraak natuurlijk respecteren. Daar hebben we dan mee te leven.”
Volgens deken Geene zijn er tal van alternatieven besproken voor de omstreden succesfee-constructie, maar wilde De Haan hier uiteindelijk niet aan. ‘Jammer genoeg heb ik gelijk gekregen, want ik had oprecht gehoopt dat we dit op een andere manier hadden kunnen oplossen. De raad heeft echter bevestigd wat ik vind van de constructie. Die bevat principiële fouten zodat er sprake is van een verboden no cure no pay deal.”
Wat De Haan bedoelt met de opmerking dat de uitspraak van de tuchtrechter geen gevolgen heeft voor de deelnemers aan Stichting WAG, weet Geene ook niet precies. “Als bedoeld wordt dat De Haan tot het uiterste zaal gaan voor deze cliënten, dan is dit natuurlijk prima. Maar niet met behulp van deze financiële constructie.”