Lieve managing partners van Van Doorne, wat dachten jullie nou te bereiken met die laatste advertentiecampagne? We weten dat advocaten eerder vroeg verouderen – een slijtplek op de bol en de bips, een been uit de maatschappij -, en dat ze geen trendthermometer zijn.
Door ZoZuidas
Het is alsof jullie de VCR-speler op een still van Gordon Gekko in Wall Street hebben laten staan en denken dat het nog kan, ongebreideld hard werken. En jullie hebben deels gelijk. Het kan ook weer, nu start ups doorgroeien tot megabedrijven die flink wat geld te besteden hebben in Legalland. En het gebeurt ook overal, getuige een deze week veel gedeeld artikel over de werkcultuur bij Amazon in de New York Times.
Maar het is niet meer tof. Dus kom er niet openlijk voor uit. Geld en allnighters zijn niet meer wat tweens de Zuidas in trekt.
Twintigers van nu willen zich nog best een burn out werken voor hun dertigste – dat gebeurt net zo goed bij start ups in Sillicon Valley. Maar, ze willen worden uitbetaald in een andere currency. Twintigers van nu willen niet uitbetaald worden in geld, ze willen worden uitbetaald in ‘Leuk’.
Twintigers van nu zijn opgegroeid met Hyves en Facebook, in een tijd waarin er van alles gratis werd – muziek, kennis, literatuur, films. ‘Leuk’ werd de complementaire eenheid om iets te waarderen, te meten aan het aantal duimen omhoog. Een artiest beoordeel je niet meer op zijn plek in de Top 40 (de wat?), maar op het aantal likes op zijn Facebook-pagina.
Het lastige is: de tweens van nu zijn ook verwend. Ze begrijpen niet dat de waarden ‘Leuk’ en ‘geld’ concurrerend zijn. Dat er een soort algemene formule bestaat voor beloning: S = U x (C+E/L) – waarin S voor Salaris staat, U voor gewerkte Uren en het gedeelte tussen haakjes, het uurloon, wordt bepaald door Complexiteit en Ervaringsjaren, afgewogen tegen de factor ‘Leuk’. Werk dat heel complex is en weinig mensen kunnen doen betaalt in principe goed, want schaars. Werk dat veel mensen kunnen doen en niet te complex is, betaalt in principe slecht, tenzij het helemaal niet ‘Leuk’ is. Dan stijgt het uurloon exponentieel om de werknemer te compenseren voor gederfde levensvreugde.
Dat laatste is er natuurlijk aan de hand op de Zuidas, al hebben de partners lang kunnen verkopen dat er sprake van het eerste is. Daarom al die assessments en Grotius-eisen. Slim!
Jonkies op de Zuidas verdienen niet veel omdat het werk complex is of omdat ze ervaren zijn, maar omdat het fucking saai en stressvol is en niemand het anders zou willen doen. Het werk dat nu door advocaat-stagiaires wordt gedaan, kan deels al worden opgepakt door apps of robots. Maar dat willen partners niet, want de uren van een robot kun je niet schrijven op de rekening. Automatiseren betekent afslanken, en dat betekent minder omzet.
De ontevredenheid bij het jonge werkvolk ligt niet aan overbelasting alleen, maar aan een motivatieprobleem. Een eigen zaak runnen en iemand vrijpleiten uit voorlopige hechtenis = Leuk. Acht uur lang dezelfde contracten doorploegen op zoek naar dezelfde clausule = niet Leuk. De meditatiecursus die de Brauw aanbiedt, of de Happy Lawyer cursus met als thema ‘kwetsbaarheid’ helpen dus niet (echt). Of je gemotiveerd bent schuilt niet alleen in of je voelt dat je van toegevoegde waarde bent in het proces en je taken aankan, maar ook in het eindresultaat. Hoe Leuk is het om de man of vrouw te zijn die de volgende bedrijfsverhuizing heeft geregeld voor een private equity fonds?
De Zuidas aantrekkelijker maken lukt niet meer door het salaris omhoog te gooien of een uurtje met elkaar te gaan huilen in de grote pauze op een yogamat.
De Leuk-factor moet omhoog.