Lieve Zuidasyuppie, hoe voelde het om de afgelopen jaren zo hopeloos uncool te zijn? Om in het verdomhoekje te zitten, bestempeld door burger en politiek als graaier? Om elke maand dat dikke salaris gestort te krijgen en te denken: ‘mocht ik maar een baard op kantoor. Een baard zou een goed tegengewicht kunnen bieden tegen mijn uitgedunde hoofdhuid?’
Door Zo Zuidas
Hoe voelde het om een veel te duur appartement in Zuid te kopen terwijl iedereen in Noord ging wonen? Om met je jaarclub af te spreken en niet langer de grootste bek te hebben omdat iedereen het had over die artistieke clubgenoot die naast zijn fotografie een worstendraaierij had?
Jij had hard gestudeerd, een traditioneel CV gebouwd zodat je aan de slag kon in de Magic Circle of de top 5. En toen je daar uiteindelijk zat was iedereen alweer ergens anders. De hipsters regeerden, en jij was folklore uit de Jaren 80: een yuppie.
Maar er is hoop. Er is een reddingsboot waar je op kan springen voor het herstel van je culturele relevantie. Na een aantal jaar doodgegooid te zijn met stukken over en tegen hipsters, is de hipster nu compleet passe verklaard. Ovah.
Na de dood van de baard is er een nieuw potentieel irritant marketinghokje, pardon, antropologisch type opgestaan. In een veelgedeeld artikel op Mashable werd de Yuccie geintroduceerd. De Young Urban Creative. Volgens de bedenker van de term is de Yuccie een millennial ‘borne of suburban comfort, indoctrinated with the transcendent power of education, and infected by the conviction that not only do we deserve to pursue our dreams; we should profit from them.’
Geld verdienen is belangrijk, maar nog belangrijker is dat het geld wordt verdiend door creatieve verlichting te vinden. Het is een evolutie van de hipster, die als antwoord op de massaconsumptiemaatschappij zich in artisanale en obscure vintage lifestyle terugtrok, maar uiteindelijk mainstream werd. De Yuccie vindt groot geld verdienen niet vies. Ze zijn creatief en ondernemend, als de bedenker van de volgende Uber, of met een keten organic mueslicafe’s. Ze worden door Goldman Sachs ook wel HENRY’s genoemd. High Earning Not Rich Yet. Begint toch al weer een stuk dichter bij huis te klinken voor de huis tuin en keuken Zuidasser.
In tegenstelling tot de hipster is het yucciedom ook een haalbare identiteit voor de Zuidasser. Als je ten minste bereid bent om je baan te verlaten en geld te verdienen in de nieuwe wereld. De original yuccie volgt geen traditioneel carrièrepad zoals de Zuidasser. Hij heeft het talent en het cv om gerecruit te worden, maar gaat niet eens in op het aanbod van die bank of dat grote advocatenkantoor. Original Yuccie gaat meteen voor een onbetaalde stage om zijn creatieve doel te realiseren.
Er is zelfs een tweede yuccie prototype. De born again yuccie, die na een aantal jaren op de veilige carriereladder de sprong in het diepe waagt. De banker-turned-festival-start-up-ondernemer bijvoorbeeld.
Met de skills die je op de Zuidas meester hebt gemaakt, een creatief idee, een flair voor Instagram ben je volgens de checklist een yuccie als je ervan overtuigd bent dat jouw creativiteit belangrijk, nee essentieel is voor de wereld, en dat die creativiteit beloond zou moeten worden met een dik salaris. In het artikel wordt dat als volgt omschreven:
You deserve to make a living being yourself. Your ideas are valuable. Follow your dreams.
Een grenzeloos zelfvertrouwen en een overtuiging van je eigen relevantie, gemixt met een gevoel van entitlement. Waar hebben we dat eerder gehoord? Lieve Zuidas yuppie, maak een Instagramaccount aan, trek je korte broek aan naar de vergadering en kruip uit dat corporate verdomhoekje. Het is een kleine stap naar Yuccie-land.