De herfst is het off-site seizoen. In de lente en zomer heeft niemand zin om met zijn collega’s verplichte dingen te ondernemen, dan wil je met je vrienden op het terras zitten. Maar de herfst is toch al treurig, daar kan een off-site ook nog wel bij. Dus laten we twee of drie dagen de Zuidas achter ons en trekken het bos in, de duinen in of de hei op.
Door Zo Zuidas
Een off-site moet volgens mijn manager naast gezelligheid (lees: ontiegelijke hoeveelheden alcohol) en iets leuks (lees: iets gênants zoals fierljeppen), ook een stukje reflectie en een stukje feedback bevatten. Deze laatste twee aan de hand van schema’s, vier-stappen-plannen met kleuren, figuren en matrixen.
Want voor ieder idee dat ooit geopperd is door een manager, is er een leger aan consultants dat de manager bijstaat om iedereen op precies dezelfde manier te laten reflecteren, te laten denken en te laten communiceren. Wel zo overzichtelijk. Het liefst in groepjes, die daarna plenair rapporteren. Want op een off-site wordt alles gedeeld. Dat reflectie zich niet in een stappenplan laat gieten is een teken voor de consultant. ‘Jij zit in de weerstand.’ Dus houd je maar je mond.
Ook voor feedback is een format. ‘Ik heb het gevoel dat jij….., en dat doet …. met mij.’ Een script voor de omgang met je collega’s. Met dit script doen we in de corporate kantoortuin een poging om emoties als woede of teleurstelling buiten de deur te houden. En zo regisseren de consultants zelfs de intermenselijke contacten op de werkvloer. Via de off-site. Want daar stampen we de scripts uit ons hoofd en oefenen we een rondje met onze collega’s, terwijl de rest gezellig toekijkt.
Onder toeziend oog van je manager geef je feedback aan je collega, die niet zo pijnlijk is dat er een kans op repercussie is, maar ook niet zo nietszeggend dat je op je vingers getikt wordt door de feedbacktrainer. Dus kom je met eufemismen en verkapte complimenten. Een beetje zoals je op sollicitatiegesprekken doet als ze vragen naar je slechte eigenschappen. ‘Ik heb het gevoel dat jij heel hard werkt, en daardoor heb je soms weinig tijd voor een praatje. Dat vind ik jammer.’ Vanavond moet je immers nog met deze collega aan het bier en morgen moet hij je misschien een zetje geven op de fierljep.
En dat zorgt ervoor dat de off-site uiteindelijk twee of drie verloren dagen vormt. Je hebt niet leren fierljeppen, dat is namelijk een sport waar mensen jaren voor trainen, je hebt niet kunnen reflecteren, omdat dat niet een groepsproces is en je hebt die collega ook niet de waarheid kunnen zeggen. Je komt doodmoe uit de off-site, omdat niemand als eerste naar bed wil en niemand als laatste aan het ontbijt wil zitten. De dag erna lukt het nauwelijks om wakker te blijven boven je laptop.
Wat is dan wel een geslaagde off-site? Die bestaan niet. Geef mensen gewoon twee dagen vrij. Laat ze hun eigen tijd indelen en op hun eigen manier reflecteren. Het resultaat? Een uitgeruste medewerker die zin heeft om er weer tegenaan te gaan. Of niet, maar die komt er ook niet na de off-site.