‘Bruis, bruis, bruis’. Schreeuwend liep een partner stijf van de drugs door de gangen van een Zuidaskantoor… Het kan u niet ontgaan zijn, de Zuidas is weer volop in het nieuws. Dit keer is het Hubert-Jan van Boxel die een boekje open doet. Hij geeft de rest van Nederland een inkijkje in de topadvocatuur op de Zuidas.
Door Zo Zuidas
Van Boxel die, zoals hij zelf schrijft, een kwart eeuw juridische littekens draagt, (waarbij die vijfentwintig jaar Zuidassalarissen het leed hopelijk wel wat konden verzachten), laat weten dat de apenrots op de Zuidas alleen belust is op geld en macht.
Dat verbaast ons niets. Onze blogs, columns en boeken gingen over hoe je desondanks kon overleven op de Zuidas. Moet je een freak zijn om er te werken? Of word je er vanzelf een? Daar gaat ook onze aanstaande televisieserie over. ‘Ik weet niet of dat wel geloofwaardig is’, kregen we te horen, als we een scene beschreven waarbij een partner zijn dictafoon naar een secretaresse smeet. Sommige dingen zijn zelfs voor fictie ongeloofwaardig.
Naar aanleiding van het boek ondervroeg het NRC een aantal advocaten over hun werk op de Zuidas. Sommigen bevestigden het, anderen hadden het niet zo erg meegemaakt en één advocaat herinnerde zich ons interview met Peter R. De Vries, die tegen ons zei: ‘Als je in de Champions League wil spelen, dan moet je niet zeuren. Dan hoort dit erbij.’
De vergelijking met de Champions League wordt vaker gemaakt, maar die loopt aan alle kanten spaak. Laat ons uitleggen waarom. Een voetballer concurreert met spelers uit de hele wereld: van Zuid-Amerika tot aan Afrika. Op de Zuidas concurreer je met een kleine groep studenten, die het juiste netwerk hebben om daar aangenomen te worden.
In het voetbal bereik je alleen de top als je echt talent hebt. Op de Zuidas bereiken niet alleen de slimste en meest talentvolle jongens en meisjes de top. Sterker nog, het gaat om hele andere eigenschappen: een dikke huid en scherpe ellebogen.
Bovendien zijn in de Champions league de 35-plussers op één hand te tellen, terwijl op de Zuidas de 60-plussers en hun verouderde ideeën domineren.
Maar de belangrijkste reden waarom de vergelijking tussen de Zuidas en topsport niet opgaat is misschien wel dat de Champions League duidelijke regels heeft. Gebruik je doping? Dan lig je eruit. Ben je niet respectvol naar de scheids? Gele kaart. Speel je het spel oneerlijk? Een rode kaart. En ja, voetballers trainen keihard, maar een arts, een fysio en waarschijnlijk een psycholoog zorgen ervoor dat ze niet te hard trainen, dat ze ook hun rust nemen. Dat ze goed eten. En dat ze ontspannen. Want alleen dan kunnen ze een topprestatie leveren.
Als de Zuidas al vergeleken kon worden met een sport, dan zou het eerder een Crash Derby Race zijn. Waar uitgewoonde auto’s zich door de modder worstelen, terwijl ze elkaar uit de weg botsen en over elkaar heen rijdend de finish proberen te halen. Om vlak na de finish rijp te zijn voor de sloop.
Zie ook over hetzelfde onderwerp: ‘Zuidasboek Van Boxel herkenbaar, maar tegelijk ook helemaal niet‘