Iedereen heeft recht op griep deze winter. Ook ik ben een oorontsteking rijker. En wat vinden we het allemaal lastig om ons ziek te melden. Eerlijk zeggen: vind jij een collega echt een loser als hij zich ziek meldt? Waarschijnlijk niet. Waarom zijn we dan zo streng voor onszelf?
Door Fleur Brockhus, schrijver van o.a. De urenfabriek en Mest voor de werkvloer
Zo werkte ik de afgelopen maanden twee dagen per week bij een opdrachtgever op locatie en nam ik daar deel aan de groepsapp. Wekelijks was er wel iemand die zich schoorvoetend ziekmeldde via die app. Gelukkig reageerde iedereen daar met: doe rustig aan, fijn dat je ons niet aansteekt, beterschap.
Tegenwoordig heb ik er minder moeite mee om me ziek te melden dan toen ik nog in loondienst werkte. Dat komt deels omdat ik per uur betaald word, dus ziek zijn kost de opdrachtgever niets. Risico van het vak. Maar het werk wordt er natuurlijk niet minder van. De deadline loslaten en me overgeven aan ziek zijn, dat blijft een behoorlijke uitdaging.
Mijn man is er apetrots op dat hij zich in zijn werkende leven nog nooit een dag heeft ziekgemeld. Hij kan zich er niets bij voorstellen dat ik me op mijn allereerste werkdag bij het Zuidaskantoor waar ik ging werken meteen ziek moest melden. Ik weet het nog goed: ik had griep en viel bijna flauw in de douche. Dit gaat gewoon echt niet, hoorde ik de stem van mijn moeder in mijn hoofd. Dus meldde ik me ziek.
Gek genoeg vond ik dat op die eerste dag minder moeilijk dan toen ik er al een tijdje werkte. Niemand gaat er namelijk vanuit dat je je zomaar ziekmeldt wegens een kriebelhoest op je eerste werkdag. Dat was althans mijn overtuiging. En daar zit meteen de crux: we zijn bang om ons ziek te melden, omdat het een teken is van disloyaliteit en van zwakte. Als collega wil je juist als loyaal en sterk gezien worden. Dat is ook de reden dat precies de mensen die kracht en loyaliteit het allerhoogst in het vaandel hebben een burn-out krijgen. Zij negeren ziekteverschijnselen en vallen vervolgens volledig om. Met alle schaamte van dien.
Daarom is het als partner zo belangrijk om continu te peilen hoe het gaat met je medewerkers. En als medewerker is het een vraag die je iedere dag aan jezelf kunt stellen. Hoe gaat het met mij? Het klinkt zo simpel, maar in de praktijk valt het niet mee. Ik interviewde laatst een succesvolle startup die binnen een paar jaar enorm is gegroeid en waar iedereen wil werken. Hun succesformule: je kunt niet genoeg communiceren met je mensen. Vraag hoe het gaat in persoonlijke gesprekken en meet de tevredenheid met diverse instrumenten. Doe dat dagelijks, wekelijks, maandelijks en jaarlijks. Zij organiseren daarnaast burn-out preventietrainingen. En heel belangrijk: zij doen wat met de feedback. Overigens werkt iedereen bij dat bedrijf fulltime en keihard.
Maar in de advocatuur hoor ik weleens de klacht dat er niet eens gevraagd wordt hoe de medewerker die ziek is geweest zich voelt bij terugkomst op kantoor. Daarmee geef je iemand natuurlijk niet het gevoel dat ziek zijn mag. Dat het menselijk is. Al hoor je soms ook over verrassend empathische partners.
Een advocatenvriendin had zich ziekgemeld nadat zij jarenlang niet alleen op het werk over haar grenzen was gegaan, maar ook privé. Ze zocht op allerlei manieren hulp en rust. Ook bij een populaire spa in Amsterdam-Zuid waar ze een ontspanningsmassage boekte. Wat voelde zij zich vervolgens betrapt toen ze daar een collega tegenkwam. Hoorde ze niet ziek op de bank te liggen thuis? De partner waarvoor ze werkte was heel begripvol tijdens de burn-out. Ze is volledig hersteld en werkt er nog steeds met veel plezier. Volgens mij zijn we vooral hard voor onszelf. Want zeg nou eerlijk: vind jij een collega echt een loser als hij zich ziekmeldt? Waarschijnlijk niet. Waarom zijn we dan zo streng voor onszelf?
Van mijn moeder leerde ik: ziek is ziek. Zij is de beste moeder die je je kunt wensen: met een achtergrond in de verpleging, werden wij tot in de puntjes verzorgd als we ziek waren. Blijf nog maar een dagje thuis om aan te sterken, zei ze als de koorts weg was. Want als je weer naar school gaat of op je werk verschijnt, dan verwachten mensen dat je weer helemaal beter bent. Dat je belastbaar bent.
Het liefst was ik tijdelijk verkast naar mijn moeder tijdens de oorontsteking van afgelopen week. Want ziek zijn terwijl je voor drie kinderen moet zorgen, is de hel. Maar mijn moeder was met vakantie. Gelukkig heb ik gaandeweg nog iets geleerd: om hulp vragen. Dus belde ik mijn man voor het eerst in ons tienjarig huwelijk of hij alsjeblieft naar huis kon komen. Dat deed hij tot mijn grote verbazing zonder gemopper. Want naar huis gaan voor een ander voelt toch weer anders dan voor jezelf.
Over die deadline die tijdens mijn ziekte zo belangrijk leek: dat bleek allemaal wel mee te vallen. Eigenlijk is dat meestal het geval. Nietwaar?
Loon bij ziekte, hoe zit het precies?
Iedere werkgever krijgt wel eens te maken met een zieke werknemer. Een goede verzekering lost de eerste problemen rondom doorbetaling van het loon op, maar bij een ziekmelding is diverse wet- en regelgeving van toepassing. Zowel vanuit het arbeidsrecht als het socialezekerheids- en privacyrecht.
Dit whitepaper geeft een overzicht van de belangrijkste do’s en don’ts in de diverse ziekte-scenario’s. Want voorkomen is beter dan genezen!
