Vorige week kwam ons ‘literaire debuut’ Project Dromenland uit. Misschien heeft u er iets over gelezen. Die kans is best groot, want in de lege januarimaand omarmden de kranten ons als de manische eekhoorn zijn eikel in Ice Age.
Door ZoZuidas
Na vijf jaar alleen met rug en donker haar op de foto te hebben gestaan, was het tijd ons om te draaien. Tijd om recht in de lens te kijken en eindelijk alle America’s Next Top Model-lessen in de praktijk te brengen. Groot geworden in het Selfiestijdperk, probeerden we een onhandige duckface. Het leverde niet de gewenste Kardashian pout op die we zochten, het was meer de ‘Wil de Smet’-look, de verrimpelde vriendin van Helen Helmink in old school Goede Tijden Slechte Tijden. Je leert snel als Beetje BN-er. Gewoon lachen is het best.
Overgeleverd aan de artistieke grillen van de fotograaf sjokten we van voetbalveldje naar tochtig perron. En van fotostudio naar een regenachtige Zuidas. Onze arme bankier, die niet uit de kast wilde komen werd onder een paraplu verstopt, als een kikvors om een paal gewikkeld of keek stemmig over het water uit.
De journalisten ontmoetten wij ergens op een afgelegen plek. Ver van de Zuidas. Om maar geen collega’s tegen te komen.
Als cheerleaders chanten we onze media lessen:
Wat is onze Unique Selling Point?
We deden dit al ver voordat Joris Luyendijk zijn Banking Blog startte!
Wat is onze opinie?
Weg met de witte piemel en een pak op de Zuidas.
Wat zijn we niet?
ZUUR! Alles met een KNIPOOG!
(wink wink, nudge nudge)
GO ZUIDAS!
Hoogtepunt was ons televisie-optreden. In een paar gezellige mediabites proberen uit te leggen dat het niet OK is dat er op de Zuidas geen weergave is van het hoge aantal allochtone en vrouwelijke rechtenstudenten bleek lastig.
Zeker met op rechts Peter R. de Wasknijper op z’n neus: ‘Je moet gewoon het snot voor de ogen werken. De Zuidas is de Champions League en als je niet tegen de cultuur kan moet je er wegwezen.’
En op links Dinand Woesthoff: ‘Ik weet hoe het is om gediscrimineerd te worden. Ik ben een kwart Indisch. Dan beginnen die Marokkanen toch een eigen kantoor als ze niet worden aangenomen?’
Ehm. OK.
Op Twitter hadden we fans en haters. Onder de fans veel vrouwen, die beaamden dat de Zuidas wel wat minder piemelig mag. Vanuit mannenkamp kwam er vaak de: ‘wat loop je nou te zeiken, rot dan op’-troef. Ook wel de Zwarte Piet dooddoener genoemd.
De reacties vanaf de Zuidas zelf waren gemengd. Verbaasd: ‘Waah, nooit geweten dat jij erachter zat’. Kritisch: ‘Er zijn zoveel meer argumenten aan te dragen’. Maar vanuit de top bleef het stil. Want waar waren de reacties van de partners? De Melchior Mossels uit ons boek?
Zou het boek op hun nachtkastje liggen? Zouden ze zichzelf herkennen? Of zien ze ons als een rondtrekkend circus dat volgende week de stad weer zal verlaten?