Evelyn Wolterink en Margriet Kooiman, beiden partner bij Yur Advocaten, hebben een duidelijke visie op het thema diversiteit en inclusie. ‘Een vrouw is niet óf een carrièretijger, óf een deeltijdprinses. Het denken in stereotypen moet overboord. We moeten iedereen faciliteren om vrij te zijn in een keuze, die keuze accepteren én daar niet allerlei kwalificaties aan hangen.’
Tekst: Debora Plomp voor Friends in Business Communicatieplatform
“Eén wereld, duizend vrouwen” is het thema van Internationale Vrouwendag 2024.
Margriet: ‘Bij Yur streven we er ook echt naar dat iedereen, ongeacht gender, afkomst, religie, politieke voorkeur of geaardheid, zich veilig en gelukkig voelt op de werkvloer. En ik hoop dat als collega’s op dat vlak ergens tegen aanlopen, we een genoeg veilige omgeving hebben gecreëerd dat ze het bespreekbaar maken.’ Evelyn: ‘Juist de mix van allerlei soorten personen en karakters kan leiden tot een goede balans binnen een organisatie en meer gelijkheid.
Voel je als partner een extra verantwoordelijkheid?
Evelyn: ‘Als partner voel je die niet alleen richting cliënten als aanspreekpunt en eindverantwoordelijke, maar juist ook voor de organisatie en de mensen die bij ons werken.’ Margriet: ‘Dat klinkt misschien wat heftig, maar is juist ook erg leuk. Zorgen dat er voldoende leuk werk binnen komt en dat iedereen met plezier voor Yur werkt.’
Welke uitdagingen zijn er nog steeds voor vrouwen met ambitie?
Margriet: ‘Of dat dit in de advocatuur heel anders is dan in andere corporate werkvelden, vraag ik mij af. Waar ik als vrouw in het begin van mijn carrière wel eens tegenaan liep, is dat ik soms als “meisje” werd gezien door cliënten of de advocaat van de wederpartij. Als er alleen maar mannen boven de 45 jaar aan tafel zitten, dan wijk je als vrouw van onder de 30 jaar al snel af. Dit is met de jaren minder geworden. Simpelweg doordat ik ouder ben geworden en daardoor ook meer senioriteit ben gaan uitstralen.’ Evelyn: ‘Ook zitten er steeds meer vrouwen aan tafel, zowel aan de kant van de adviseurs als aan de kant van cliënten. Er is meer balans. Aan vrouwelijke advocaten zullen door mensen van de oude stempel heus nog wel eens bepaalde kwaliteiten worden ontzegd, maar ik denk dat dit al veel minder is dan tien jaar geleden.’
Zelf ervaring met genderdiscriminatie gehad?
Evelyn: ‘Gelukkig niet. Een algemeen bekend voorbeeld is wel dat de beloning van vrouwen lange tijd is achtergebleven bij beloning van mannen. Dit is in de advocatuur ook wel zo geweest, maar ik heb het idee dat dit wel is bijgetrokken, óók als het gaat om bonusstructuren. In ons eigen beloningsbeleid is bijvoorbeeld rekening gehouden met een parttimefunctie en afwezigheid in verband met zwangerschapsverlof. Daar wordt voor gecorrigeerd, zodat bepaalde bonussen ook dan en met dezelfde inspanning haalbaar zijn.’ Margriet: ‘Zelf heb ik geen last ondervonden van “het vrouw zijn”, anders dan in het begin van mijn carrière dat ik soms het gevoel had als “meisje” te worden gezien. Inmiddels weet ik dat het juist ook een voordeel kan zijn om een van de weinige vrouwen aan tafel te zijn. Als vrouw heb ik soms toch een andere aanpak en inzichten dan de mannen aan tafel en daardoor een toegevoegde waarde.’
Hoe kunnen kantoren bijdragen aan meer gendergelijkheid binnen de advocatuur?
Margriet: ‘Gendergelijkheid houdt in dat het geen rol speelt of dat iemand man, vrouw of non-binair is. Niet in het aannamebeleid, beloningsbeleid en niet in de beoordeling van het functioneren. Op dit moment hebben wij meer vrouwelijke dan mannelijke advocaten rondlopen. Dit is ook logisch als je kijkt naar de studenten die rechten studeren. Dit zijn meer vrouwen dan mannen. Ik vind het een achterhaald idee dat alle vrouwen heel anders denken en doen dan alle mannen, en andersom. Helemaal bij de nieuwe generatie is naar mijn idee steeds minder een hard onderscheid te maken tussen “mannelijke” en “vrouwelijke” eigenschappen. Ook in de taakverdeling thuis. Mijn mannelijke collega’s hebben ook de zorg voor hun kinderen, werken niet meer standaard fulltime en worden gebeld door school als een kind ziek is. Ik vind wel dat je daar als kantoor ondersteunend in moet zijn. Yur is op de goede weg.’
Hoe kunnen vrouwen elkaar ondersteunen?
Evelyn: ‘Door elkaar serieus te nemen, en te zorgen dat dit door cliënten en collega’s ook wordt gedaan.’ Margriet: ‘Probeer niet met de “dominante man” mee te doen, als je zelf van nature niet dominant bent. Dit komt vaak onnatuurlijk over en daardoor word je juist niet serieus genomen. Mijn ervaring is juist dat mijn “vrouwelijke eigenschappen” van toegevoegde waarde zijn en ik mij daarmee kan onderscheiden. Zowel in gesprekken met cliënten, als binnen de partnergroep.’
Welke vrouwen zijn een inspiratiebron voor jullie?
Margriet: ‘Vrouwen van de oudere generatie die echt tegen vooroordelen hebben moeten vechten. Zij werden afgerekend op het feit dat zij kinderen kregen en zijn toch ver gekomen in hun carrière.’ Evelyn: ‘In mijn vroegere jaren binnen de advocatuur heb ik geen vrouwelijk rolmodel gehad. Ik hoop dat de generatie na mij het voorbeeld wél iets vaker kan afkijken. De vrouwen die zich daar nu hard voor maken en dit onderwerp bespreekbaar maken, vind ik inspirerend.’
Hoe kunnen mannen een actievere rol spelen?
Margriet: ’Eigenlijk hetzelfde als hoe vrouwen elkaar kunnen ondersteunen: door vrouwen serieus te nemen, gelijk te belonen en gelijk te beoordelen. Maar ook door open te staan voor andere karaktereigenschappen dan die van de “dominante man”.’ Evelyn: ‘Ik ben wars van de gedachten “we moeten vrouwen omhoog chearleaden, want anders komen zij minder ver” en “dat is helemaal afhankelijk van hoe mannen ons benaderen”. Vrouwen hebben zelf genoeg in hun mars.’
Advies voor jonge vrouwelijke advocaten?
Margriet: ‘Wees vooral je zelf en meet je niet aan de “ouderwetse mannelijke” advocaat. Juist daardoor ben je van toegevoegde waarde en word je serieus genomen. The old boys network is er echt nog wel, maar daar hoef je niet per se onderdeel vanuit te maken om een succesvolle carrière te hebben en impact te maken. Evelyn: ‘Belangrijk vind ik dat vrouwen een eigen afweging kunnen maken en niet worden afgerekend op de uitkomsten daarvan. Die afweging pakt voor iedereen anders uit en in mijn geval, ook al ben ik moeder, in fulltime werken. Voor mij werkt dat goed. Dat maakt mij overigens niet per se ambitieuzer dan iemand die ervoor kiest parttime te werken, want ook in een parttimefunctie kun jij CEO zijn van een grote multinational. Een vrouw is niet óf een carrièretijger óf een deeltijdprinses. Ik zou graag willen dat er minder in stereotypes wordt gedacht. Tot het zover is, is mijn advies aan vrouwelijke advocaten de meningen van buitenaf te laten voor wat ze zijn, en vooral na te denken over hoe jíj jouw werk wilt inrichten. Die strijd met jezelf is al lastig genoeg.’
