Chelsea won de Champions League door de enorme investeringen van Abramovitsch. Als u veel geld had, op welke plek in de advocatuur zou u het dan investeren?
Onderzoek naar investeringen in de sport wijst uit dat het niet zinvol is om zomaar heel veel geld ergens in te stoppen. Indien je alle deelnemers van een voetbalclub opeens met € 1 miljoen meer zou belonen, gebeurt er niet veel nieuws. Iedereen went weer snel aan deze hogere inkomsten. Maar als je een miljoen gericht investeert op een zwakke plek, dan loont de investering waarschijnlijk beter. Met andere woorden, je kunt je geld maar beter gericht investeren.
Stel u mocht gericht geld uitgeven aan een zwakke plek binnen uw kantoor. Waar zou u het dan investeren om de beste return on investment te krijgen?
Veel kantoren investeren deze dagen in business development. Op zich een goed idee, want daar valt nog veel te winnen. Met een ‘maar’ wat mij betreft, namelijk dat er ook geld in de professionals zelf gestoken wordt. Zij moeten zelf leren waar de (nieuwe) business zit en zij moeten leren hoe zij daar in hun contacten op een goede manier mee omgaan. Ik zou, als ik u was natuurlijk, ook geld steken in (onderzoek naar) nieuwe modellen van kennisdelen, maar ook bijvoorbeeld in het bedenken van bedrijfsmodellen die niet gebaseerd zijn op het declarabele uur. De investering in kennis op deze gebieden zijn niet alleen waardevol voor de middelgrote en grote kantoren, maar ook voor de eenpitter.
Investeer in jonge mensen
Natuurlijk is het in de advocatuur altijd zo geweest dat er relatief veel geld geïnvesteerd wordt in jonge mensen. De hele stageperiode is in feite een grote investering. Toch is dat niet de investering die ik bedoel. Als ik investeren in jonge mensen bedoel, heb ik daarmee hun denk- en werkwijze voor ogen. Alle jongeren worden nu in het keurslijf van de advocatuur ‘oude stijl’ gewrongen, terwijl het veel beter zou zijn om van hen te leren. Voor welke kennis zouden zij nog willen betalen, wetende dat zij de generatie zijn die alles download? Hoe zouden zij hun kennis (willen) delen met cliënten? Hoe zien zij de toegevoegde waarde voor de cliënt?
Die vragen kun je hen best na een of twee jaar advocatuur al stellen. Nu moeten alle jongeren maar hun mond houden totdat ze partner zijn. Dan zijn ze doorgaans al weer veel te veel ingekapseld.
Investeren in de toekomst
Als ik u was, zou ik mijn geld investeren in de toekomst. Een open deur zou je denken, maar toch zie ik het te weinig. Er worden heus wel grote investeringen gedaan in de advocatuur, maar soms lijken die teveel op het ‘betaald voetbal model’, namelijk het extra belonen van de topvoetballers over de gehele linie.
Echter, het feit dat veel advocaten veel verdienen, is eerder een handicap voor het beroep dan een model voor vooruitgang. Het is ook een handicap voor de advocaten zelf, want buiten de advocatuur zijn ze helemaal niet zoveel waard en dus blijven ze hangen – de bekende gouden kooi. En tot slot is het voor het bedrijfsmodel van de advocatuur ook niet goed; je blijft verstrikt zitten in het X maal het declarabele uur, om er zeker van te zijn dat je iedereen kunt betalen.
Het kan natuurlijk zijn dat u ook het geluk heeft en tegen een soort Abramovitsch aanloopt, maar tot die tijd zou ik nog eens goed nadenken waar je op kantoor het beste kunt investeren voor de toekomst. En de advocatuur is geen voetbalclub, dus er moeten betere alternatieven te vinden zijn.
Christ’l Dullaert, Twitter @LeTableau