41 Partners, honderden medewerkers, vele verschillende rechtenstelsels, veranderende regelgeving en kamperen bij de drukker. De advocaten van De Brauw Blackstone Westbroek en Linklaters hebben alle zeilen bijgezet om het bankenconsortium te adviseren. De overname van ABN Amro door het consortium is een feit en de adviseurs mogen er nu over praten. Overfusies.nl ging in gesprek met Kees Peijster, Lodewijk Hijmans van den Bergh en Jan Marten van Dijk van De Brauw en Peter Goes en Henk Arnold Sijnja van Linklaters.
Complexiteit
De complexiteit van de transactie was voor de adviseurs van het consortium de grote uitdaging. Kees Peijster van De Brauw ziet hierin een trend: “Het vergt een reeks aan specialismen om dit soort transacties te kunnen doen. Als je iets niet in huis hebt kan je de cliënt niet bedienen. Wij zien steeds meer van zulke transacties waar meer specialismen samenkomen.” Volgens Henk Arnold Sijnja van Linklaters droegen de leemtes in de bestaande wet- en regelgeving en de op handen zijnde nieuwe wet- en regelgeving bij aan de complexiteit van de transactie: “Er was veel onduidelijkheid over de wijze waarop de bestaande regelgeving moest worden toegepast. Bovendien was er de overgang naar nieuwe openbare biedingsregels, maar het tijdstip van inwerkingtreding was onzeker. We moesten daarom, totdat meer duidelijkheid bestond over het overgangsrecht, telkens adviseren op basis van twee sets regels.” Een derde complicerende factor was het internationale karakter van de overname. De biedende partijen komen uit verschillende landen en ABN Amro is een mondiaal opererend bedrijf. Lodewijk Hijmans van den Bergh van De Brauw vat de complexiteit van de transactie samen in de vraag: “Hoe doe je een bod dat wereldwijd is, terwijl de regels overal anders zijn”. De biedingen moesten voldoen aan met name Amerikaanse en Nederlandse biedingsregels. Daarnaast moest er veel werkt verzet worden om toestemming te krijgen van de Europese, Nederlandse en Belgische toezichthouders. “Je wordt ontzettend getest als dienstverlener”, zegt Peter Goes van Linklaters, “omdat er zoveel mensen betrokken zijn moet alles teruggebracht worden naar één a4’tje, ondanks alle verschillende regelingen en onduidelijkheden.” “De Biedingsregels dateren uit het begin van de jaren zeventig met maar één bepaling over een concurrerend bod”, voegt Henk Arnold Sijnja daaraan toe.
Merrill Lynch
Volgens Peter Goes is de totstandkoming van het consortium met name te danken aan ‘engineering’ van de Amerikaanse zakenbank Merrill Lynch. RBS maakt traditioneel veel gebruik van de diensten van Linklaters. Zo was Linklaters ook betrokken bij de overname van de Bank of China door RBS. Fortis heeft contact gezocht met De Brauw, waarop Sjoerd Eisma, Jan Marten van Dijk (betrokken bij de claimemissie van Fortis), Bernard Roelvink en Kees Peijster naar Brussel zijn gereden en van de plannen van Fortis op de hoogte zijn gebracht. Via het advocatenkantoor Uría Menéndez, de Spaanse evenknie van De Brauw, is Banco Santander met De Brauw in contact gekomen.
Breekpunt LaSalle
Als er één kritiek punt in het overnameproces genoemd moet worden dan nomineren de advocaten de verkoop van LaSalle aan de Bank of America. Kees Peijster over de verkoop: “Het was na LaSalle best spannend of het doorging, maar dat het uiteindelijke resultaat was dat ze doorgingen was uiteindelijk minder verassend. Als ze daarentegen begin maart hadden gehoord dat LaSalle weg zou zijn, dan weet ik niet hoe het was gelopen”. “23 april werd LaSalle verkocht, dat was een shock”, zegt Peter Goes. Desondanks concludeert hij dat het achteraf niet zo belangrijk was: “De uitspraak van de Ondernemingskamer is goed geweest voor het consortium. Het heeft ons tijd gegeven. In de tussenliggende 2 maanden hebben we ontzettend hard gewerkt en uiteindelijk hebben we Barclays ingehaald.”
De Ondernemingskamer en de Hoge Raad
Als gevraagd wordt wat het verschil veroorzaakte in de uitspraak van de Hoge Raad geeft Peter Goes aan dat de Hoge Raad waarschijnlijk “een strategische keuze heeft gemaakt en de ‘rechtszekerheid heeft laten prevaleren’.” Volgens Lodewijk Hijmans van den Bergh lijkt het erop dat de Hoge Raad er met een ‘civilistenoog’ naar gekeken heeft: “Terwijl de Ondernemingskamer meer besliste vanuit een ondernemingsperspectief met een bredere kijk en minder naar de letter van de wet. De Hoge Raad heeft een strikte interpretatie van de wet gegeven.” Dit wordt beaamd door Kees Peijster: “Belangrijk is of je de verkoop van LaSalle wel of niet identificeert als een poison pill, een ongeoorloofde beschermingsmaatregel. De Hoge Raad heeft zich er niet over uitgelaten of dit wel of geen ongeoorloofde beschermingsmaatregel was. De Hoge Raad heeft namelijk ten aanzien van dat punt verwezen naar de uitspraak van de Ondernemingskamer. De Ondernemingskamer beschouwt het vooralsnog niet als een poison pill. Dat aspect is open gelaten. Vervolgens is de Hoge Raad er in cassatie van uit gegaan dat het geen beschermingsmaatregel was. De discussie over beschermingsmaatregelen is zodoende niet aan de orde geweest.”
Het licht bij ABN Amro ging uit
Vanaf de verkoop van LaSalle is het proces in een stroomversnelling geraakt. Volgens Peter Goes “moest het consortium toen de eerste serieuze interesse tonen. Door die transactie waren we gedwongen om de eerste Nederlandse termijn onder die Nederlandse biedingregels te laten lopen. De termijn is gaan lopen door de “go shop” bepaling in het contract tussen de Bank of America en ABN Amro met betrekking tot de verkoop van LaSalle. Je moet dan zien dat je nog andere kopers krijgt. We zitten op dezelfde verdieping als de raad van bestuur van ABN Amro. Dus hier was nog licht en daar was nog licht en we hadden een mooi uitzicht op ze. De nacht verliep ingewikkeld met hier en daar een telefoontje heen en weer.” Lachend concludeert Goes: “Uiteindelijk gebeurde er dus helemaal niks en ging bij ABN Amro het licht eerder uit.” Volgens Kees Peijster heeft de verkoop van de LaSalle het consortium niet van zijn stuk gebracht. “De verdeling bleef hetzelfde, maar RBS kreeg in plaats van de bank LaSalle het geld dat de verkoop heeft opgeleverd.”
Kamperen bij de drukker
Ondanks de lange overnamestrijd maken de adviseurs een ontspannen indruk. Bij De Brauw heeft men zelfs de tijd gehad om op “vakantie” te gaan. Het was mogelijk om een weekje weg te gaan, maar dan wel dankzij hun Blackberry’s. Jan Marten van Dijk benadrukt dat er binnen De Brauw genoeg gespecialiseerde mensen rondlopen die voor een ander in kunnen springen. Peter Goes en Henk Arnold Sijnja vertellen over het weekje kamperen bij de drukker in Londen. De uitvoerige Amerikaanse en Nederlandse biedingsdocumentatie, alsmede gerelateerde persberichten en advertenties, moest in zeer korte tijd worden geproduceerd. In dezelfde periode speelde de procedure over de verkoop van LaSalle. Bij een gespecialiseerde drukker in Londen heeft men het drukwerk uitgevoerd waarop telkens verschillende correctierondes volgden. Een zeer hectische toestand met cliënten, advocaten en investment bankers in kleine ruimtes. Peter Goes benadrukt vooral de positieve kant: “Ze hebben daar een Nintendo en een Wii en opklapbedjes, het eten was goed en er was een Nespresso apparaat.” Henk Arnold Sijnja nuanceert zijn collega: “Het is daar ontzettend muffig op een gegeven moment. Je sliep wanneer het kon, want ’s nachts moet je weer met de volgende ronde commentaar komen.” Sijnja vond het desondanks een mooie ervaring.
“Niet des De Brauws”
Op de vraag of de transactie nog flink gevierd is antwoordt Lodewijk Hijmans van den Bergh dat het uitbundig vieren van een beklonken deal niet “des De Brauws” is. Wel zijn ze dezelfde avond met 23 man van De Brauw gaan dineren, maar er is “geen enkele fles champagne aan te pas gekomen”, benadrukt Kees Peijster. “Bij Linklaters moet het nog gevierd worden”, zegt Peter Goes. “De dag na de gestanddoening hebben we een paar flessen champagne opengetrokken met het complete Amsterdamse team en RBS en hebben we het hier (de boardroom van Linklaters – red.) gevierd. Mark Fischer (bestuurslid van RBS – red.) bleef ondertussen gewoon doorwerken met de champagne bij de hand.”