Advocaten die gebruik maken van niet-specialistische informatie op internet, handelen in strijd met de gedragsregels, en kunnen te maken krijgen met verzekeringsclaims. Daarvoor waarschuwt de Britse specialist gedragsrecht Andrew Hopper QC. “Het citeren van een niet-originele bron in de rechtszaal is een recept voor rampen en woedende rechters. Wikipedia en andere bronnen worden over het algemeen gewaardeerd, maar advocaten zullen altijd hun gezonde verstand moeten gebruiken. Ze moeten terug naar de originele bron.”
Volgens de auteur van het stuk op Law Gazette maakt een toenemend aantal advocaten, van stagiaires tot senior partners, gebruik van openbare bronnen als Wikipedia, terwijl ze kunnen beschikken over gespecialiseerde zoekmachines als Lawtel en Justis. Daarmee brengen ze hun cliënten, maar ook hun eigen praktijk in gevaar.
Het blad haalt verschillende advocaten en een bibliothecaris aan die wijzen op de gevaren. Emma Harris van de Law Society: “De hedendaagse stagiaires kennen de wereld buiten internet niet, ondanks alle inspanningen van rechtenfaculteiten. We hadden er hier onlangs een binnen, die vroeg wat de lijst met woorden en nummers achterin een boek betekende. Hij had het over de index.”
Ook ervaren advocaten zijn kwetsbaar. Harris had twee keer advocaten over de vloer die zochten naar de volledige tekst van een wet. De ene bleek Zweeds, de andere Amerikaans. In beide gevallen hadden de advocaten hun informatie verzameld via internet. Ook wijst ze op fouten in openbare bronnen.
Daarover spreekt ook Frank Maher, partner bij Legal Risk. “Openbare bronnen worden niet altijd goed bijgehouden. Persberichten kunnen achterhaald zijn door een nieuw persbericht, dat echter niet in de openbare bron is opgenomen. Dat is meer dan alleen beschamend, je riskeert verzekeringsclaims en gedragsrechtelijke consequenties.”