De rechtenstudent van nu is heel anders dan die in het verleden, en dat is niet per se positief. Tenminste, als je het de Amerikaanse ex-decaan Jim Gardner vraagt. In zijn weblogs vergelijkt hij hoe hij zelf in de collegebanken zat met hoe dat nu gaat. Hij concludeert dat studenten nu zo min mogelijk met anderen te maken willen hebben en zich zo snel en makkelijk mogelijk van hun studie af willen maken.
In zijn blogs op TheFacultyLounge.org laat voormalig decaan van SUNY Buffalo Law School Jim Gardner zich uit over de jongere generatie en hoe de huidige rechtenstudenten verschillen van hun voorgangers. Volgens hem hebben ze de neiging om menselijke interactie te schuwen ten gunste van ‘zelfbedieningseducatie’ en kiezen ze te vaak voor gemak in plaats van grondigheid.
Gardner denkt dat de zelfbedieningstrend een reflectie is van veranderingen in de maatschappij. ‘Toen ik nog een kind was werd je auto door de pompbediende volgetankt, bankmedewerkers verwerkten je geldopname en reikten het persoonlijk uit, schoenenverkopers deden de schoen aan je voet en strikten je veters. Aankopen werden gedaan in winkels en elke aankoop werd op de kassa aangeslagen door de caissière’, schrijft hij.
Tegenwoordig wordt shoppen en het verzamelen van informatie online gedaan zonder menselijk contact, constateert Gardner. Misschien is dat de reden dat studenten zelden het advies van de decaan of mentor vragen. ‘Ik maak me ook zorgen over het feit dat veel van onze studenten er niet alleen de voorkeur aan geven om zoveel mogelijk van hun educatie te verkrijgen zonder menselijke interactie, maar ook dat velen van hen van hun stuk gebracht zijn door persoonlijk contact met andere mensen, met name degenen die ze niet kennen.’ Hij is bang dat studenten die tijdens hun studie niet met andere mensen in contact treden, na de studie problemen krijgen met het vormen van relaties met cliënten, rechters en collega’s.
Zelfopoffering
In een andere blog op dezelfde website zegt Gardner dat rechtenstudenten onduidelijkheden te vaak oplossen op een manier die het ze gemakkelijker maakt. Hij merkte het toen studenten een probleem tegenkwamen: bij de keuze ‘Zal ik deze bron wel of niet citeren?’ en ‘Zal ik om uitstel vragen voor mijn paper?’ besloten de studenten het niet te vragen, maar gewoon niet te citeren en ervan uit te gaan dat ze vanzelf uitstel kregen. Gardner: ‘Deze studenten kozen de gemakkelijkste weg voor zichzelf boven de manier die maar een klein beetje extra moeite en voorzichtigheid had gekost.’
Dezelfde verkeerde inschattingen spelen in andere situaties, voegt de voormalig decaan toe. Studenten komen op een sollicitatiegesprek gewoon niet opdagen in plaats van eerst te bellen om te annuleren. Of ze mailen eerst de docent in plaats van zelf even in de lesstof te kijken om het antwoord te vinden.
‘Eerdere generaties wisten dat beroepsmatig succes gepaard gaat met een bepaalde soort zelfopoffering’, schrijft Gardner. ‘Veel van de studenten van nu lijken er vanuit te gaan dat het onwaarschijnlijk is dat hun zakelijke succes en persoonlijke gemak ooit in conflict zullen komen.’