De Engelse hoogleraar Stephen Mayson schreef onlangs een pittig stuk op zijn blog: de komst van extern kapitaal bij advocatenkantoren in Engeland hoeft geen teloorgang van de advocatenethiek te betekenen.
Eerst een terzijde. Elders viel mijn oog op een advertentie waarin ondernemingsrecht advocaten worden gezocht die niet aan acquisitie hoeven te doen. Apart dat je dit ‘vereiste’ in de advertentie ziet, terwijl de ervaring van de laatste jaren juist leert dat je bijna bij geen enkel kantoor hoeft aan te komen met een briljant jurist die niet de straat op durft.
Het doet vermoeden dat er dus anderen zijn die de acquisitie gaan doen voor deze advocaten, en je hoort menigeen al verzuchten: dat lijkt me heerlijk. Veel advocaten vinden acquisitie een gruwel, mijn inziens vooral omdat ze eenvoudigweg te weinig acquisitiekennis hebben. Maar is een advocaat beter af als deze niet aan acquisitie hoeft te doen? Ik denk het niet. Vooral de advocaten die zich op het gebied van ondernemingsrecht begeven, zullen in toenemende mate moeten laten zien dat zij kennis hebben van het bedrijf waarvoor zij werken. Men zit bij de meeste bedrijven niet te wachten op een kamergeleerde die in afzondering mooie stukken schrijft. Het acquireren, en je daardoor verdiepen in de aard van het bedrijf van je cliënt, hoort nu eenmaal bij het vak. Nu meer dan ooit.
De Tesco Law en prof Mayson
Terug naar Mayson. In Engeland is het sinds de opkomst van de zogenaamde Tesco Law mogelijk dat externe partijen eigenaar worden van een advocatenkantoor. Er is natuurlijk een storm door juridisch Engeland gegaan en menig congresorganisatie vaart wel bij alle drukte en onrust die dit met zich brengt.
Nu mengt professor Mayson zich in deze discussie middels zijn blog van afgelopen week, waarin hij fijntjes opmerkt dat ethiek een state of mind is, die niet alleen aan juristen of advocaten is voorbehouden. Met andere woorden, dat er extern kapitaal in een advocatenkantoor komt, wil niet zeggen dat een kantoor zich daarmee direct op een ethisch hellend vlak begeeft. Goed punt, lijkt mij.
Extern kapitaal dus geen acquisitie meer?
Zou het dan denkbaar zijn dat ook in Nederland externen mede eigenaar worden van een advocatenkantoor, en dat mede dankzij deze constructie advocaten zelf niet meer aan acquisitie hoeven doen? De kans is namelijk groot dat men dan een soort accountmanagers gaat aanstellen die het externe (potentiële) cliëntencontact gaan doen, zodat de advocaat weer, zoals vroeger, vanachter zijn bureau mooie adviezen en processtukken mag schrijven. Zou dat dan een verrijking of een verarming zijn van de advocatuur?
Ik denk dat de advocatuur nog steeds veel te leren heeft van het bedrijfsleven. Men zou bijvoorbeeld veel meer moeten weten van het projectmanagement zoals dat in bedrijven wordt gedaan.
Ik deel met Mayson dat de (eventuele) komst van extern kapitaal op zich geen ‘doodvonnis’ is. Maar ik ben er ook geen voorstander van dat een advocaat in afzondering adviseert en procedeert. Acquisitie is een onderdeel van het vak geworden, en dat is maar goed ook. De advocaat staat daardoor midden in de wereld. Niet alleen midden in zijn eigen wereld, maar vooral in de wereld van zijn cliënt.
Christ’l Dullaert, Twitter @letableau