Kent u wellicht de film Wedlock? Daarin worden gevangenen, waaronder Rutger Hauer, uitgerust met een apparaat om hun nek dat ontploft bij ontsnappings- en sabotagepogingen. Heel effectief. Ik moest eraan denken toen mijn kantoor mij in plaats van mijn ouderwetse mobieltje de elektronische enkelband voor zakelijk Nederland, de Zwarte Bes, aanbood. Nou ja, aanbood…
Door John de Jong, advocaat
Mij werd meegedeeld dat ik mijn telefoon moest inleveren en daarvoor in de plaats – op straffe van een onmiddellijke opeisbare niet voor compensatie vatbare boete bij verlies, diefstal en beschadiging – een BlackBerry in ontvangst diende te nemen. Ik heb het nog ruim een jaar volgehouden te “vergeten” mij voor de inruil te melden, maar uiteindelijk wist het Facilitair Politbureau me toch te vinden. Gelukkig had ik een manier bedacht waardoor ik mijn kantoormobieltje toch kon behouden, en het zwarte gevaar brengt zijn leven dan ook grotendeels door achterin mijn onderste bureaula (tot groot verdriet van ICT: het ding mag nooit uit want dat veroorzaakt wachtlijsten en synchronisatieperikelen).
Als ik hem wel bij me heb, zit ik voortdurend koortsachtig en nerveus te kijken of er nieuwe berichten zijn, om vervolgens toch in een onbewaakt ogenblik opgeschrikt te worden door het beruchte rode lampje of zacht gezoem. Vaak om alleen te constateren dat het facilitair management het rooster voor de glasbewassing heeft aangepast of omdat het op zoek is naar de eigenaar van auto met kenteken XX-111-YY die kennelijk verzuimd heeft nodige parkeerautorisaties te regelen.
Begrijp me niet verkeerd, ik realiseer me dat je als juridische dienstverlener bereikbaar moet zijn en ik ben dan ook – mobiel – 24/7 te bereiken. Het altijd en overal je e-mail lezen is volgens mij niet per definitie een goede zaak. Ten eerste ben je vaak niet in staat goed te lezen wat er voorbij komt en, eenmaal geopend, riskeer je het betreffende bericht te vergeten. Fatsoenlijk antwoorden, anders dan in “goeiemoggel-taal”, is er ook niet bij. Ik ga er liever, desnoods thuis via de webmail, even rustig voor zitten. Eigenlijk geldt hetzelfde voor e-mail op kantoor. Als je een ochtend je Outlook gewoon uitzet, kom je nog eens ergens aan toe en als het echt belangrijk is, dan bellen ze wel.
Het schijnt dat toen de fax de telex verving, in een tijd dat de meeste zaken nog telefonisch of per ouderwetse brief werden gedaan, advocaten uit besprekingen werden gehaald omdat een TELEFAX was binnengekomen. Dat moest dus wel urgent zijn!
Het grootste probleem is wat mij betreft dat je met de BlackBerry als ontvanger, na lezing, zin van onzin moet scheiden en dan is het te laat: je bent sowieso uit je concentratie gehaald. Wanneer het wel handig is? Bijvoorbeeld in de trein op weg terug van een bespreking of een zitting, zodat je voor aankomst op kantoor vast kunt inventariseren wat er nog moet gebeuren. Ook op vakantie (als je geen internet hebt) kan het de gemoedsrust enorm ten goede komen als je een (scheef) oogje in het zeil kunt houden. Voor het overige is de BB wat mij betreft een groot, onhandig en boventallig apparaat, dat eigenlijk alleen maar voor extra stress zorgt in plaats van het werk te faciliteren.
John de Jong is een pseudoniem (echte naam bekend bij de redactie). Aangezien hij vreest dat mogelijk toch een ontploffingsmechanisme in zijn apparaat is ingebouwd dat op afstand door het MT van zijn kantoor kan worden geactiveerd (mocht hij het rotding bij zich hebben), blijft hij liever anoniem