Acquisitie is het nieuwe mantra in de advocatuur. Op zich een goed idee, maar moet er niet nog een mantra bijkomen? Bijvoorbeeld projectmanagement?
Onlangs stond het nog in het Financieele Dagblad: minder groei op de Zuidas, maar dat wisten we natuurlijk al uit De Stand van de Advocatuur. In feite doet men het op de Zuidas helemaal niet zo slecht. Er is weliswaar minder groei dan vóór 2008, maar ook dat wisten we al. Er wordt natuurlijk veel op de recessie geschoven en daar is het allemaal ook wel mee begonnen, maar dat is beslist niet de enige oorzaak.
Bij veel kantoren, ongeacht waar ze gevestigd zijn, is het nieuwe mantra acquisitie. Op zich juich ik dat alleen maar toe. Daar valt nog enorm veel te leren en veel mee te winnen. Business developpers zijn hot, evenals marketing- en acquisitietrainingen.
Allemaal prima, maar zal dit volstaan? Nee, dat denk ik niet. Ik wacht eigenlijk op een vernieuwend initiatief van een groter kantoor dat met een echt nieuw bedrijfsmodel komt. En dat vernieuwende zou dan kunnen zitten in een nieuwe tariefstructuur, een HR-beleid dat niet meer is gestoeld op de piramidevorm met leverage of in een bedrijfsmodel dat geënt is op projectmanagement.
Natuurlijk zijn de drie hiervoor genoemde alternatieven allemaal veel moeilijker in te voeren, omdat ze veel dieper ingrijpen op de bestaande structuur van kantoren. Acquisitie grijpt niet diep in op het bedrijfsmodel. De advocaten en notarissen moeten daar ‘slechts’ andere vaardigheden leren. Ook dat is al een hele opgave.
Maar deze ‘vernieuwing’ blijft gestoeld op het declarabele uur-model en men blijft ook een piramidemodel handhaven. De kunst is mijns inziens om naast deze goede, nieuwe acquisitievaardigheden ook op andere fronten vernieuwing door te voeren.
Stagiaires als kweekvijver?
Is het piramidemodel nog wel het beste bij de aankomende X-, Y-, Einstein- en millenniumgeneratie? Je kunt vele termen verzinnen voor het aanstormend talent, maar feit is dat zij veel mobieler zijn. De traditionele investering in het toptalent kon wel eens erg kostbaar worden, want degenen die uit deze dure kweekvijver komen bovendrijven, vertrekken soms ook weer snel.
Sommige kantoren zijn al druk de vertrekdatum zo mogelijk van een 4e naar een 5e jaar op te schuiven. Want pas in het 4e jaar gaan alle investeringen in de stagiaire zich echt terugverdienen. En wat bied je dan om aantrekkelijk te blijven voor dat extra jaar? Juist dan wil je dat de advocaat veel declarabele uren maakt, terwijl de aantrekkingskracht op dat moment in een betere work-life balance gaat zitten.
Projectmanagement
In de VS is men al voorzichtig met projectmanagement aan de slag gegaan. Het wordt echter ook voor Nederlandse kantoren tijd om op dat terrein deskundigheid in huis te halen. Want alle advocaten begrijpen het declarabele uur, maar wie begrijpt het projectmanagement?
Nu kun je nog van jongs af aan doorgroeien naar een plek in het bestuur. Dat is straks ook nog wel mogelijk, maar dan zal het hele bestuur uit minstens twee andere disciplines moeten bestaan, wil je op deze wijze je kantoor weer naar groei loodsen. Naar mijn mening zul je in dit model ook veel minder ‘eigen’ personeel hebben en een veel kleinere kweekvijver van jong talent. Wat je nodig hebt huur je per project in.
In mijn boek Yoga in je Toga noem ik dit het Hollywoodmodel, een term die van trendwatcher Bakas komt. Het model houdt in dat je per project (film) een groep (crew) samenstelt. Aan het eind van het project blijft een kleine groep van eigen mensen over, de rest gaat naar huis. Ook in de advocatuur toepasbaar.
Ik geef het u maar mee; ook als de recessie voorbij is, zal het groeimodel voor de advocatuur er anders uit gaan zien. Die groei zal mede gerealiseerd kunnen worden door echte vernieuwing. Welke advocaat-ondernemer staat op?
Christ’l Dullaert, @letableau