In de VS kun je voor 75 dollar een kentekenplaat kopen voor het Wounded Warriors Project en aldus steun je families van veteranen. Wordt het tijd dat wij ook met kentekenplaten voor onze strafrechtadvocaten gaan rijden?
Door Christ’l Dullaert, Le Tableau
De media zijn dol op strafrechtadvocaten. In die zin zijn deze advocaten het boegbeeld geworden van de advocatuur. Menig burger is verbaasd als blijkt dat maar een klein percentage van alle advocaten strafrecht doet. Voor het imago van de advocaat is de strafrechtadvocaat zeer bepalend.
De paar miskleunen daargelaten, zijn de strafrechtadvocaten noeste werkers die niet voor het ‘grote’ geld gaan. De rest van de advocatuur heeft bewondering voor hen of zou dat moeten hebben. Meer in het algemeen gesproken mag de bewondering gelden voor de advocaten die voor een groot deel van hun praktijk op toevoegingen aangewezen zijn. Eigenlijk zou de rest van de advocatuur hen dus best een steuntje in de rug mogen geven. Begonnen wij niet allemaal ooit aan de rechtenstudie met een zeker gevoel voor rechtvaardigheid? En een beetje idealisme?
Verdeel de lasten
Ik heb wel eens gedacht dat iedere commerciële advocaat minimaal tien toevoegingen per jaar zou moeten doen, al was het maar om een reëel wereldbeeld te krijgen. Ik weet dat het lastig te organiseren is, je moet je werk immers goed doen. Je kunt dus niet zomaar even een paar strafzaken of vreemdelingenzaken gaan doen.
Ik weet ook dat menig commercieel kantoor nog heus wel eens een zaak pro deo doet of een aantal zaken heeft lopen in het kader van hun MVO beleid. Maar ik denk niet dat er ‘adoptie-programma’s’ voor strafrecht advocaten of advocaten uit de sociale advocatuur zijn. Zouden we niet toch enige solidariteit kunnen bevorderen? Bijvoorbeeld met een Stichting Steun de Sociale advocatuur, een soort waarborgfonds voor advocaten uit de sociale advocatuur. Of een crowdfundingproject van waaruit opleidingspunten gefinancierd kunnen worden.
Of op kleinere schaal; zou het niet aardig zijn als commerciële advocatenkantoren strafrechtadvocaten als gast bij hun intervisiebijeenkomsten zouden laten komen? Je schenkt hen als het ware onderdak en Ordepunten. Bovendien, ook hier zou het voor een realistisch wereldbeeld van de advocaat niet slecht zijn om ook de dilemma’s van een strafrecht advocaat te kennen.
Tweedeling in de maatschappij
Vaak wordt er gesproken over een tweedeling in de maatschappij. De Occupy beweging zag die ook met de leus ’we are the 99%’. Een tweedeling binnen de advocatuur is echter ook niet ondenkbaar. De kloof tussen de toevoegingspraktijken en de commerciële kantoren kan groter worden.
Zo we elkaar niet financieel kunnen steunen, dan in ieder geval toch maar moreel. Misschien geen kentekenplaat maar een poppy die de Britten nu allemaal in hun revers dragen ter nagedachtenis van oorlogsslachtoffers? Hoe dan ook: we have to support our troops.
Strafrechtadvocaten, veel succes met jullie acties!