Het beoordelingsgesprek. Een berg om tegenop te zien, formaat Kilimanjaro. Maar dat zou het natuurlijk niet moeten zijn. Eerder een dijk, of vooruit, een piepklein bergje. Een Vaalserberg.
Fleur Brockhus, auteur van roman De urenfabriek
Ontbijten op kantoor. Nog wat langer blijven zitten dan normaal, een extra keertje sushi meeprikken met collega’s. ’s Nachts outlook een mailtje laten uitsturen naar een cliënt met de partner waarvoor je werkt in de CC. Hard lachen om zijn grapjes, informeren naar zijn weekend. Alles om in een positief daglicht te komen bij hem of haar. Want laten we eerlijk zijn: een beoordelingsgesprek, tien minuten talk of functioneringsgesprek gaat in de praktijk over de afgelopen maand en niet over het hele jaar. Helaas.
Denk je nou echt dat de partner zich jouw gepassioneerde deelname aan die belangrijke DD van begin vorig jaar herinnert? Of jouw vlammende bijdrage tijdens een van de jurisprudentielunches? Dit is hoe het vaak gaat op grote kantoren: de partner kijkt ’s ochtends in zijn agenda en ziet daar het gesprek met jou staan. Of zijn secretaresse herinnert hem eraan. Of hij werkt met een alarmsignaal dat de afspraak tien minuten van te voren aankondigt. Zijn hersenen gaan tekeer als een gehaktmolen op vol vermogen: ken ik deze stagiair of medewerker? Check. Op welke zaak zit hij of zij? Oh…ja… En dan: goed werk in zaak X of slecht werk in zaak X. Net ziek geweest (en gemeld)? Gevalletje dikke pech. Tenzij je partner geen tijd heeft voor het beoordelingsgesprek en het twee maanden uitstelt. Dan heb je geluk.
Afhankelijk van het beleid van kantoor, je positie en de moeite die de partner in de beoordeling wil steken, wordt soms ook aan collega’s gevraagd naar je functioneren. En leuker nog: mag jij de partner beoordelen (een pluimpje geven). De zogenaamde 360 graden feedback. Dat zorgt voor een beter beeld. Beter en completer.
Dan het gesprek zelf. Het zou geen verrassing moeten zijn, maar een beoordelingsgesprek voelt vaak een beetje als opnieuw solliciteren voor je eigen baan, maar dan bij een partner die jou al kent. En jij voert nu niet het hoogste woord. Eigenlijk is het niet zo moeilijk om in te schatten hoe je ervoor staat. Breng je de laatste tijd genoeg geld binnen, lig je goed in de groep, zit er groei in je functioneren? Kortom, ben je lekker bezig en voeg je iets toe. Dat is denk ik waar het om draait. Tijdens het gesprek kun je natuurlijk zelf ook voorbeelden aandragen van jouw geweldige kwaliteiten en gewonnen zaken. Tja, iemand moet het doen.
Er zijn bedrijven waar leidinggevenden slechts een bepaald aantal promoties mogen vergeven. Daarom beoordelen ze sommige werknemers onterecht te laag, zodat zij naast het net vissen. In de advocatuur gaat het gerucht dat er jaarlijks meer stagiaires worden aangenomen dan er uiteindelijk nodig is aan medewerkers. Bewust te laag beoordeeld worden is natuurlijk niet goed voor je portemonnee. En funest voor je zelfvertrouwen. Maar wat doe je eraan?
Ik heb het eens nagevraagd bij advocaten die hun hoofd boven water weten te houden in de advocatuur. Hun advies: zorg dat je opvalt. Vertel de partner subtiel over je successen en ambities, ook buiten het grote gesprek om. Zorg dat je bij sociale activiteiten aanwezig bent, zodat niet alleen je werk, maar ook jouw sprankelende persoonlijkheid zichtbaar wordt. En spreid je kaarten, dus probeer te werken voor meer dan een persoon.
Is het toch helemaal misgegaan? Medewerkers kunnen bij HR bezwaar aantekenen tegen hun beoordeling. Dat voelt misschien wel rechtvaardig en je bent je ei lekker kwijt. Maar of je daar een kiloknaller van een promotie mee in de wacht sleept, valt nog te bezien.