Zitten twee partners in de kroeg. Zegt de een tegen de ander: “He vogel, hoe gaat het?” “Best. Net mijn consultant op bezoek gehad. Ik moet NU innoveren zegt ie. Want anders…”
Door Juriaan Mensch
“Oja. Want anders… zijn we al-weer de lul. Kun je op wachten. Ze schrijven gewoon de juridische pers over. Die interviewen steeds andere zogenaamde legal goeroes voor wat futuristisch geprevel, en vervolgens kwaken ze elkaar allemaal weer na terwijl er in twee jaar net zoveel verandert als in tien jaar.”
“Ik ben alleen wat grijzer geworden en kotsbeu van weer een round table over innovatie en verandering. Maar ja, dat is ook innovatie en verandering. Soort van.”
“We zijn net de katholieke kerk. Alles wat we doen is schrijven en praten. Verder veranderen we zo min mogelijk aan de boodschap en het gebouw. Want dat is herkenbaar en het werkt, al eeuwenlang. Prima businessmodelletje dus. Ik hoor het wel als er wat beters is.”
“Ik moet ook veranderen van m’n consultant. Hij kwam vorige week langs. Elk jaar komt ‘ie met een rapport over een ander onderwerp: technologie, businessmodel, de klanten die opeens alles willen, bedreigend trendje hier en daar. Maar het heeft altijd dezelfde conclusie: mee veranderen… want anders… Gaat al vijtien jaar zo.”
“Precies. Standaard consultantgewauwel. Heb jij je Kodak-momentje al gehad?”
“Sterker nog. Kodak is een klant van me.”
“Echt? Maar die zijn toch…”
“Nope, dat denkt iedereen in de advocatenbubbel. Kodak bestaat gewoon nog. Geslaagde consultantmythologie.”
“Dus je gaat niet innoveren… dat wiel verwisselen tijden het rijden.”
“Ik heb geen wielen, die heb ik niet nodig. Want mensen komen naar mij toe. Ik doe gewoon zaken en stuur een rekening die altijd betaald wordt. Want iets met hiring IBM ofzo. Ik begrijp maar een ding en dat is angst. Mij niet bellen, dat is pas eng.”
“Same here. Maar toch moest ik van mijn consultant vorig jaar opeens luis-te-ren naar mijn klanten. Want als ik niet empathisch was zou er niemand meer komen.”
“En?”
“Ik zei: ja hoor, ik ga luist-er-en. Heb toen maar een vragenlijst naar een zooitje bedrijfsjuristen opgestuurd. Bleek dat ze het eigenlijk allemaal wel best vonden, zolang ze hun CFO maar in zijn hok konden houden. En ze wisten ook niet hoe het beter kon. Ja, of het allemaal wat goedkoper kon natuurlijk. Toen heb ik mijn uurtarief wat anders verpakt en het als een hippe alternative fee arrangement aangeboden. Iedereen blij met verandering, maar wel gelijk in verwarring. Je kent het wel.”
“Haha, ja die ouwe wijn in nieuwe zakken. Ik moest ook luis-te-ren, maar dan naar millennials. Want die willen alles anders ofzo. Anders komt er geen hond meer ons piramidespel spelen, was de boodschap. Maar steeds weer gewoon een volle bak met gretige cum laude stagiairs die precies doen wat we zeggen. Blijkbaar doen we toch iets goed – naast dik betalen (wink wink).”
“Hahaha.. We zeggen altijd dat we toptalenten willen, maar jij weet net zo goed als ik dat we die helemaal niet nodig hebben in onze branche. Beweren dat je toptalent zoekt is gewoon paaien. Want zeg nou eerlijk, was jij nou zo’n juridische rocket scientist?”
“Welnee joh, kantoor was een voortzetting van mijn studentenleven eigenlijk, gewoon doen wat moest, uren draaien.”
“En dat doe ik nog steeds. Maar dit jaar mag ik dus geen boor meer verkopen, maar moet het een gat in de muur zijn. En ik moet ook aan preventie doen in plaats van ambulance spelen.”
“Oja, dat boor-en-ambulance advies. Dat was het bij mij vijf jaar geleden.”
“Vijf jaar terug moest ik opeens een ketenpartner worden en mijn bedrijfsprocessen integreren met mijn klanten.”
“En, gelukt?”
“Dataroompje ingericht, beetje kennisdelen, appje gemaakt. Iedereen blij. Alles verder bij het oude.”
“Ja ouwe trucs… doen het altijd goed… Hebben we zelfs nog een legal award voor gekregen. Die consultantrapporten zijn altijd een goede basis voor marketingcampagnes. Daarom huren we ze in.”
“Maar die commoditization dan? Daar loopt het zeker wel dun van door je broek?”
“Vogel, denk na… Daarom nemen we juist ook die millennials aan die verre van toptalent zijn en nauwelijks ambitie hebben. Die doen dat suffe werk wel. Vinden ze nog best ook, want partner worden willen ze toch niet. Papadagje ertegenaan gooien en ze zijn helemaal stil.”
“Bij mij zijn die millennials ook te lui om aan mijn stoelpoten te zagen. Laat staan dat ze weten wat een zaag is.”
“Hahaha. Ben benieuwd waar die consultant volgende keer mee komt. Wedden dat ie volgend jaar met een bangmaak artificial intelligence-verhaal komt. We worden allemaal vervangen door Ee-Aai.”
“Ja, net als de Paus zeker. Hahaha!”
“Die Paus draait gewoon weer prima. Net als ik. Dit jaar mijn beste jaar ooit gedraaid.”
“Ik ook.”
“Wil jij er nog eentje?”
“Yep. One for the road… To nowhere…”
“HAHAHA!”