In de rubriek ‘Het roer om’ praat Advocatie met juristen die een radicale carrièreswitch hebben gemaakt. Famke van der Elst vertelt over haar ommezwaai: ze startte in de advocatuur, werd daarna bedrijfsjurist, maar is nu berggids in de Zwitserse Alpen en het Jura-gebergte.
In tegenstelling tot Jaap Kuster en Job van Hooijdonk stapte Van der Elst een stuk langer geleden uit de juristerij. Na het afronden van haar rechtenstudie in 2003 werkte ze circa een jaar als advocaat bij Loyens & Loeff, en bijna vier jaar als bedrijfsjurist en business developer bij Nuon. Vanaf 2008 richtte ze een huiswerkbegeleidingsinstituut op en startte ze haar eigen vertaalbureau, dat ze momenteel als managing director nog steeds runt.
Met dit bureau coördineert Van der Elst – naast technische en commerciële – juridische vertaalklussen, maar dat is dan ook het enige haakje naar haar verleden. In 2014 verruilde ze Haarlem voor de Alpen, waar ze tegenwoordig werkt als middelgebergtegids. Op z’n minst een atypische uitkomst voor iemand die startte in de grootzakelijke advocatuur.
Dag Famke, waarom heb je zo spoedig afscheid genomen van de juridische sector?
“Wat mij kenmerkt is vrijheid en in de buitenlucht zijn; dat vond ik niet terug in de juridische wereld. Achteraf gezien vind ik het ook een heftige tijd. De werkdruk, het tijdschrijven en het keurslijf: het past gewoon niet bij me, en daar was ik al vrij snel achter.
Ik ben iemand die geconcentreerd werkt; die ‘vlamt’, de taken afrondt en dan naar huis gaat. Destijds – toen ik werkte in de advocatuur – had ik bijvoorbeeld een catamaran. Ik wilde hard werken overdag en in mijn vrije tijd zeilen, maar bij een positief beoordelingsgesprek kreeg ik dan te horen waarom ik in het weekend niet op kantoor was. Ik heb daar een flinke knauw van gehad, en ontwikkelde zelfs een soort faalangst.”
Fast forward naar 2021: je verzorgt nu hikes in de Zwitserse bergen. Hoe is dat zo gelopen?
“Eigenlijk wist ik vroeger al wat ik wilde. Ik was gek op wintersport en wilde skilerares worden, maar mijn ouders wilden dat ik ging studeren. Toen ik stopte bij Loyens & Loeff ben ik echter direct drie maanden gaan werken als skilerares. En bij terugkomst in Nederland begon ik bij Nuon omdat ik daar veel vrije dagen had en dus vaak terug kon naar de bergen. Pas later ben ik als zelfstandige begonnen met huiswerkbegeleiding en vertaalklussen, waardoor mijn man en ik in 2014 besloten om definitief naar Zwitserland te vertrekken. Hij is eveneens zzp’er, dus we hadden de vrijheid.
Dat was aanvankelijk om weer skiles te geven, maar toen we de bergen in de zomer ontdekten, vonden we dat eigenlijk veel leuker. Het is dan heerlijk om op pad te gaan, zó mooi en relaxt. Daarnaast wordt er bij gebrek aan sneeuw kunstsneeuw gecreëerd door water uit de omliggende meren te pompen. Ook daarom ben ik als berggids aan de slag gegaan: ik ben begaan met de natuur en wil geen skiles geven als dat ten koste van de natuur gaat.”
Is er voldoende animo voor een berggids?
“Ja, vooral in de zomer. In de winter zijn het vooral expats – we zitten vlakbij Genève – die willen wandelen met sneeuwschoenen in plaats van skiën. Mijn vertaalbureau houd ik voorlopig aan om daaraan te blijven te verdienen, maar in de toekomst wil ik alle seizoenen op pad in de bergen.
Tijdens de coronapandemie heb ik daarom marktonderzoek gedaan en een businessplan uitgewerkt. Ik richt me nu ook op corporates. Dat is na corona nóg interessanter: collega’s willen elkaar weer zien én ze hebben wat in te halen. Ik bied bedrijfsuitjes waarbij wordt gehiked, maar daarnaast is er ruimte voor team building, brainstormsessies en een goed diner in een chalet of bij een lokaal restaurant. Erg waardevol, want in de bergen ben je tot elkaar veroordeeld: je leert je collega’s noodgedwongen beter kennen.”
Heb je nog wat aan je juridische verleden, daar op hoogte?
“Hoewel ik voor mijn vertaalbureau enkel coördineer, komt voor de juridische klussen mijn oude netwerk van pas. Loyens & Loeff is bijvoorbeeld nog steeds een van mijn klanten. Ook spreek ik de corporate taal. Als ik een offerte moet opmaken voor een bedrijfsuitje weet ik wat ze van mij verwachten. Ik ben een goede gesprekspartner voor HR, die zulke tripjes moet organiseren. Dat heeft me in het verleden al heel wat opgeleverd.
Verder denk ik dat ik, vanwege mijn oude werk, soms mensen inspireer. Zo gaf ik als skilerares les aan volwassenen, waaronder advocaten. Vaak hoorde ik dat zij mijn keuzes erg tof vonden, en gaven ze hun eigen twijfels aan over hun vak. Ik denk dus dat ik mensen soms op een ander denkspoor zet. Of ze vervolgens daadwerkelijk de daaropvolgende stappen zetten naar een carrièreswitch, is natuurlijk een ander verhaal.”
