Sem Bakker was componist, songwriter, bassist en zanger bij Caesar. Met deze groep stond hij op Pinkpop en Lowlands. Inmiddels heeft hij een nieuwe band: Apocalypse Hipster. “Met mijn muziek wil ik binnendringen in je hoofd.”
“Als je optreedt op een festival en 20.000 mensen klappen voor je, komt dat geluid als een grommende golf op je af. Toen we voor de tweede keer op Pinkpop speelden, zat onze kleedkamer naast die van Oasis. Ook dat was op een bepaalde manier onwerkelijk.” Vraag je Sem Bakker naar zijn tijd met Caesar (1995-2008), dan stapelt hij herinnering op herinnering. Deze Amsterdamse band speelde catchy gitaarpop à la Nirvana, Pixies en Pavement. Bakker was componist, songwriter, bassist en zanger. “Ons geluid was grungy, maar volgens sommigen klonken we als The Beatles.”
Doorbraak
De groep brak in 1998 door met het album No Rest for the Alonely. “We stonden toen op Pinkpop én Lowlands en wonnen een bekende muziekprijs, de Zilveren Harp.” Maar na vier albums, drie keer Lowlands, twee keer Pinkpop en ‘veel toffe buitenlandse dingen’, stopte de band. “We voelden dat we ons hoogtepunt voorbij waren. We hadden vooral succes in Nederland, minder daarbuiten. Het klinkt gek maar als je acht keer het Nederlands clubcircuit hebt gedaan, gaat dat vervelen.”
Hij ziet een overeenkomst tussen optreden en zijn huidige werk. “Het opstellen van een setlist lijkt op het schrijven van een pleidooi. Bij een setlist denk je na wanneer je welk nummer brengt, bij een pleidooi doe je hetzelfde maar dan met argumenten. In beide gevallen wil je iets overdragen en je publiek geboeid houden.”
Jongensdroom
Met Caesar leefde Bakker zijn jongensdroom. Vanaf z’n achtste speelde hij viool, maar op z’n vijftiende wisselde hij die in voor de basgitaar. “Toen ik Jimi Hendrix ontdekte, ben ik fanatiek gitaar gaan spelen. Enkele jaren later ging ik voor het eerst naar Pinkpop en zag ik Betty Serveert en Urban Dance Squad spelen. Zij waren toen Nederlands trots op alternatief gebied. Ik fantaseerde dat ik daar ooit zelf zou staan. Dat is gelukt. Later heb ik zelfs geregeld met deze bands gespeeld.”
In 2010 koppelde hij zijn ervaring in de creatieve sector aan de juristerij, en werd hij advocaat. “Wil je serieus werk maken van je creaties, dan moet je zorgen dat je alles daaromheen op orde hebt, zoals je contracten. Het leek me mooi om mensen daarbij te helpen en zo creativiteit te beschermen. De advocatuur werd mijn nieuwe droom.”
Behalve zijn ervaring in de entertainmentindustrie, bracht Bakker nóg iets mee: eigengereidheid. “Mijn tijd als popmuzikant heeft deels mijn karakter bepaald. Al die verschillende mensen die ik ben tegengekomen, hadden één gemene deler: ze waren onconventioneel. Nog steeds trek ik me weinig aan van conventies. Sommige conventies vind ik belangrijk, zoals – uiteraard – formele instituties als wetten et cetera, maar ik heb niets met afspraken over hoe het zogenaamd hoort. Ooit las ik dat je op de Zuidas een grijs of donkerblauw pak hoort te dragen. Ik heb daar niets mee.”
Apocalypse Hipster
Naast zijn werk als advocaat componeert hij filmmuziek voor zijn bedrijf Six Def. Voor het nummer I’m the King combineerde hij bluesmuziek met dance. Deze creatie is onder meer te horen in de series Suits en Californication. “Dit bedrijfje was een tijdje heel succesvol. Als ik zin heb, kan ik er meer tijd insteken. Maar nu focus ik me op mijn nieuwe band: Apocalypse Hipster.” Tijdens corona had hij ruimte om nummers te schrijven en muziek te componeren. Vóór de zomer dook hij met bevriende muzikanten de studio in. De opnames liggen nu bij een label dat interesse heeft om het album uit te brengen. Binnenkort gaat hij daarover praten. “Met de band grijp ik terug naar de catchy gitaarpop uit de jaren negentig, ongeveer zoals de muziek die ik met Caesar speelde. Kunst moet een bepaalde urgentie hebben. Met de teksten van Apocalypse Hipster maak ik onze muziek urgent.”
Verdwenen schoonheid
Waar die teksten overgaan, kun je enigszins afleiden uit de naam van zijn band. Omdat hij een baardje heeft en kombucha drinkt, noemen zijn drie kinderen hem een hipster. Verder houdt hij zich erg bezig met klimaatverandering en houdt hij zijn hart vast voor onze toekomst. “Hipsters willen van het leven genieten, maar lopen tegelijkertijd tegen klimaatverandering aan. Afgelopen zomer werden wéér alle hitterecords verbroken. Je kunt er kort of lang over praten maar die hitte wordt alleen maar erger. We kunnen niet op dezelfde voet doorgaan.”
De meeste liedjes op zijn album gaan over klimaatverandering. Bakker vindt het moeilijk om zijn gedrag in één keer aan te passen, maar doet dat ‘gefaseerd’. “Mijn kinderen zijn vegan, mijn vrouw en ik vegetarisch. Met vakanties pak ik de trein of de auto, vroeger vond ik vliegen normaal. In 2006 kwam An Inconvenient Truth uit. Die documentaire van Al Gore is toen langs me heengegaan. Bij mij vielen er pas kwartjes toen ik jaren later No Time van Naomi Klein las. In dit boek beschreef ze heel beeldend wat er was overgebleven van de prachtige koraalriffen die ze tien jaar daarvoor voor het eerst had gezien; de schoonheid was grotendeels verdwenen. Dát beeld kwam binnen.”
Wegkijken bij problemen
Bakker is daarna dieper in het onderwerp gedoken en sloot zich onder meer aan bij Recht voor Klimaat, een collectief van juristen die zich willen inzetten voor het klimaat. Ook wilde hij meer weten over klimaatcommunicatie. “Blijkbaar is het menselijke brein geneigd om weg te kijken bij problemen die te groot zijn om te bevatten. Mensen zijn wired to ignore, en willen het liefst hun dingetje blijven doen.” Zijn nieuwe album gaat waarschijnlijk wired to ignore heten. Met de teksten wil hij voorkomen dat mensen wegkijken en zorgen dat ze klimaatverandering serieus nemen. “Tegenwoordig willen veel mensen geen feiten meer horen. Als rapporten over klimaatverandering er minder toe doen, moet je mensen op een andere manier bereiken. Naomi Klein kan met een beeldende tekst binnendringen in je hoofd. Ik wil hetzelfde doen met mijn muziek.”
Impact van muziek
Volgens hem moet je de impact van muziek nooit onderschatten. “In een Netflix-serie zei auteur Fran Lebowitz dat van alle kunstvormen muziek het krachtigst is. Ik ben het met haar eens. Met een pakkend nummer kun je mensen de hele dag fluitend laten rondlopen. Mooie muziek of een goed concert kan je in vervoering brengen. Iemand als Nick Cave kan mij echt betoveren op het podium. Dat charisma, die kracht! Zijn nummer The Mercy Seat is magisch.” Of Bakker onlangs nog iets heeft geschreven dat mensen betovert? “Ik hoor van mensen dat ze Aggregate bijzonder vinden. Een dramatisch liefdeslied met hoop: ‘I will never let you go, when the world is disappearing.’” Muziek is voor Bakker ‘een bepaalde motor’. “Dit weekend heb ik zeventien bands gehoord op festival Into The Great Wide Open. Ik kwam vermoeid, maar geïnspireerd terug. Ik wilde muziek creëren. Zonder muziek in mijn leven zou alles grauwer zijn.”
Sem Bakker is oprichter van Sem Bakker Advocatuur in Amsterdam. Hij helpt ondernemers en werknemers in de creatieve sector juridisch te beschermen. Hij helpt bij mediationtrajecten in het arbeidsrecht en voert procedures op het gebied van intellectueel eigendom, IT en privacy. Daarnaast adviseert hij bij het sluiten van contracten en de ontwikkeling van nieuwe businessmodellen. Bakker is ook verbonden aan Backstage Legal, een collectief van advocaten in de creactieve sector.
