Toen Pascal Besselink op 21 april 2016 hoorde dat Prince was overleden, was hij er kapot van. De advocaat besefte dat hij Prince nooit meer live zou zien optreden. “Zijn concerten waren een onderdeel van mijn leven.”
Pascal Besselink was erbij toen Prince in 1998 9/11 voorspelde. Na zijn optreden in de Utrechtse Jaarbeurs besloot hij nog een show te geven in Tivoli, aan de Oudegracht. “Tijdens het concert in de Jaarbeurs gingen geruchten over een aftershow. Daar moesten we ook bij zijn! Hij heeft van 2:30 tot 4:45 uur gespeeld. Lenny Kravitz en basgitarist Larry Graham kwamen op het podium. Hans en Candy Dulfer ook”, vertelt de advocaat. Hij eindigde de show met het nummer Also sprach Zarathustra met de tekstregel ‘Osama Bin Laden getting ready 2 bomb’. Op een gegeven moment zei Prince: ‘America, you better watch out … 2001.’ Ik heb er toen niet zo bij stilgestaan, maar dacht later: hoe kon hij dat nou weten? De media hebben er veel over gespeculeerd.”
Van de dertig tot veertig Prince-concerten die Besselink heeft bijgewoond, noemt hij dit optreden ‘het meest memorabel’. “Om diverse redenen, óók door de timing. Ik was net afgestudeerd en zou twee weken later beginnen met mijn eerste juridische baan. Het concert was net voor Kerst. De volgende ochtend zat ik onuitgeslapen, maar met een grote smile aan het kerstontbijt.”
Toen Besselink hoorde dat Prince was overleden, besefte hij direct dat hij Prince nooit meer live zou zien optreden. “Ik was er kapot van. Zijn concerten waren een onderdeel van mijn leven. Prince overleed op 21 april 2016. Op bijna iedere radiozender werd Sometimes It Snows In April gedraaid, een nummer dat hij op 21 april 1985 had geschreven. Ik ben niet bijgelovig, maar soms gebeuren er dingen waardoor ik denk dat er meer tussen hemel en aarde is.”
Countdown
De advocaat heeft bijna de hele dag soul, funk of andere muziek op – tijdens het werk en ook als hij hardloopt. Er gaat nog steeds geen dag voorbij zonder dat hij naar iets van Prince luistert. Toen ze trouwden, had zijn vrouw stiekem geregeld dat er bij binnenkomst in de trouwzaal de Prince-versie van Betcha by Golly, Wow! klonk. “Een heel mooi rustig nummer.”
Een groot contrast met de opzwepende hit waarmee Prince in 1984 Besselinks aandacht trok. “Elf was ik toen. Het album Purple Rain was net uit. Op een zondagavond keek ik naar Countdown, een muziekprogramma. Toen ik zag hoe Prince live in een Amerikaanse show I Would Die 4 You zong, bleef dat hangen. Die gedrevenheid! Op hoge hakken vloog hij over het podium. Officieel duurt het nummer enkele minuten, maar hij maakte er één lange jam van, terwijl hij af en toe een split deed. Wow, dacht ik.”
Prince-zomer
Op de middelbare school ontdekte hij dat er behalve de officiële muziek nog veel meer van Prince was: demo’s, opnames van concerten en rehearsals. Besselink leerde andere verzamelaars kennen en breidde zijn collectie uit. Nadat hij zijn vwo-diploma had gehaald, besloot hij met gelijkgestemden door Europa te trekken en Prince te volgen. In totaal zag hij tien concerten. “Er is geen andere artiest die live zo fantastisch is als hij. Zijn concerten waren bijna magisch. Geen enkele show was hetzelfde. Van bekende songs maakte hij ter plekke een compleet andere versie. Dat deed hij bijvoorbeeld met Controversy, een nummer dat mij nooit verveelt.”
Ook toen hij eenmaal werkte, bleef Besselink naar concerten gaan. “Was Prince ergens in Europa, dan regelde ik kaartjes. Ik heb hem in grote en kleine zalen gezien – Londen, Brussel. Helaas heb ik hem nooit zien optreden in Minneapolis, in de concertzaal van zijn landgoed Paisley Park. Al ben ik daar later wél geweest.”
Paisley Park
Dat gebeurde een jaar na het overlijden van de artiest, tijdens de Celebration. Een week lang waren er toen activiteiten om Prince te eren. Samen met een vriend liep de advocaat vijf dagen rond op het landgoed. Hij ging naar paneldiscussies van mensen die met Prince hadden samengewerkt en optredens van zijn oude bands, zoals The Revolution en The New Power Generation. Besselink zag de studio’s waar Prince zijn muziek had opgenomen, zijn kleding, zijn instrumenten, zijn urn. En: “Prince hield erg van tafeltennis. Ik heb gepingpongd aan zijn oude tafel.” In Minneapolis was ook van alles te doen. Zo bezocht hij First Avenue, de club waar de film Purple Rain is opgenomen en het theatertje waar Prince debuteerde.
Perfectionisme
Wat Prince heeft nagelaten staat niet op zichzelf; de advocaat ziet een link met zijn werk. “Zijn teksten bevatten prachtige regels. Prince schreef het nummer Baltimore naar aanleiding van politiegeweld waarbij een zwarte man was omgekomen. Eén regel is me bijgebleven: ‘Peace is more than the absence of war.’ Simpel, eenvoudig, maar verzin het maar. Dat spelen met taal spreekt me aan. Als advocaat doe je dat ook. Je wilt de rechter of wederpartij meekrijgen in je verhaal. Taal is je wapen. Juristen schrijven doorgaans lange teksten. Ik geloof in de kracht van het beperken.”
Maar wat Besselink het meest van Prince is bijgebleven, is zijn perfectionisme. “Iedereen die met hem heeft samengewerkt, zegt dat hij de lat voor zichzelf én anderen heel hoog legde. Hij leefde voor de muziek en sliep amper. Prince was goed voor de mensen om hem heen, maar ook streng. Zijn perfectionisme spreekt me enorm aan.”
Eigen stijl
Ook Besselink wil zijn werk zo goed mogelijk doen. “Ik denk nooit: een 6 is ook voldoende. Ik wil álles uit een zaak halen. Dat ik veel tijd in mijn vak stop, komt omdat ik het zo leuk vind. Concurrentiebedingen, overgang van onderneming. Het arbeidsrecht is heel divers. Zit ik ‘s avonds op de bank en komt er een leuke uitspraak voorbij, dan ga ik die lezen. Een artikel schrijven? Prima om dat zondagmiddag te doen! Ik zie dat niet als werk.”
De advocaat leidt ook mensen op. “Ik geef ze tips & tricks mee. Tegelijkertijd stimuleer ik dat ze hun eigen stijl ontwikkelen, bij de manier waarop ze schrijven of omgaan met cliënten. Hoe hoog ze de lat willen leggen, moeten ze op enig moment voor zichzelf bepalen.”
D’Angelo
Prince heeft met diverse artiesten samenwerkt. Ook hij benadrukte het belang van een eigen stijl. Besselink staat daardoor ‘wat dubbel’ tegenover zoiets als de Broadway-musical Purple Rain die eraan komt. “Mooi dat zijn muziek nog zo leeft. Je mag best zijn nummers doen, maar dan wél op je eigen manier. Je kunt Prince niet nadoen. Hij was uniek.”
Maar volgens Besselink er is wel één artiest die raakvlakken met Prince heeft en live bij hem in de buurt komt. “Mijn vrouw en ik gaan elk jaar drie dagen naar North Sea Jazz in Rotterdam. In 2015 zagen we daar de Amerikaanse zanger D’Angelo. Heel gaaf. Zó jammer dat hij daarna nooit meer heeft opgetreden.”
Pascal Besselink is advocaat arbeidsrecht bij DAS. Hij staat zowel werknemers als werkgevers bij. Hij behandelt onder meer dossiers over ontslagzaken, concurrentiebedingen en geschillen rondom arbeidsongeschiktheid en reïntegratie. De advocaat is ook nog op andere manieren met zijn vak bezig. Zo blogt hij er regelmatig over op HR Praktijk en is hij verbonden aan de arbeidsrechtpodcast 9 tot 5.
