In deze rubriek leest u wat advocaten in hun vrije tijd doen. Deze keer: Marieke Jansen over haar liefde voor Sultão. Door dit paard met ‘gouden vacht en witte krullende manen’ heeft ze zich gespecialiseerd in het hippisch recht. “Stap ik na het rijden af, dan gaat er vaak een lampje branden.”
Foto’s: BLINKfotografie
Als kind riep Marieke Jansen al ‘paardje, paardje, paardje’. “Toen ik een peuter was, kon je me al op een potje zien zitten met een paardenboekje.” Een eigen paard was voor haar het summum. Haar vader, een notaris, zag dat niet zitten: “Ja, doei. We gaan je niet verwennen. Je mag bij de manege. Dat is het.”
Toen het gezin van Limburg naar Brabant verhuisde, vond ze een verzorgpony bij een boer. Rijden kon ze toen al. In Limburg had ze dat al op haar zesde geleerd. “Omdat de man van wie ik les kreeg geen pony’s had, begon ik op een ‘kasteel’, een paard van 1.73 meter hoog. Zat ik daar met mijn scoliose-ruggetje en hoogtevrees!”
Veel later, op haar veertigste, deed ze zichzelf een paard cadeau: Sultão, Portugees voor ‘sultan’. “Je komt dan in een andere way of life,” aldus Jansen. “Opeens moet je voor een levend wezen zorgen. Als dan blijkt dat je bereid bent om maandelijks 500 euro aan hem uit te geven, weet je dat je bent besmet met een kostbaar virus. Je weet toch wat ze zeggen? Mensen met paarden hebben de hemel op aarde, maar komen ze te sterven, dan valt er niets meer te erven.”
Zen op een paard
Volgens Jansen ‘confronteren paarden je constant met jezelf’. “Zit je slecht in je vel, dan lopen ze echt niet voor je. De communicatie luistert heel nauw. Paarden zijn vluchtdieren. In hun ogen ben jij een roofdier. Je moet dus wel heel goed communiceren om ze te laten doen wat jij wilt. Bij angstige ruiters gaat het altijd mis. Bij angst komt adrenaline vrij. Als een roofdier klaarstaat om te springen, stoot hij die stof ook uit. Ruiken paarden adrenaline, dan zijn ze weg. Je moet zen op een paard gaan zitten, niét als een leeuw.”
Gaat Jansen naar Sultão, dan focust ze op hem. “Hij dwingt me om mijn mindset van kantoor – het juridisch denkwerk, de stress – los te laten en volledig op hem in te zoomen. Stap ik daarna af, dan gaat er vaak een lampje branden; opeens is daar dé oplossing in een zaak.”
Stripfiguur
Sultão staat in een stal bij het Amsterdamse Bos. Ze deelt haar paard met een bijrijdster. Die gaat er drie keer per week heen, Jansen vier keer. Ze rijdt dan in de bak of in het bos. Sultão is een Iberisch paard uit Portugal, een Lusitano. “Ik zocht naar een paard dat ‘koel in de kop’ is en niet opeens op hol slaat of zo. Om die reden vielen Nederlandse warmbloedpaarden af. Een koudbloed zag ik niet zitten: mijn toekomstige paard moest wél temperament hebben. Lusitano’s hebben dat vurige. Tegelijkertijd zijn ze heel rustig. Ze worden namelijk gefokt voor stierenvechten. Om kalm te blijven terwijl je met een stier midden in een arena vol gillende mensen staat, moet je heel oké in je hoofd zijn. Omdat Lusitano’s vrij klein zijn, zou ik er bovendien met mijn moeilijke rug makkelijk op kunnen rijden.”
Sultão is intelligent, gevoelig en haalt graag grapjes uit. “Ziet hij dat iemand in een groep mensen de leider uithangt, dan heeft hij er lol in om juist weg te lopen van die persoon en te gaan grazen.” Hij is snel beledigd, maar kan ook lief en koddig zijn. “Een clown, een stripfiguur. Dan springt hij over een balkje en gaan er opeens vier benen de lucht in. Maar soms is hij echt zo’n klein woedend paardje, een echte ‘Pukkie’. Nu is hij rustiger, maar toen ik hem net had, was hij altijd heel druk in zijn hoofd. Dat had ik niet verwacht van een Lusitano. Na veel moeite en training kan ik nu eindelijk met hem een rondje in het bos maken. In het begin was dat onmogelijk: Sultão is een ‘doodloper’, in het bos is hij in staat zichzelf dood te rennen.”
Een streep door zijn kop
Toen Jansen hem voor het eerst zag met zijn ‘gouden vacht en witte krullende manen’ viel ze direct voor hem. Ze had hem via internet gevonden en kocht hem in een opwelling. “Hartstikke dom. Ik had beter moeten nadenken.” Zo wist ze dat Sultão een ruin was, een gecastreerde hengst, maar had ze niet doorgevraagd. “In Spanje en Portugal castreerden ze toentertijd nooit hengsten. De ballen zijn nodig om te kunnen fokken. Bovendien zijn ze in die landen trots op hun hengsten.”
Dat ze Sultão wél hadden gecastreerd, terwijl hij een unieke kleur heeft om mee te fokken, had bij de advocate bellen moeten laten rinkelen. “Waarom, had ik moeten vragen. Het antwoord luidt: Sultão had ‘een streep door zijn kop’. Als een paard gek in de kop is en niet te hanteren, halen ze de ballen eraf in de hoop dat hij rustiger wordt. Vervolgens dachten ze: we transporteren hem naar België. Daar is vast wel een gek die hem koopt. Ja, ik dus.”
Hippisch recht
Inmiddels voelt ze een ‘intense liefde’ voor hem en zijn ze ‘makkers’. “Met je eerste eigen paard leer je alles wat je over paarden moet weten; wat er veterinair speelt en rijtechnisch.”
Maar niet alleen dat: door hem is Jansen zich gaan specialiseren in het hippisch recht. Paarden koop je onder de voorwaarde van goedkeuring, bij afkeuring gaat de koop niet door. Jansen had Sultão laten keuren door ‘de beste dierenarts van de Benelux’. Hij maakte een paar foto’s en zag dat haar paard in orde was. Na diverse tests – draven, galopperen – bleek dat het klinisch ook goed zat. Nadat Sultão eenmaal in Nederland was, kreeg ze echter nul op rekest bij de verzekeringsmaatschappij. “Ze zagen de foto’s en weigerden hem als rijpaard te verzekeren. Volgens hen was er iets mis met zijn linkervoorvoet.”
Jansen was in alle staten en wilde de verkoop ontbinden. Uiteindelijk bleek dat niet nodig te zijn: nadat ze nieuwe foto’s had laten maken, onder meer vanuit een andere hoek, kon ze Sultão laten verzekeren.
Sherlock Holmes
In de tussentijd had ze zich verdiept in het hippisch recht en was ze erdoor gegrepen. “Het is een heel specifiek rechtsgebied, omdat je daarvoor écht ingevoerd moet zijn in de paardensport en veterinair onderlegd moet zijn. Via zelfstudie is dat laatste me gelukt. Ik wilde als kind al dierenarts en ‘paardentemmer’ worden, maar met mijn alfa-achtergrond was dat niet realistisch. Door mijn specialisme kan ik nu toch met paarden bezig zijn.”
Ze behandelt vooral aan- en verkoopgeschillen die draaien om non-conformiteit. In de meeste gevallen staat ze de koper van een paard bij. “Omdat in de paardenwereld contracten ontbreken, is mijn werk soms net ‘Opsporing Verzocht’. Alles gaat via appjes en filmpjes. Om feiten te achterhalen, speur ik wat af. Dat maakt mijn praktijk extra leuk: ik ben soms net Sherlock Holmes.”
Marieke Jansen is advocaat bij Willems Advocaten en Rechtsanwälte in Amsterdam. Ze voert daar een algemene procespraktijk met een focus op hippisch recht, waaronder overeenkomsten- en verbintenissenrecht, aansprakelijkheids– en verzekeringsrecht. In de hippische wereld treedt zij op voor ondernemingen en particulieren. Zij werkt samen met paardenexperts, zoals dierenartsen en gedragsdeskundigen. Eerder had ze tien jaar een eigen kantoor met een hippische praktijk.
