In deze rubriek leest u wat advocaten zoal in hun vrije tijd doen. Deze keer: Femke van Baarlen over haar liefde voor het bouwen van haar eigen huis. Het huis staat er al, maar het is nog lang niet af. “Wanneer wel? Geen idee! Ik stel geen deadline, deadlines heb ik in mijn werk al genoeg.”
Femke van Baarlen (Korteweg Van Baarlen Advocaten) kan veel dingen missen: een golfclub, verre reizen, vette auto’s. Haar guilty pleasure? Mooie, bijzondere huizen! Daar is ze met haar vriend Kelvin Korteweg altijd mee bezig. Moeten ze daar een flink bouwproject op loslaten, dan deinzen ze daar niet voor terug. Sterker nog: ze gingen ‘het avontuur’ al meer dan eens aan.
Neem bijvoorbeeld hun huis in hartje Amsterdam, aan de Noordermarkt. Zo’n twaalf jaar geleden kochten ze er een appartement in het voormalige politiebureau van de Jordaan. De buitenkant van het pand lieten ze intact, maar binnenin gingen ze lós. “Toen we het appartement kochten, zaten er allemaal kantoortjes in – voor de brigadier, de commissaris et cetera,” zegt Van Baarlen. “Die kamertjes hebben we allemaal laten doortrekken, zodat we één grote woonkamer hadden.”
Een paar jaar terug besloten ze de Randstad in te wisselen voor Brabant, Kortewegs ‘achterland’. “We kregen behoefte om naar buiten te trekken. Toen Juliet werd geboren, wilden we meer rust en ruimte creëren voor haar en ons gezin.” De twee zagen hun kans schoon. Dit keer zouden ze geen huis kopen, maar er zelf eentje bouwen – een langgekoesterde wens. In 2018 kochten ze een perceel van 1200 m2 in het buitengebied van Sterksel, een gehuchtje bij Eindhoven. Sinds een half jaar staat hun huis er. “Het is nog lang niet af. Wanneer wel? Geen idee! Ik stel geen deadline, deadlines heb ik in mijn werk al genoeg. Langzaam verwezenlijken we onze passie: duurzaam en gezellig wonen in de natuur. Het is een marathon, géén sprint.”
De eerste nacht in jullie huis?
“Heel leuk én comfortabel. Om bovenop de bouw te kunnen zitten, woonden we vanaf 2019 in een huis in de buurt. Toen de huur afliep, gingen we kamperen in onze achtertuin. Romantisch, toch? Uiteindelijk hebben we een half jaar in twee caravans gewoond. Douchen bij de buren, een Dixi-wc in de tuin. Gelukkig konden we vorig jaar november het huis in, net voordat het echt koud werd.”
Even terug: hoe kwamen jullie op het idee voor zelfbouw?
“We zijn gek op bouwprogramma’s, vooral het BBC-programma Grand Designs van Kevin McCloud. Je volgt dan mensen die hun eigen huis bouwen; hoe pakken ze het aan, hoe richten ze het in, wat beweegt hen? We dachten steeds vaker: wat zou het leuk zijn om dat ook te doen. Bouw je zelf, dan kun je het huis helemaal aanpassen aan jouw situatie. Bovendien kun je duurzamer en ecologischer wonen. Vooral huizen in de natuur hadden onze interesse – op een rots bij de zee, middenin een bos. We raakten gecharmeerd van de houtbouw die we zagen. Deze bouwstijl, die je in veel Scandinavische landen ziet, is behalve mooi ook milieubewust.”
In 2018 kochten jullie grond. Hup, de steigers op!
“Om het huis te schilderen, ja. De bouw hadden we uitbesteed aan het Scandinavische bedrijf Finnhouse. Voordat de bouw begon, zijn we met de architect om tafel gaan zitten en hebben we onze ideeën voorgelegd.”
Welke ideeën?
“Bijvoorbeeld over de indeling. Om onze footprint te beperken, wilden we het zo indelen dat we met z’n drieën zo min mogelijk kamers nodig hebben. Geen kast van een huis, dus. Maar een huis van circa 150 m2. We wilden zonnepanelen, een warmtepomp en hennep-isolatie. We hadden een ‘huisje-huisje’ in gedachten, zo’n huis dat je als kind tekent. In de omgeving waar we gingen wonen, landelijk met uitzicht op akkerland, hoort een eenvoudig huis. Verder kozen we voor houtskeletbouw met rabatdelen, panelen die je in elkaar kunt schuiven. Als we midden in het bos zouden gaan wonen, hadden we gekozen voor een robuustere stijl: houtstapelbouw met massieve balken. Ook moest er een veranda komen, en een uitbouw. We wilden aan de voor- en achterkant tuindeuren, zodat we het huis helemaal open konden gooien. De woning moest kleur hebben én speels zijn. We wilden een blij huis.”
Inspiratiebronnen?
“Televisieprogramma’s, maar ook boeken en tijdschriften. Namen? Het waren er zo veel dat ik geen specifieke titels meer weet. Op Pinterest verzamelden we foto’s van de gewenste sfeer. Een van de moodboard-items is ‘Villa Kakelbont’ als inspiratie voor speelsheid. Gaandeweg kregen we het beeld van een Engelse cottage voor ogen. Zo’n huisje dat je vanaf de weg niet meteen ziet, maar waarin je prachtig woont.
Ons huis ligt aan een landweggetje met slechts drie huizen. Net als een cottage ligt het verscholen in een landelijke omgeving. Dat landelijke komt onder meer terug in de keuken. Ik ga een houten meubeltje met van die truttige gordijntjes maken voor onder de wasbak. Er komt nog een behangetje, waarschijnlijk iets met geel. Op die muur komt een kurkwand voor de tekeningen van Juliet. Onze keuken bestaat uit losse onderdelen. Lekker speels. Zo komt die groene kast dáár van zo’n brocante-gebeuren. Ik kijk ernaar uit om op rommelmarkten en in kringloopwinkels te zoeken naar spullen voor ons huis. Door de lockdown ging dat niet.”
Speuren dus, en wat nog meer?
“Wij moeten nog heel veel andere dingen doen, maar zijn al lang blij dat we er zitten. We willen gewoon lekker leven en pakken de dingen op die we op dat moment leuk vinden. In ons werk zijn we heel gestructureerd, maar hier werken we heel intuïtief. Als het daardoor langer duurt, ach dan is dat maar zo. Op dit moment zijn we met van alles tegelijk bezig. Onze moestuin is een beetje klaar, onze kippen- en konijnenren ook. Omdat het nu zulk mooi weer is, zijn we vooral buiten bezig. Zaaien, planten én een veranda bouwen. Dat wordt onze ultieme chill-plek. Een hangbank, een fijne eettafel, een hangmat en een buitenkeuken. In de tuin komt ook nog een boomhut. Binnen moeten we nog een douche aanleggen in de logeer-unit, boven moeten we nog een vloer leggen. Lambrisering in de wc, van onze oude piano een bureau maken. Ik vind het leuk om bezig te blijven. Omdat we onze droom willen verwezenlijken is het ook mijn hobby geworden. Het blijft work in progress. Je ziet altijd iets wat je nog kunt doen. Als de tuin klaar is, ga ik misschien wel een kas neerzetten of zo.”
Bevalt het?
“Het geeft me een vrij gevoel dat ik vanaf onze blije huis door de bossen kan fietsen, naar ons kantoor in Eindhoven of naar de school van Juliet. Ik krijg energie als ik erheen fiets en ontspan als ik naar huis ga. Ik vind die landelijke toestanden heel geestig. Als ik Juliet naar school fiets, komen we langs koeien en paarden. Het voelt hier alsof we op vakantie zijn.”
Femke van Baarlen is partner bij Korteweg Van Baarlen, het strafrechtkantoor in Eindhoven dat ze samen met Kelvin Korteweg runt. Ze heeft ervaring met complexe en omvangrijke strafzaken (opiumwet, vermogensdelicten, wapens en munitie).
