De Tweede Kamer loopt te hoop tegen de fusie van twee zorginstellingen en een woningcorporatie. De argumenten daartegen zijn weinig zakelijk en missen iedere oriëntatie op het recht.
Door Klaas Meersma en Weyer Verloren van Themaat
Evean, Philadelphia en Woonzorg Nederland hebben van de NMa toestemming gekregen om te fuseren. De Zorgautoriteit zegt weliswaar dat zij niet kan ‘uitsluiten’ dat er een ongewenste machtspositie ontstaat, maar voor geen rechter is dat reden om de fusie tegen te houden. Terecht kent de NMa aan dat advies geen doorslaggevende betekenis toe.
Met de fusie wordt kennis op het gebied van wonen en zorg gebundeld, wat betere producten en diensten kan opleveren voor senioren en mensen met een verstandelijke handicap. In de Tweede Kamer leeft echter een brede weerstand tegen deze fusie en overigens tegen iedere fusie in de zorg. Alleen de argumenten tegen een fusie worden genoemd. Die argumenten mogen vanwege de retorische waarde intussen bekend verondersteld worden: ‘dik betaalde bestuurders’, ‘de menselijke maat’ die dreigt te verdwijnen, ‘het gaat over macht’ en ‘de kwetsbare cliënten’ die in de knel komen. Het zijn allemaal eendimensionale, boude beweringen zonder steekhoudende motivering. Niettemin wordt het kabinet opgeroepen ‘alles in het werk’ te stellen om de voorgenomen fusie te blokkeren. Terwijl diezelfde Tweede Kamer in de Mededingingswet heeft vastgelegd dat het concentratietoezicht bij de NMa ligt, en niet bij de Tweede Kamer of het kabinet.Als de NMa toestemming verleent, is het voor wat betreft het mededingingsrecht – behoudens bezwaar en beroep – einde zaak. Het parlement roept minister Vogelaar voor Wonen, Wijken en Integratie echter op te doen wat de NMa heeft nagelaten: een streep door de fusie zetten. Zij kan daartoe geen goedkeuring verlenen aan de statutenwijziging van Woonzorg Nederland. Op grond van de regelgeving moet het belang van de volkshuisvesting zich dan tegen de statutenwijziging verzetten. Een globale bestudering van de bezwaren van de Tweede Kamer tegen de fusie, leert al dat die geen grond opleveren goedkeuring te weigeren.
Dus moet de minister met meer komen dan de kretologie van de Kamerleden. Zeker daar de minister eerder al toestemming verleende voor ‘een personele unie’ (FD, 16 april. Toch lijkt zij te zwichten voor een politiek besluit. Zij heeft immers aangegeven dat de niet ter zake doende opvattingen van de Kamer ‘zwaar zullen wegen’. Zo worden concentratiebesluiten via een omweg politieke besluiten en ligt Italië ineens dichtbij.
Klaas Meersma en Weyer Verloren van Themaat zijn advocaat bij Houthoff Buruma in Amsterdam.