Wie geeft het imago van de advocatuur de fatale trap tegen het hoofd? Het slachtoffer is al tegen de grond gewerkt, en, geef toe, heeft er eigenlijk zelf een beetje om gevraagd. Maar er is hoop: nieuwe toezichthouders – ook van de thuisclub – staan op en doen wat ze kunnen om de gevallen Adonis te redden.
Door Juriaan Mensch
Extern toezicht is daarom geheel overbodig, dat kun je best aan advocaten zelf overlaten. Geen kritische rechterlijke macht of politiek voor nodig.
Neem strafpleiters Bram Moszkowicz en Nico Meijering, beide lichtende voorbeelden voor de balie. Het is bemoedigend om te zien dat er onderling zoveel hoogwaardige peer review plaatsvindt. De mate van transparantie die beide confrères daarbij aan de dag leggen stemt positief.
Bewonderenswaardig is vooral dat Meijering, als zelfbenoemd toezichthouder op het aanzien van het ambt, Moszkowicz geen maffiamaatje te groot acht. Hij vroeg moedig aan deken Kemper om het Joodse bontkraagje van de balie permanent en per direct te externaliseren richting berufsverbot. Het hof van discipline acht hij blijkbaar niet antisemitisch genoeg.
Zijn eigen integriteit staat bij de kwestie rondom zijn trophy client Estelle Cruijff niet ter discussie natuurlijk. Alles gebeurt op inhoudelijke gronden, beweerde hij in Nieuwsuur. Voor Bram ligt het misschien iets persoonlijker, vermoedde hij. Hoezo? Een mogelijke vete tussen de twee, ontstaan toen Bram met de eer aan de haal ging van Meijerings succesvolle onderzoek naar geheimhoudersgesprekken in het Hells Angels proces, kwam niet ter sprake tijdens het half uurtje advotainment.
Bram heeft niet alleen van de rechtschapen Meijering te duchten. Hij is ook nog eens een éénpitter sinds het opbreken van de maatschap met Eva Jinek. We weten van een andere mediagenieke toezichthouder, algemeen deken Jan Loorbach, wat er met dat gevaar voor de advocatuur moet gebeuren.
Winnaars
Gelukkig zijn er meer positieve effecten door het opstaan van de nieuwe toezichthouders te melden. Staatssecretaris Fred Teeven hoeft bijvoorbeeld niet zo hard meer te ijveren voor toegang tot dossiers en geheimhoudersgesprekken. Daar geven de advocaten zelf al graag inzage in.
Zo zoekt Meijering netjes de media op om de inhoud van gesprekken met zijn hoogblonde cliënte te delen. Daar heeft de buitenwereld recht op. Of neem de incontinente Blackberry van Bram. Die stuurde sms-jes over Estelle’s handel en wandel zomaar door naar de inbox van andere relevante toezichthouders als De Telegraaf en RTL Boulevard.
Toch? Toezichthouder Meijering had daarvoor helaas geen hard bewijs bij Nieuwsuur. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens middenin het spectrum van Albert Verlinde’s morele flexibiliteit.
En er zijn nog meer winnaars. De Mokumse deken Germ Kemper kan voortaan wat verder achterover leunen, daar tuchtzaken doorgaans onduidelijkheid over declaraties betreffen. Vooral die van Bram. Gelukkig liggen zijn tarieven nu gewoon op de straatstenen van de Gouden bocht. Het Gouden Bochtenwerk van Bram over vier kilometer op weg naar het Amstelhotel kostte €$T€££€ slechts achttienhonderd euro. Pimp my ride, moet Bram gedacht hebben. Wederom hulde voor deze nieuwe openheid.
Het nieuwe normaal
Genoeg geroddeld, terug naar het echte slachtoffer – het aanzien van de beroepsgroep waar iedereen zo mee begaan is. Hoe komt het schoon uit dit moddergevecht?
Meer zeep lijkt me het beste middel. De echt hardnekkige bloedvlekken in de beffen kunnen best weggepoetst worden met de waterstofperoxide van Estelle.
Volledige openheid dus, geen blad voor de mond vol verbale diarree. Kwestie van gewoon doorzetten en leren van het verleden. Na twee seizoenen keek er ook geen hond meer naar Big Brother. Als advocaten nog meer ruzie maken via de media lost het probleem zich vanzelf op. Dan raakt de buitenwereld gewend aan dit nieuwe normaal.
De advocatuur kan dus best zonder externe toezichthouder, want het zelfreinigend vermogen wrijft al met succes in de vlek.
En we hebben immers altijd Albert Verlinde nog als toezichthouder op de toezichthouders. Hij, hogepriester van de integriteit, geeft altijd het goede voorbeeld en doet wat alle advocaten zouden moeten doen. Hij handelt namelijk altijd in het belang van zijn cliënt – de kijker. Dat zijn u en ik. We hebben er inderdaad zelf om gevraagd.