Na twee jaar met heel veel plezier voor deze site columns te hebben geschreven, is onderstaande mijn laatste in die reeks. Het was mooi, en nu is het tijd voor een nieuw project: ik vertrek eind februari 2015 op mijn oldtimer Moto Guzzi vanuit Chili naar New York. Een tocht van zes maanden, van zo’n 25.000 km, door dertien landen.
Door Max Wohlgemuth Kitslaar, Maxmundo
Toen de hoofdredacteur mij ruim twee jaar geleden benaderde om als columnist toe te treden tot het team columnisten van Advocatie, was de keus niet moeilijk. Zelfs voor een niet-advocaat. Juist voor een niet-advocaat! Het bood mij een prachtig podium om te schrijven over waar mijn interesses liggen en waar ik zelf harder van ga lopen: innovaties, nieuwe ontwikkelingen, technologie, maatschappij 3.0.
En zo kon het gebeuren dat ik columns begon te schrijven over het zakelijk toepassen van de functionaliteiten van Facebook op de werkvloer, zelfs op de Zuidas. Over internationaal ondernemen in landen hier ver vandaan, waar de concurrentie niet stil zit en waar voor ons Nederlanders enorme kansen liggen. Over Ricardo Semler en de benadering van werknemers bij zijn Braziliaanse bedrijf Semco. Op mijn vraag of er dan wellicht in Nederland een advocatenkantoor bestond dat in Semler-style opereerde, kwam vervolgens een bevestigende reactie vanuit Utrecht (BvdL).
Ik vergeleek advocaten met voetbaltrainers, ik schreef over de Amazon cloud, over mindfulness in het recht, over advocatenkantoren als bcorp, over open book management en het delen van financiële cijfers, over technologie die ons leven gaat beheersen en misschien wel overnemen, zoals beschreven in The Circle. Ik schreef over (te hoge) werkdruk, over Digital Natives en over Right-Brainers.
Als relatieve buitenstaander (ik ben dus geen advocaat en ik werk ook niet direct in de juridische wereld) zag en zie ik hoe advocatenkantoren worstelen met deze tijd. Begrijpelijk, het werk van een advocaat is uiteindelijk grotendeels het beperken van risico’s en het afvangen van mogelijke problemen. Werk dat het dus per definitie bovengemiddeld lastig zal maken om te anticiperen op nieuwe revolutionaire ontwikkelingen die veranderingen met zich meebrengen.
Gelukkig zijn advocaten over het algemeen ook slimme mensen. Over het geheel genomen maak ik me dus geen zorgen. Het komt goed met u. Zelfs in een tijd waarin technologische ontwikkelingen elkaar extreem snel opvolgen. En zelfs als dat met vallen en opstaan gebeurt, en het betekent dat de comfort zone een beetje moet worden opgerekt.
Tot slot: wellicht vraagt u zich af in wat voor zwart gat ik ga vallen nu deze column voor mij tot een eind komt. Ook dat komt gelukkig goed. Ik vertrek eind februari 2015 op mijn oldtimer Moto Guzzi vanuit Chili naar New York. Een tocht van zes maanden, van zo’n 25.000 km, door dertien landen. Onderweg portretteer ik Lions clubs op de route. Mijn reis is te volgen via de interactieve en multimediale site www.connectinglasamericas.com, die is voorzien van mooie technologische snufjes. De reis combineert dat wat ik persoonlijk het mooiste vind in het leven: motorrijden door de Americas, voor een betere wereld, en gebruik makend van de nieuwste technologie. Nou ja, afgezien van de motor dan; die is uit 1976.
Rest mij u hele fijne feestdagen toe te wensen. Maak er wat moois van.
Dank voor uw aandacht. Hora est.
De redactie wil Max zeer bedanken voor zijn bijdragen in de afgelopen twee jaar. Die gingen meestal niet direct en alleen over de advocatuur, maar boden een blik op de veel bredere omgeving. Een blik naar buiten, zogezegd. We wensen hem veel plezier en geluk op zijn reis door de Amerika’s.