De wekelijkse column op Advocatie wordt geschreven door een vast team van zes auteurs: Fleur Brockhus, Juriaan Mensch, Christ’l Dullaert, Max Wohlgemuth Kitslaar, Ilona Tjon Poen Gie en hoofdredacteur Lucien Wopereis. Deze zomer herplaatsen we enkele van de best gelezen columns van de afgelopen tijd. Deze week: De vuile was van de Zuidas.
Door Lucien Wopereis
Het is bijkans een genre geworden: boeken over advocaten aan de Zuidas. We hadden natuurlijk al Fleur Brockhus met De Urenfabriek, Christiaan Alberdingk Thijm met Het proces van de eeuw en nu ligt het tweede Zuidasboek van de vrouwen van de weblog ZoZuidas in de winkel: Project Dromenland. Zonder uitzondering tonen de auteurs zich kritisch over de heersende witmancultuur in de advocatuurlijke spiegelpaleizen aan het Gustav Mahlerplein en omgeving.
Observatie 1: opmerkelijk dat (voormalige) advocaten naar de pen grijpen om dikke boeken over de mores van de eigen beroepsgroep te schrijven, terwijl andere beroepsgroepen dat niet doen. Of heb ik wat gemist? Hoe dan ook: veel advocaten hebben (stiekeme) ambities en pretenties in de schone kunsten. Heel anders dan accountants, gelukkig.
Observatie 2: heeft de advocatuur er een imagoprobleem bij, of zijn de aanvallen eenvoudig te pareren? Immers, drie van de vier boeken zijn geschreven door vrouwen die niet langer op de Zuidas werkzaam zijn, of ze er nu zijn uitgewerkt of omdat ze zelf de keuze hebben gemaakt om er uit te stappen. They didn’t make the cut, zeggen de witmannen dan snuivend tegen elkaar in de kroeg.
Observatie 3: misschien is het imagoprobleem toch net wat groter dan die licht benevelde vrijmibo witman denkt. De vertrekkende advocates strijken nogal eens neer in de journalistiek. Journalisten zijn niet altijd de beste vrienden van de advocatuur (strafrecht soms uitgezonderd), en nu lopen op de nieuwsredacties dus ook nog eens mensen rond die het wereldje kennen en die misschien hier en daar wel een appeltje te schillen hebben. Dezelfde redenering gaat ook op bij uitstromers naar de rechterlijke macht. Uitstekend opgeleid, goed ingevoerd én goed gebekt, zouden ze zich kunnen ontpoppen tot waardige tegenstanders, ook op de wat langere termijn.
Observatie 4: de column Zijn vrouwelijke partners bitches? van onze columnist Ilona Tjon Pon Gie is het herlezen waard. Er is niet alleen een witmanprobleem, maar ook een witvrouwprobleem.
Observatie 5: ook het herlezen waard is de rubriek Wat heb ik nu aan mijn bef hangen? Advocatie riep advocaten op om misstanden in de bejegening op kantoor aan ons te melden. We konden precies vier afleveringen maken, daarna kregen we geen enkele melding meer binnen. Alsof er was gewaarschuwd om de vuile was niet buiten te hangen. Wat ook kan: er is misschien minder aan de hand dan wij buitenstaanders denken.
Observatie 6: het fascineert kennelijk mateloos, die Zuidasbiotoop. Uitgever Mai Spijkers – hij vroeg de dames van ZoZuidas het nieuwe boek te schrijven – weet doorgaans heel goed waar Abraham de mosterd haalt. Hij verdiende naar eigen zeggen zeven miljoen euro aan het min of meer literaire sexboekje Vijftig tinten grijs. I rest my case.