Trump. Walgelijk hoe hij schokkende dingen, waaronder vrouwonvriendelijke rommel, uit zijn mond krijgt geperst. Stuitend dat zo iemand president van Amerika is geworden. President! Ik ben vooral bang dat mensen eraan wennen en onverschillig worden. Dat het onderdeel wordt van onze cultuur. Maar machtsmisbruik is altijd erg. Ook als het niet in de krant staat, ook als het ver van je bed lijkt, ook als het plaatsvindt op keurige advocatenkantoren.
Door Fleur Brockhus, schrijver van roman De urenfabriek
Als schrijver van De urenfabriek en columnist, krijg ik weleens verhalen te horen van mensen uit de advocatuur. Neem het verhaal van de student die een studentstage liep in het buitenland op een vooraanstaand advocatenkantoor. De hele stage was dik in orde: mooi appartement, mooie vergoeding, mooi kantoor. Ze was er flink van onder de indruk. Ook van de oudere partner die in de eerste week op de kennismakingsborrel even terloops zijn hand achter in haar broek stak. Ze versteende. Misschien was het een vergissing, had ze het zich verbeeld? Ze excuseerde zich en ging naar de wc. Toen ze terugkwam, wilde ze zich met een ander groepje collega’s mengen, maar de partner in kwestie zocht haar weer op en weer was daar die hand.
Waarom gaf ze hem geen knal voor zijn kop? De student was begin twintig toen het gebeurde, in een vreemde stad, te gast bij een topkantoor. Het leek haar onaardig om hem terecht te wijzen, niet zo gepast. Hij was wel de partner die daar de grote zaken deed, die deze stage mede mogelijk had gemaakt. En wie was zij nou helemaal? Daarbij: was het nou echt zo ernstig? Ze hadden immers allemaal een drankje op.
Wel heeft zij het incident halverwege haar stage gemeld bij het bestuur, op aandringen van een collega die ze in vertrouwen had genomen. Omdat zij niet meer voor deze partner wilde werken en vooral omdat ze wilde voorkomen dat hij het nog eens zou doen – bij een ander. Natuurlijk was ze bang dat hij zou ontkennen, en dat ze het wel kon schudden in de advocatuur.
Maar het bestuur reageerde professioneel op haar verhaal: dankjewel dat je ermee bent gekomen. Het bleek niet de eerste keer te zijn dat deze partner zich opdrong bij vrouwen op dit kantoor. Maar gelukkig wel de laatste keer. Hij heeft zijn excuses gemaakt en is vertrokken. De adequate actie van het bestuur van dit kantoor, waaronder een topvrouw met karakter, maakt dat de stagiaire toch terugkijkt op een prima stageperiode met veel fijne mensen. Ze voelt geen wrok. Maar het voorval blijft haar altijd bij, vooral de vanzelfsprekendheid van zijn actie.
Daarom schrijf ik erover. De cultuur waarin ongewenste intimiteiten en misbruik kunnen gebeuren, moet veranderen. Lees in dat licht ook het rake opiniestuk van Philip Huff in NRC van 17 juni over de vrouwonvriendelijke cultuur binnen studentenverenigingen. De enige manier om het te stoppen is door het niet te tolereren. Nooit. Niet van partners, niet van pastoors of politici. Van niemand.