De Amerikaanse website BITTER LAYWER publiceerde onlangs een lijstje met acht ‘billable hour scams’, oftewel door advocaten gehanteerde trucs “om cliënten van hun portemonnee te scheiden”. Soms gaat het om kleine vergrijpen, soms om regelrechte fraude, maar in alle gevallen zijn de trucs een direct gevolg van het uurtje tactuurtje-systeem, aldus de website. De conclusie van BITTER LAWYER: uurtje factuurtje, weg ermee!
- Het opblazen van het risico
De bereidheid van de cliënt om geld te besteden aan juridisch advies, is in belangrijke mate afhankelijk van het risico dat hij loopt. Door de cliënt in de waan te laten dat het risico groter is dan het werkelijk is, kan de advocaat meer declareren. Een civiele zaak wegens contractbreuk wordt dan ‘aangedikt’ met min of meer mistige claims inzake mogelijke fraude, of schending van vertrouwen. BITTER LAWYER: “So if the actual exposure is $ 1 million, but the client thinks it is $ 1,7 million, a $ 1 million settlement with $ 300.000 in attorney fees looks like a win.”
- Document review
Niks is lucratiever dan een groepje rechtenstudenten door oud papier te laten grasduinen. In elke complexe rechtszaak zijn er wel archieven die moeten worden doorgeploegd, waarop ook nog eens toezicht moet worden gehouden door de andere partij. Betaal de studenten $ 35 per uur. Als de prijs van de jongste advocaat $ 250 per uur is, declareer dan $ 100 tot $ 150 per uur. De cliënt denkt dat hij goedkoop af is.
- Zichzelf aanbieden
De Alphonse&Gaston-routine: “Oh, I’ll take the first crack at drafting the agreement”. “No allow me. I’ve done one in a similar case before.” En als de cliënt ernaar vraagt, dan zal de advocaat zich als volgt verdedigen: “Ik wilde het proces zelf in de hand houden, om zo uw belangen optimaal te beschermen.”
- Dubbel verdienen
Erg eenvoudig: ver reizen naar een bestemming voor de ene cliënt, gedurende de reis werk verrichten voor een ander.
- Tactiek van de verschroeide aarde
BITTER LAWYER: “The smallest case can turn into a billing bonanza, if you turn in the right way and set a nasty tone.” Sommige advocaten maken de oppositie gek door brieven ongelezen weg te gooien, zeer cryptische antwoorden te geven en overal bezwaar tegen te maken.
- Pre fabs
De advocaat maakt gebruik van eerdere voorbeelden, en plakt en knipt in vijf minuten een nieuwe brief met allerlei “ingenieuze” argumenten in elkaar. Hij declareert alsof hij de oorspronkelijke bedenker is van die argumenten.
- De meedenkende cliënt
Sommige cliënten vinden het leuk om allerlei niet-relevante juridische kwesties aan hun advocaat voor te leggen. De advocaat zal ze in de waan laten dat het een hele interessante kwestie is. Memo van advocaat aan cliënt: de Napoleontische code is niet van toepassing in Indiana. De cliënt maakt geen bezwaar: hij heeft de kwestie zelf aangekaart.
- Het Babel-effect
De advocaat gebruikt zoveel mogelijk terminologie, moeilijke woorden, oftewel “silly industry language that makes it seems complex enough to justify the fee”.
De conclusie van BITTER LAWYER: ‘Nobody likes this shit. It’s offensive, backhanded and creepy. (…) The only solution is to completely align the client’s interests with those of its lawyers. Incentivize counsel to dispose of cases as fast and cheaply as possible, the way they would if they were paying the fees. And the only way to do that is to get rid of the billable hour.” (16 april 2009)