De Turks-Nederlandse rechtenstudente Zehra Sariaslan hield 7 oktober als Nederlands jongerenvertegenwoordiger voor de Verenigde Naties een speech in de Algemene Vergadering van de VN. Met haar verhaal over onder meer vrouwenrechten en de wens van jongeren om meer betrokken te worden door hun regering, maakte ze veel indruk. Voor Rechtenstudie vertelt Sariaslan over haar ervaringen.
Door Joris Rietbroek
Hoe zagen je vier weken in New York eruit?
“De eerste week stond helemaal in het teken van de speech en de voorbereiding hierop. Daarna werkte ik met zo’n twintig jongerenvertegenwoordigers uit verschillende landen aan een jeugdresolutie. Die is helaas nog niet ingediend of uitgesproken, maar wordt op het moment nog verder uitgewerkt. Er zijn bijvoorbeeld nogal wat discussies over bepaalde woordkeuzes; sommige landen vallen nog over een term als ‘sexual orientation’, zoals Saoedi-Arabië, Iran of Israël.”
Wat deed je allemaal sinds je benoeming als jongerenvertegenwoordiger, een jaar geleden?
“Voordat ik echt kon beginnen, rondde ik in twee maanden mijn laatste bachelorvakken af. Mijn master Internationaal Publieksrecht zette ik tijdelijk aan de kant, daar begin ik volgende week mee. Als vertegenwoordiger ben ik heel wat scholen afgegaan om gastcolleges en workshops te geven en om input voor mijn speech te verzamelen bij jongeren, over wat zij nu echt belangrijk vinden. Ik kwam er snel achter dat ze vinden dat hun regering niet actief genoeg is en dat beloftes te vaak niet worden waargemaakt. Dit en mijn insteek over het belang van vrouwenrechten kon ik in mijn toespraak verwerken.”
Hoe kwam je speech uiteindelijk tot stand?
“Ik was er heel vrij in, niemand bemoeide zich met de inhoud, dus ik kon mijn eigen verhaal op papier zetten. De beste versie stuurde ik op naar het ministerie van Buitenlandse Zaken en Nederlandse VN-vertegenwoordigers, zodat zij het konden checken. In overleg zorgden we ervoor dat het verhaal nog beter ging lopen.”
Hoe ging het uitspreken van de speech zelf?
“Erg goed, al vond ik het jammer dat je de toespraak niet staand, maar zittend in de zaal moest uitspreken. Dan merk je toch dat veel mensen in de weer zijn met hun telefoon of tablet, omdat ze immers al de hele dag speeches horen. Om een persoonlijker draai te geven aan het verhaal, had ik er een deel over mijn oma in verwerkt. Hierdoor merkte ik dat er op dat moment meerdere hoofden mijn kant opdraaiden. Na afloop kreeg ik applaus en werd ik gefeliciteerd door de voorzitter, dat gebeurt op zo’n dag met zoveel toespraken eigenlijk nooit.”
Een dag later stond je opeens in alle Turkse kranten.
“Klopt, het Turkse consulaat had de media op de hoogte gebracht en er was Turkse pers aanwezig tijdens mijn speech. Ik werd ook spontaan uitgenodigd om de openingsspeech te geven van de International Day Of The Girl. Op een donderdag vloog ik van New York naar Turkije, zondagavond was ik weer in Amerika. Ik sprak er over het belang van onderwijsrechten voor meisjes zijn. “
Hoe zal je laatste jaar als jongerenvertegenwoordiger eruit zien?
“Het komende jaar zal er nog van alles op mijn pad komen, van conferenties tot bijeenkomsten met andere jongerenvertegenwoordigers. Ook begeleid ik de nieuwe junior jongerenvertegenwoordiger Jilt van Schayik op zijn kennismakingsbezoek aan de VN in New York. Ook de gastcolleges en workshops op scholen gaan door: zoveel mogelijk Nederlandse jongeren moeten weten dat ze vertegenwoordigd worden. Dat wordt pittig naast mijn master, maar met een goede planning moet het lukken.”
Al enig idee wat je gaat doen na je master, als je jongerenvertegenwoordiger af bent?
“Ik wilde eerst graag advocaat worden, maar ik zou nu wel op het ministerie van Buitenlandse Zaken willen werken of de politiek in willen. Maar eigenlijk weet ik het nog niet zeker; alles staat nog open.”
De speech van Zehra Sariaslan bij de Verenigde Naties: