Bekend is dat creatieve notarissen in nood alles uit de kast halen om publiciteit te genereren, teneinde het grind weer te laten knerpen. Ditmaal vonden we een ‘column’ van Notaris Linde over Roodkapje. Niet alle forumbezoekers op notaris.startpagina.nl kunnen Lindes’ werk waarderen: “Alleen al vanuit het oogpunt van fatsoen en moraal deugt deze ‘humor’ niet.”
Schrijver van het verhaal over de juridische problemen die Roodkapje en haar grootmoeder te wachten staan, is notaris Linde himself, zo bevestigt het kantoor te Dedemsvaart. Hieronder de ‘column’ op de website van Linde Notarissen.
Roodkapje & de Notaris
Roodkapje gaat door het bos. Zij loopt stevig door. Zij moet naar grootmoeder. Haar blonde haren wapperen in de wind. Zij draagt geen rood kapje meer. Zij is arm en kan de kopvoddentaks niet betalen. Grootmoeder is ook arm, zij kan de thuiszorg niet betalen.
Roodkapje woont bij pleegouders, de familie Wolf. Haar ouders zijn overleden. Grootmoeder is voogd over haar, maar die raakt steeds meer in de war. Roodkapje is 15 jaar en dus al heel verstandig. Zij denkt na over de juridische problemen in het leven.
Wie behartigt de belangen van grootmoeder als die echt dement wordt? Zou zij geen voorzorgvolmacht moeten maken? Of komt er een bewindvoerder, die wordt gecontroleerd door de kantonrechter? Als grootmoeder komt te overlijden, wie wordt dan haar voogd? Haar pleegouders of moet ze dan naar een instelling? En wie is de erfgenaam van grootmoeder? Roodkapje alleen, omdat zij de mantelzorger is voor grootmoeder of erven de ooms en tantes in Amerika ook mee? Dat zijn de familie Klein en de familie Duim. Ze hebben geen cont(r)act met grootmoeder. Mag grootmoeder ze onterven? Hoeveel erfbelasting zal ze wel niet moeten betalen als het zover is? En ook nog successierecht? De pleegouders willen Roodkapje wel een schenking doen, mag ze als pleegkind ook € 5.000,– belastingvrij ontvangen? Blijft dat bedrag dan bij de pleegouders in box 3 of heeft Roodkapje zelf een box 3?
Al denkend loopt zij verder over het smalle pad door het bos. Dan staat er bij een zijpad een bordje verboden toegang/eigen weg. Wat betekent dat nu weer? Gisteren stond het er nog niet en nu wel. Mag dat zo maar? Bij grootmoeder aangekomen bespreekt ze haar vragen met grootmoeder, die gelukkig een goede dag heeft. Grootmoeder weet wel raad. “Kom”, zegt ze tegen Roodkapje, “we gaan de notaris bellen”. Ze belt en maakt een afspraak voor een oriënterend gesprek.
Even later tuffen ze samen op de solex naar het dorp. Grootmoeder aan het stuur, Roodkapje achterop. Allebei een helm op. Ze slaan het weggetje in met het bordje verboden toegang. De heer Reus staat op de weg. Zo mogen er niet langs. Ze moeten terug een andere weg volgen. Ze hebben een conflict met de heer Reus. Gelukkig is de notaris ook mediator, dus dat gaan ze ook bespreken.
Niet iedereen kan de artistieke uitingen van Linde waarderen, getuige de reactie van lezer Welles: “Tja, dat notarissen sprookjes rondstrooien om business te creëren was al langer bekend. Maar deze gaat wel heel ver en is echt te schandalig voor woorden. […] Gewoon bangmakerij van oude omaatjes dus, om ook hun laatste centjes uit de zak te kloppen.”
Welles vervolgt: “Alleen al vanuit het oogpunt van fatsoen en moraal deugt deze ‘humor’ niet. Ik ben opgegroeid met de gedachte dat het invullen van het notarisambt een eerzaam beroep is. Maar als dit het niveau van marketing is waartoe een notaris zich verlaagd, is die gedachte waarschijnlijk ook gebaseerd op een sprookje.
Maar goed. Het ging Linde uiteraard mede om de publiciteit. En dat is gelukt.