De Amerikaanse rechtenprofessor Paul F. Teich rekent in een lijvige paper af met het wijdverbreide idee dat de meeste advocaten zich vooral laten drijven door ongebreidelde hebzucht. Althans: de term ‘greedy’ is op de gemiddelde advocaat niet van toepassing, zo betoogt de professor van de New England School Of Law in zijn deze maand gepubliceerde studie ‘Are Lawyers Truly Greedy?’
Teich besloot dieper in de achtergrond van de publieke opinie over (Amerikaanse) advocaten te duiken, nadat in diverse polls uit de afgelopen twintig jaar steeds weer bleek dat meer dan de helft van de ondervraagden instemde met stellingen als ‘advocaten zijn hebberig’, ‘advocaten verdienen te veel geld’ en ‘advocaten vragen excessief hoge tarieven’. Ook zeggen ondervraagden te weten dat advocaten geregeld nooit verrichte diensten toch in rekening brengen.
Het publieke gemopper hierover nam toe naarmate de vraag naar juridische diensten in de afgelopen dertig jaar verder toenam. Een ontwikkeling die bij Teich de onderzoeksvraag deed rijzen of advocaten daadwerkelijk zo inhalig zijn. Of zij inderdaad de toenemende vraag naar hun diensten hebben misbruikt om prijzen op te drijven of oneigenlijk hoge rekeningen te sturen.
Vrijwilligerswerk
Het antwoord aan de hand van relevant empirisch onderzoek: de term ‘greedy’ gaat voor de gemiddelde Amerikaanse advocaat in geen geval op. Een overgrote meerderheid binnen de advocatuur gaat juist zorgvuldig om met jaarlijkse verhogingen van (uur)tarieven. Volgens het onderzoek van Teich is de gemiddelde prijs van een advocaat in de afgelopen decennia slechts langzaam en licht toegenomen, rekening houdend met jaarlijkse inflatie. Daarbij brachten steeds meer advocaten bepaalde diensten niet in rekening en verrichtte de totale beroepsgroep gezamenlijk honderdduizenden uren aan vrijwilligerswerk en pro deo werkzaamheden, die gezamenlijk een geschatte waarde van ruim een miljard dollar per jaar vertegenwoordigen.
Bewijs dat advocaten routinematig te hoge rekeningen versturen? Dat is volgens Teich niet te vinden. Daarnaast wijst een onderzoek uit 2006 uit dat slechts 6% van de advocaten wel eens een incassobureau inschakelde als een cliënt te laat betaalde. “De typische, verstandige beroepsbeoefenaar offert om pragmatische redenen tijd en geld op ten behoeve van de gemeenschap en wil zijn cliënten zo goed mogelijk van dienst zijn. In die zin wijkt de advocaat niet af van de gemiddelde zakenman in welke branche dan ook”, zo betoogt hij.
Extreme misdragingen
Nee, de toename van het gemiddelde inkomen van Amerikaanse advocaten in de afgelopen jaren is weliswaar hoger dan die van de gemiddelde Amerikaan, maar is vooral te verklaren doordat er meer en harder gewerkt wordt en doordat de advocatuur zich altijd aardig heeft weten te ontrekken aan het wereldwijde economische krachtenspel.
Op de vraag waarom dat veel mensen bij een advocaat nog altijd denken aan een hebberige figuur met grijpgrage handen en dollartekens in de ogen? Teich: “Een heel klein aantal advocaten misdraagt zich soms op extreme wijze.”