Hans Westenberg:
Vice-president van de Haagse Rechtbank. Wordt partijdigheid en machtsmisbruik verweten i.v.m. bellen met procespartijen in lopende procedures. Was rechter in twee van de tientallen Chipshol-zaken. Ontnam familie Poot voor een belangrijk deel zeggenschap over hun bedrijf Chipshol. Krijgt processtukken van Stibbe-advocaat Tim de Grève uit Chipshol-dossier, waarin hij als rechter vonnis wees. Procedeert tegen advocaat Hugo Smit, journalist Micha Kat en uitgeverij Memory Productions wegens smaad. Krijgt advocaatkosten vergoed van de Raad voor de Rechtspraak.
De liegende rechter?
De handelwijze van Westenberg in de Chipshol-zaak en ook daarna in de procedure tegen Smit is, zachtjes uitgedrukt, opmerkelijk te noemen en werd betrapt op enkele leugens en pogingen tot manipulatie. Een kort overzicht:
Zo maakte hij als rechter zelf het zittingsverslag van een belangrijke Chipshol rechtszaak op 8 december ’94 waarin Smit als advocaat voor Chipshol optrad. Die zitting volgde enkele dagen na het omstreden telefoontje. Smit werd herhaaldelijk geschoffeerd tijdens zijn pleidooi en beknotte zijn spreektijd. Zijn cliënten liepen uit protest zelfs weg uit de zaal. Diverse getuigen op de publieke tribune bevestigen de strapatsen van Westenberg die dag. Volgens Westenberg probeerde hij de partijen slechts tot een schikking te brengen.
Het zittingsverslag bevatte grote omissies, zo bleek later. Van het weglopen van Smit’s cliënten werd geen melding gemaakt. De griffier verklaarde later tegenover Smit’s cliënt dat Westenberg haar opdracht had gegeven geen aantekeningen te maken. Dit punt is nooit door Westenberg weersproken. Het vonnis in het kort geding valt slecht uit voor Smit en zijn cliënt.
De rechter legde bovendien draconische dwangsommen op, en gaf de Pooten een spreekverbod. Daarnaast verbood hij ze hun recht te halen bij de ondernemingskamer van het Hof. Zijn vonnis werd pas jaren later vernietigd.
Dan het verhaal van advocaat Roland Gerritsen. Deze nam het Chipshol-stokje over van Hugo Smit. Ook hij zegt met Westenberg telefonisch te hebben gesproken over de zaak in 1997. Gerritsen krijgt – in voorbereiding op het hoger beroep van het hier boven beschreven KG – van Westenberg te horen dat die als rolrechter zichzelf de bodemprocedure toewijst, waar hij eerder het kort geding voorzat. Westenberg liet zich ook onheus uit over de procespartij Poot. Later ontkent Westenberg ook dit telefoongesprek te hebben gevoerd.
Een verbouwereerde Gerritsen wil Westenberg van de zaak hebben. Deze vertelt hem echter niet voornemens te zijn om afstand te doen van de zaak. Gerritsen stapt daarop naar de baas van Westenberg, rechtbankpresident Van Delden, om het over Westenberg te hebben. Die raadt hem aan Westenberg te wraken. Dat doet hij, waarop Westenberg via een griffier laat weten zich te willen terug te trekken, als het wrakingsverzoek maar ingetrokken wordt. Dat gebeurt niet. Westenberg trekt zich alsnog terug.
Later stelt een Haagse persrechter, Mr. Numan, in een ingezonden brief in het NRC Handelsblad over het terugtrekken van Westenberg, dat deze wel degelijk telefonisch contact heeft gehad met Gerritsen. En dat deze wel bereid zou zijn geweest zich te verschonen, als Gerritsen maar had aangegeven bezwaar tegen Westenberg als rechter in de bodemprocedure te hebben.
Een blunder, want de brieven, zo blijkt later, zijn gedicteerd door Westenberg zelf. Numan bekent later slechts zijn krabbel er onder gezet te hebben. Deze heeft dat onder ede verklaard in 2007. Westenberg loog dus over het telefoongesprek. Ook de bewering in de brief aan het NRC dat hij zich wel zou willen terugtrekken, is met de gang van Gerritsen naar President Van Delden, moeilijk verklaarbaar. Dat was immers niet nodig geweest als het waar was wat hij zei.
De tegenstanders van Westenberg beweren dat de rechter in totaal twaalf keer onder ede heeft gelogen. Westenberg zelf ziet in de zaak een hetze tegen zijn persoon en een poging om een “levenslang spreekverbod op te leggen aan een lid van de rechterlijke macht.” Hij procedeert door op kosten van de Staat. Zijn advocaatkosten worden betaald door de Raad voor de Rechtspraak. Alles bij elkaar zijn er vanaf 1992 meer dan 60 rechtszaken gevoerd in hele Chipshol affaire.