Politici en commentatoren buitelen over elkaar heen nu het Hof van Discipline heeft geconcludeerd dat moslimadvocaat Mohammed Enait mag blijven zitten wanneer de rechter verschijnt. De gewoonlijk zo aanwezige Enait zelf mijdt – afgezien van zijn tumultueuze optreden bij Pauw & Witteman – de mediaspotlights. Hij sprak wel met Advocatie, kalm en tevreden met zijn overwinning. “Ik denk dat we de met dit vonnis de multiculturele samenleving honderd jaar vooruit hebben geholpen, en moeizaam over de drempel van de 21ste eeuw hebben getild.”
De ophef in de Tweede Kamer en het kordate optreden van staatssecretaris Albayrak; Enait beschouwt het als “een politiek autistische reactie”. “Dit zijn politieke autisten die in de war raken zodra ze worden geconfronteerd met gedrag dat ze niet kennen. En het is scoren voor de bühne: ze slaan hun hengels uit in de vijver van de rancuneuze, witte kiezer.”
Elitexenofoben
Volgens Enait komt de hele tuchtzaak neer op “een steekspel tussen de legisten, die de wet toepassen als letterknechten, en de contextualisten, die een vraagstuk bekijken binnen de maatschappelijke context”. “Als je sec naar de wet kijkt, zijn hoofddoeken, keppeltjes en dergelijke voor advocaten verboden. Maar het Hof zegt nu: we kijken niet alleen naar die wet, maar ook naar de maatschappij. Dat is een hoopvol signaal. En het is een klap in het gezicht van de monoculturelen en de elitexenofoben.”
Enait reageert verbaasd op UvA-hoogleraar Floris Bannier’s (zie het volgende artikel) instemming met de beslissing. “Oh ja? Hij hield er eerder een heel ander standpunt op na. Veel mensen in de Balie wijzen die multiculturele levensvisie af, die willen mij liefst een assimilatiecontract laten ondertekenen. Zij staan niet open voor diversiteit binnen de Balie. Het gaat hier in feite om een richtingenstrijd, een scholenstrijd. Daarin is de uitspraak van de Raad van Discipline nu 180 graden omgedraaid en binnenste buiten gekeerd.”
Kloonadvocaten
De moslimadvocaat zelf vindt de uitspraak van het Hof een “venerabele, waardige beslissing”. Aan de beslissing ging in Nederland een periode van “intensieve soul searching” vooraf, zegt hij. “Men vroeg zich af: wat doen we met advocaten met een uitgesproken levensvisie? Bij grote kantoren zijn over het algemeen alleen allochtone kloonadvocaten van autochtone advocaten welkom.”
Enait denkt dat de uitspraak een “ripple effect” zal hebben, “een soort Lindenbaum-Cohen effect”. “Dat geeft hoop aan mensen met keppeltjes, tulbanden, hoofddoeken en baarden die de advocatuur in willen.” Hij vervolgt: “In Amsterdam werkt een advocaat die in de rechtszaal een keppeltje draagt. Dat hij nooit is aangepakt en ik wel, geeft aan dat dit een politiek proces was. De Haagse balie zat lange tijd in de maag met twee vrouwelijke advocaten in het arrondissement die hoofddoeken dragen. Ook daar schept deze uitspraak duidelijkheid.”