Sommige advocaten zijn niet alleen meester in de rechten, maar ook meester in de keuken of een meester in het opeten. In de serie Meesterchef proberen we te achterhalen waar het culinaire hart sneller van gaat kloppen. Deze keer is het de beurt aan strafrechtadvocate Marjolein Dikkerboom: “Op het dek van een oude veerpont uit 1927 lunchen in het zonnetje. Het is dan altijd lastig om daarna weer aan het werk te gaan.”
Door Julliëtte Geers
Strafrechtadvocate Marjolein Dikkerboom leer ik kennen via de vorige Meesterchef Frederique ten Berge, haar patroon die haar niet alleen alle beginselen van de strafrechtspraktijk leerde, maar haar ook passie voor eten meegaf. Haar ontmoeten blijkt nog niet mee te vallen: ze is net een eigen kantoor begonnen, is drie maanden geleden verhuisd, heeft een zoontje David van zevebtueb maanden en is ruim 34 weken zwanger.
Welke eetgewoonten heb je laten vallen nu je moeder bent geworden?
“Als strafrechtadvocate ben ik veel on the road. Daarbij komt het vaak voor dat het hollen of stilstaan is. Voorheen liet ik me dan ook graag leiden door de waan van de dag, en plande ik via what’s app in de auto ad hoc etentjes met mijn man of vriendinnen. Sinds de komst van mijn zoon David moet alles gepland worden. Geen ma-, di-, woe-, do- of vrijmibo die spontaan uitloopt tot een stapavond tot in de vroege uurtjes.
Zowel het gemakkelijke uit eten gaan als de gemakkelijke happen thuis zijn me nu dus even ontvallen. We gaan nog wel uit eten, maar niet meer zo vaak. Ook komt het eigenlijk niet meer voor dat we afhalen, bestellen of een snelle boterham smeren. David moet immers ook eten en voor hem wil ik wel altijd een volwaardige maaltijd neerzetten. Als kersverse moeder wil je het goed doen en kook, stoom en pureer je je een ongans, alles uiteraard, natuurlijk, organisch, biologisch, diervriendelijk en plantaardig. Heeft meneertje liever een Olvarit potje. Ook dat heb ik moeten leren loslaten.”
Welke eetgewoonten zijn daarvoor in de plaats gekomen?
“Van een uitetencultuur naar een thuisetencultuur brengt de nodige aanpassingen met zich mee. En ik zeg dit met een grote glimlach, maar het elke keer ‘wat zullen we vandaag eten’, ging me op een gegeven moment de keel uit te hangen. De oplossing vonden we in de een kookbox met biologische streekproducten. Dit wordt elke week geleverd met recepten die doorgaans 30 tot 60 minuten tijd in beslag nemen. Voor nu echt even een uitkomst. We eten gezond en gevarieerd, en komen nog wel eens producten tegen die we helemaal nog niet kenden. Zoals gierst en soesterknolletjes. Eerlijkheidshalve dien ik daar wel bij te vermelden dat niet alle Hollandse vergeten groenten een daverend succes zijn.”
Eet je wel eens met cliënten?
“Het is van belang om direct een vertrouwelijke band met je cliënt te creëren, zeker nu de concurrentie in het strafrecht zo groot is. Soms ben je ook gedurende een langere periode de enige met wie je cliënt contact heeft. Als een cliënt op vrije voeten is of na geruime tijd weer vrijkomt, gebeurt het geregeld dat een cliënt met je wil afspreken buiten kantoor. Of voorafgaand aan een zitting drink ik bijvoorbeeld een kop koffie met de cliënt om de zaak voor te bereiden, of we drinken na afloop van de zitting wat om de zaak na te bespreken.
Het komt maar sporadisch voor dat ik met een cliënt lunch. Dit gebeurt eigenlijk alleen met cliënten die ik al meerdere jaren bijsta. In de negen jaar dat ik nu advocaat ben is het aantal keren dat ik met een cliënt heb gedineerd op een hand te tellen.
Lunchen en uit eten met collega’s en confrères doe ik graag. Vaak als zittingen hele dagen duren, om zaken te bespreken, of gewoon voor de gezelligheid en om de laatste roddels uit te wisselen.”
Heb je een nieuwe culinaire balans gevonden?
“Naar de nieuwe culinaire balans ben ik nog steeds zoekende. David blijkt last te hebben van een voedselallergie en -intolerantie. Stond eten vroeger in het teken van genieten, pure ontspanning en gezelligheid zowel uit als thuis, door de onzekerheid van wat er wel en niet kon worden gegeten werd het een bron van frustratie. Dankzij het eliminatiedieet at ik op een gegeven moment alleen nog maar doorgebakken rundvlees, groenten en glutenvrije producten.
Meestal ben ik rond 18.00 thuis en dan begin ik met koken, terwijl mijn man David van de opvang haalt. Mijn favoriete receptjes zijn tegenwoordig eenvoudig maar smaakvol. Dit betekent dat we eigenlijk elke week wel een pasta eten en ook staat er wekelijks een lauwwarme salade op het menu. Het ideale van pasta en salade is dat je er eindeloos mee kunt variëren.”
Wat zijn je favorieten restaurants of recepten?
“Een recept dat ik vaak maak zijn scholletjes en papillot met cherrytomaatjes, verse kruiden en citroen. Geserveerd met krieltjes en geroosterde groenten die in een handomdraai zijn gemaakt. Iedereen vindt het lekker.
De avonden dat we nu samen uit eten gaan, plannen en reserveren we en één keer per jaar gaan we naar een Michelin sterrenrestaurant. Omdat we veel minder uit eten gaan, kiezen we liever voor iets meer luxe. Mijn kantoor is gevestigd aan de Koivistokade in het Havengebied. In die buurt kun je heerlijk lunchen en dineren bij het REM-eiland, al is het alleen al om het fenomenale uitzicht. Daar vlakbij is Pont 13, ook een heerlijke plek in de zomer. Op het dek van een oude veerpont uit 1927 lunchen in het zonnetje. Het is dan altijd lastig om daarna weer aan het werk te gaan. Een snelle lunch of informele avondhap doe ik bij De Walvis of Bar Mick in de Spaarndammerstraat. Verder vind ik Gebr. Hartering en De Compagnon een absolute aanrader: pure en mooie gerechten, met prachtige bijpassende wijnen.
Sinds de opening van Librije’s Zusje in Amsterdam ben ik er tweemaal geweest. Alle superlatieven die je los kunt laten op culinaire hoogstandjes zijn van toepassing. Zelfs orgaanvlees vind ik daar heerlijk. Hoewel mijn smaakpapillen echt niet zo verfijnd zijn dat ik het verschil tussen twee of drie Michelinsterren kan proeven, is het wel zo dat het souterrain van het Waldorf Astoria natuurlijk niet kan tippen aan de Zwolse allure van De Librije. Het enige wat ik daar heb geproefd wat minder dan subliem was, was het ietwat te zure wijntje van Therese’s eigen wijngaarde.”
Hoe je zie je de toekomstige culinaire balans met de komst van de tweede?
“In de nabije toekomst zal er voor wat betreft het eten niet heel veel veranderen. Ik verheug me nu al op de fase waarbij we met de kinderen uitjes kunnen maken om ze te laten zien waar de melk vandaan komt en hoe kaas wordt gemaakt. Opa en oma hebben een stukje land waar ze fruit en groenten verbouwen. Ik vind het belangrijk om ze mee te geven dat niet alles direct uit de supermarkt komt. En in gedachten zie ik ons te zijner tijd al heerlijk kneuterig samen koekjes en cakes bakken.”