Rechtenstudent Jim Moorman werkte hard aan zijn studie en zou cum laude slagen voor zijn bachelor Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Amsterdam totdat hij een hersenschudding opliep. Hij heeft een crowdfundingsactie opgezet om zich te behandelen in de Verenigde Staten.
Jim leidde een zelfstandig leven: studeerde, woonde op kamers en had veel sociale contacten. Hij kon genieten van reizen en van de kleine dingen in het leven. Daar is nu niets meer van over. Hij woont weer bij zijn ouders en is afhankelijk van hen en van de kleine kring van vrienden. Elke dag wordt hij geconfronteerd met misselijkheid, duizeligheid en hoofdpijn. Op goede dagen kan Jim een stukje wandelen. Dit staat in schril contrast met wat zijn leeftijdsgenoten allemaal doen. Waar hij hoort te studeren, te sporten of op een terras te zitten, lukt er niets.
De crowdfundingsactie is op deze pagina te bereiken.
Dit alles speelt nu al vijftien maanden. In Nederland heeft Jim al vele medische instanties benaderd, maar helaas zonder resultaat tot verbetering. Nu is er na vijftien maanden plots hoop: een kliniek in de Verenigde Staten genaamd Cognitive FX, waar ze zijn klachten wel kunnen behandelen.
Waarom heb je ervoor gekozen om rechten te studeren?
”Als klein kind had ik altijd al één eigenschap hoog zitten: rechtvaardigheid. Wanneer ik zag dat iemand onrecht werd aangedaan, kon ik daar erg mee zitten. Als ik dan ook met goede argumenten kon komen om voor iemand zijn gelijk te bewijzen, haalde ik daar ontzettend veel voldoening uit. Naast mijn gevoel voor rechtvaardigheid houd ik ook ontzettend van taal. Teksten lezen en uitpluizen verkoos ik op de basisschool iedere dag boven mijn rekenvaardigheden oefenen. Het was dan ook niet gek dat ik uitkwam bij de studie Rechtsgeleerdheid.
Vanaf mijn eerste hoorcollege (Inleiding Strafrecht) wist ik dat ik op mijn plek zat. De jurisprudentie toepassen en alle literatuur over de afwijkingen lezen: elke casus voelde voor mij als een leuke puzzel die kon worden opgelost. Ik nam extra vakken aan, volgde het honoursprogramma en meldde mij aan voor Amsterdam Law Firm om fictieve zaken op te lossen tegen de wederpartij. Tegen tentamens zag ik ook nooit op; daar had ik juist zin in. Twee uur ‘puzzelen’ in de tentamenzaal na mijn harde werk was een leuke zaak. De beloningen kwamen daarna: mijn goede cijfers.”
Wat is je doel als je herstelt en weer kan studeren?
”Hoe leuk ik het strafrecht ook vond, mijn hart lag bij het privaatrecht. Mijn doel was dan ook de advocatuur in te gaan in dat gebied. Mijn voorkeur ging uit naar het aansprakelijkheidsrecht of het ondernemingsrecht. Mijn ziek worden heeft hier een doorslag in gegeven en nog iets toegevoegd: ik wil met mijn diploma anderen in dezelfde positie waarin ik nu zit gaan helpen. Ik weet nu in welke positie mensen kunnen zitten door hun lichaam, en ik weet dat ik er alles aan zal gaan doen om hen net zo te helpen als mensen mij hopelijk zullen helpen. Letselschadeadvocaat is daar een goede weg in.
Daarnaast lijkt het mij ontzettend waardevol om iets te kunnen betekenen zodat er meer autonomie kan worden gegeven aan mensen, om te beslissen over hun eigen lichaam. Ik weet nu hoe ontzettend belangrijk het is om een waardig bestaan te kunnen leiden en dat elk individu het beste kan bepalen wat er goed is voor diens lichaam. Hoe ik hier invulling aan kan geven past dan toch weer het beste binnen het strafrecht. Ik heb nu in ieder geval duidelijk wat ik wil betekenen voor anderen en dat kan zowel via strafrecht als privaatrecht.”
Welke andere dromen wil je nog najagen?
”Naast mijn carrièredoelen heb ik ook nog genoeg andere dromen. Als kind zat ik op schaakles en speelde ik veel toernooien. De afgelopen jaren schaakte ik nog veel, maar vooral met vrienden. Ik merkte dat ik de schaaklessen en uitdagingen van het spel erg miste, maar de stap naar weer schaaklessen nemen maakte ik echter niet. Als ik weer ben hersteld wil ik daar ontzettend graag weer mee beginnen en zorgen dat ik kan verbeteren. Ook ben ik sinds mijn ziek zijn de natuur ontzettend gaan waarderen. De rust en vrijheid die dat kan brengen.
Ik zou ontzettend graag een busje willen renoveren en er een tijd op uit willen trekken door de natuur, om onder andere de mooiste wandelingen te maken door Portugal. Terug kunnen keren naar Portugal is sowieso een droom voor mij: ik studeerde daar een halfjaar aan de Universiteit van Lissabon voor Erasmus. Als ik de natuur daar weer op zou kunnen zoeken zou mij dat ontzettend gelukkig maken. Maar mijn nummer één droom blijft toch echt dat ik eindelijk mijn laatste twee tentamens kan maken en mijn diploma in handen heb.”
