Het boek Wikken & Wegen is een creatieve ode aan het werk van advocaten en rechters. In dit relatiegeschenk ter ere van het 150-jarig bestaan van De Brauw Blackstone Westbroek zijn 24 arresten van de Hoge Raad opnieuw verteld door bekende auteurs van kinderboeken.
Illustratie van het Pekingeenden-arrest: Louize Perdieus
Als je het niet eenvoudig uit kunt leggen, begrijp je het niet goed genoeg, is een tegeltjeswijsheid die aan Einstein wordt toegeschreven. Dat moeten ze bij De Brauw gedacht hebben toen ze het boek Wikken & Wegen maakten, een relatiegeschenk voor cliënten, kantoorgenoten en alumni ter ere van het 150-jarig bestaan van het advocatenkantoor.
In het boek, dat in het Engels en Nederlands verschijnt en ook in een handelseditie in de winkel ligt, zijn 24 arresten van de Hoge Raad opnieuw verteld, maar dan door bekende auteurs van kinderboeken. Het lijkt een tegenstrijdigheid van het kantoor dat bekend staat om zijn wetenschappelijke benadering van het recht, maar in de geest van Einstein klopt het helemaal.
Leg immers maar eens simpel uit wat er met Lindebaum en Cohen aan de hand was, en vooral waarom dat nog steeds belangrijk is. Het lukt de kinderboekenschrijvers goed, mede dankzij de steun van een aantal advocaten van De Brauw, aangevoerd door Maarten Schenck, tot twee jaar geleden cassatieadvocaat bij het kantoor.
Steeds enthousiaster
Zoals het een goed jurist betaamt, zag Schenck bij aanvang van dit project vooral de bezwaren, maar werd hij gaandeweg steeds enthousiaster over Wikken & Wegen. Schenck: “Ik vroeg me even af of dit leuk is en wie hierop zit te wachten? Dit wordt toch nooit een leuk kinderboek? Maar het is juist erg leuk geworden, denk ik. Juist voor ouders die zelf jurist zijn en denken ‘hoe zat het ook alweer’ is het leuk om de belangstelling op te wekken van hun kinderen. Je kunt aan de keukentafel goede gesprekken voeren over deze arresten, met kritische kinderen van tien jaar en ouder. Het boek kan het recht wat meer levend maken, ook bij de jongere generatie en hen stimuleren om te zien waar het recht toe dient.”
De auteurs, Bibi Dumon Tak, Jan Paul Schutten, Joke van Leeuwen, Thijs Goverde en Ted Van Lieshout, zijn gebrieft door jurist en bedenker van het boek Koos de Wilt. Zij kregen input van Schenck en zijn collega’s, die een selectie van de arresten maakten. Na de selectie hebben ze de arresten samengevat en kregen de schrijvers ook de volledige uitspraak en het juridische point van elk arrest mee.
Objectieve selectie
Schenck benadrukt dat ze niet gezocht hebben op arresten waar De Brauw bij betrokken was, al is dat in nagenoeg alle arresten – op één na – wel het geval. “We hebben een lange traditie in cassatie en daar zijn we trots op. Maar daar hebben we niet naar gekeken. Ik geloof oprecht dat dit wel een objectieve selectie is. Er zitten goede huis-, tuin-, en keukenzaken in, vragen over intellectueel eigendom, arbeidsrecht en het zijn zeker onderwerpen waar je met kinderen over kunt praten.”
Zijn eigen favoriet? “Ik vind die van de begraafplaats (St. Barbara-aartsbisdom Utrecht c.s.) grappig, je gaat ervan uit dat een grafsteen van de erven is en toch neemt het recht een andere afslag, omdat het goederenrechtelijk systeem zo in elkaar zit. Je vraagt het je nooit af, maar ik snap dat het goederenrecht zo werkt, dat moeten we nou eenmaal consequent houden.”
Creatieve verhalen
Het risico dat er niks overblijft van de juridische essentie, zag Schenck wel, maar daarom lazen de advocaten mee met de concept-verhalen van de auteurs: “Het hoeft niet juridisch perfect te zijn, maar het mag er ook niet helemaal naast zitten. Dus daarom hebben we soms ook nog een aanpassing gevraagd. Het is geen juridisch handboek; het laat vooral zien wat het recht kan doen.”
Schenck is zelf erg gecharmeerd van de creatieve verhalen die nog losjes naar de casus verwijzen, waaronder Zoals bij de wolven over het arrest ‘In eigen voet geschoten’ of de in Whatsapp (Maatzorg/Van der Graaf) of krantenknipsels (Schrijver/Van Essen) geschreven verhalen. Al benadrukt hij ook hoe prettig hij juist de variatie vindt.
Die verschillende manieren waarop de verhalen zijn uitgewerkt, maken het boek echt lekker leesbaar. Sterker, het smaakt naar een top 100 van Nederlandse arresten, maar dan toegankelijk en gevarieerd beschreven. Wie had dat gedacht toen hij zich door die verplichte arresten heen worstelde tijdens de rechtenstudie?
