Vorige week was het gesprek van de dag op de Zuidas nog het beurssentiment als gevolg van het coronavirus. Nu is de aandacht verschoven naar ons eigen sentiment. Dat springt van ‘Stel je niet aan, het is maar een griepje’ naar ‘OMG! Griep-pandemie! Moet ik blikken pasta in rode saus inslaan?’
Na China, Zuid Korea en Italië is het coronavirus nu ook in Nederland vastgesteld. En niet bij één geïsoleerd geval, maar verspreid over het hele land worden er zieken gemeld. Deden we eerst nog lacherig om die Aziaten met hun mondkapjes, nu is ook hier bij de Kruidvat geen Dettol hygiëne zeep meer te krijgen.
Binnen de muren van de Zuidas-kantoren verschijnen flessen met bacteriedodende gel en posters met adviezen: droog je handen met papieren doekjes en was ze minimaal één minuut. Een paar weken geleden was het nog doodnormaal om met een halve longontsteking op je werk te verschijnen, nu word je al argwanend aangekeken als je een onschuldige kikker in de keel weg hoest.
Hoest je wat harder? Dan lopen eerst je vriendelijke collega’s met een boog om je heen en word je tijdens de lunchpauze genegeerd als een pokdalige nerd door het mooiste meisje van de klas. Dus voel je een hoest aankomen, dan loop je met een rood hoofd naar de wc, om daar – in je elleboog – te hoesten, waar niemand je kan horen of kan uitmaken voor coronavirushouder. In deze tijd brengt een hoest je nog eerder in sociaal isolement dan een te sterke lichaamsgeur.
Maar de ongemakkelijkheid met het coronavirus gaat verder dan alleen het mijden van hoesters. Een hand geven kan eigenlijk ook al niet. Verschillende instituten deden het handen schudden al in de ban: scholen, ziekenhuizen, maar ook op de Zuidas vragen de zakelijke dienstverleners zich af of ze nog wel handen kunnen schudden. Dat is wel een ding. Want handen schudden is zo ongeveer het verdienmodel van advocaten, consultants en bankiers. Daar zijn we ook erg bedreven in. En hoe begroet je iemand zonder zijn hand te schudden?
Wat als een nieuwe klant met een enthousiast uitgestoken hand aan komt lopen? Doe je dan een pas achteruit en probeer je met een afgemeten knikje en handen achter de rug net te doen alsof je een formele Oosterse begroeting doet? Of gooi je je handen in de lucht, alsof je je overgeeft na een gewelddadige bankoverval en loop je met je handen in de lucht langzaam op de tegenpartij af? Of schreeuw je alvast ‘Geen handen! Haha. No-Corona! Hahaha. Ha.’
Het schizofrene is dat we met onze Hollandse nuchterheid nog niet helemaal willen toegeven aan de ernst van de zaak. We willen niet meedoen met de massahysterie, maar de ziekte brengt wel de hypochonder in ons naar boven. We snakken naar wat duidelijkheid. Naar corona-etiquette. Want zelf komen we er niet uit. We voelen ons een minderheid in een onbekende cultuur met ongewone gebruiken.
Maar we hoeven ons niet in dit vreemde land te begeven. We kunnen ook gewoon naar huis gaan. Een arts kan niet vanuit huis werken, een productiemedewerker in een zuivelfabriek ook niet en voor een lerares wordt het ook moeilijk. Maar zeventig procent van de Zuidas kan prima vanuit huis uit werken. Laten we dat dan ook gewoon doen. Dan hoeven we geen handen meer te schudden en geen hoesters meer te ontlopen.
Lees ook het artikel over coronamaatregelen aan de Zuidas.
