Ondanks zijn vliegschaamte ging advocaat Eduard de Geer met zijn dochters naar de VS. Eenmaal in het land, hield hij het zo duurzaam mogelijk. Al was daar wel die andere milieuonvriendelijke beslissing: hij huurde een Chevrolet Camaro Cabrio. “Op rustige wegen liet ik ze rijden. Leuk om hun enthousiasme te zien, maar verder hoeft zo’n sportauto van mij niet zo.”
Door Patricia Jacob
“In Zion National Park, een natuurgebied boven Las Vegas, liepen we door een uitgesleten rivier. Die tocht door ‘The Narrows’ was onvergetelijk. Zes uur dwars door een canyon-achtig gebied. We zagen eekhoorntjes en longhorns, een soort geiten met ver uitstaande hoorns. Af en toe vlogen er gieren voorbij. Op de heenweg, rond zes uur ’s ochtends, was er nog niemand. Maar op de terugweg moesten we ons aan het einde een weg door de menigte banen. Dat was minder.”
Eduard de Geer is net terug van een maand Amerika met zijn twee tienerdochters. Een ‘gave reis’, alleen jammer dat hij ervoor in het vliegtuig moest stappen. “Ik houd van reizen, maar niét van vliegen. Vliegen is een van de dingen die het milieu zwaar belast. Als ik vlieg, heb ik een knagend gevoel. Dat heb ik altijd al gehad.”
Fundamentalisme
Het verschil met vroeger is dat hij tegenwoordig duurzaamheid nastreeft in álle aspecten van zijn leven. Zo wil hij zonnepanelen regelen voor op het dak van zijn kantoor Corten De Geer, waar geen airco is en waar afval zoveel mogelijk wordt gescheiden. “Tien verschillende bakken? Nee, dát niet. Het moet werkbaar blijven. Bovendien moeten mensen ruimte hebben om daar anders mee om te gaan dan ik. Anders word je fundamentalistisch.”
Hij doucht elke dag een minuut warm en een halve minuut koud. Daarbij telt hij af. “Anders zit je automatisch op vijf minuten.” De Geer probeert ook minder kleding te kopen. Heeft hij toch iets nodig, dan kijkt hij ook bij de kringloopwinkel. In zijn huis staat de airco standaard uit. “Door de enorme raampartijen wordt het er snikheet als de zon schijnt. Ik open dan een raam. Uit mezelf zet ik nooit de airco aan, dat doe ik enkel in contact met anderen, zoals wanneer mijn dochters dat vragen.”
Chevrolet Camaro Cabrio
Dat hij voor hen wel vaker zijn grenzen overschrijdt, blijkt ook uit zijn laatste trip. “We hebben het al zes jaar over een reis naar Amerika. Ik wilde er zelf ook heen.” De CO2 die ze door hun vluchten hebben uitgestoten, gaat De Geer compenseren door bomen te planten. “Zodra ik een geschikt stuk grond heb gevonden, ga ik aan de slag.”
Voordat ze vertrokken, kocht hij een grote kaart om de reis uit te stippelen. Het stond vast dat ze zouden starten in New York en finishen in Los Angeles. Voor de rest was het ‘een proces van geven en nemen’. Zo wilde De Geer in Amerika geen vlieguren meer maken. Zijn dochters waren bereid om tot twee keer toe achttien uur in de trein te zitten; van New York naar Chicago en van Chicago naar Denver. Van Denver naar Vegas namen ze een camper. “Milieutechnisch niet oké: dat ding zuipt als ‘ie rijdt. Maar je ziet wel veel van het land. Erg leuk: camper midden in de natuur zetten, bij een stuwmeer ofzo. Rondkijken, boekjes lezen, spelletjes doen, vuurtje stoken, praten.”
Toen ze de camper in Vegas inwisselden, nam De Geer ‘een milieuslechte beslissing te hunnen bate’ en huurde hij een Chevrolet Camaro Cabrio. “Op rustige wegen liet ik de meiden rijden. Leuk om hun enthousiasme te zien, maar verder hoeft zo’n sportauto van mij niet zo. Helaas waren er geen elektrische varianten te huur.” Op andere momenten haalden zijn dochters bakzeil. Bijvoorbeeld toen ze met waterscooters over de oceaan wilden scheuren. Een helikoptervlucht over de Grand Canyon konden ze ook schudden. “Gaaf, maar absurd. Dat past niet in het plaatje.”
Tsjernobyl
De reis heeft een staartje gekregen. Sinds Amerika is De Geer vegetariër. “Op een dag was er discussie over de airco in de camper. De dames stelden voor dat hij aan ging en dat ze dan thuis geen vlees meer zouden eten. Ik zei dat ik mee zou doen. De veestapel belast niet alleen het klimaat, maar neemt ook veel land in. Dat laatste is eigenlijk mijn grootste zorg in dit verband. Klimaatverandering hoeft geen probleem te zijn als er maar genoeg grond overblijft om de biodiversiteit in stand te houden en mensen te voeden. Op dit moment gebruiken we veel te veel land en holt de biodiversiteit achteruit. We moeten land aan de natuur teruggeven.”
Zijn dochters kunnen zich ‘redelijk’ in zijn ideeën vinden. Ze liepen mee in de klimaatmarsen, maar willen wel graag lang douchen. Verder willen ze zeker nog veel intercontinentaal vliegen. De Geer denkt er zelfs over om helemaal niet meer te vliegen. “In mijn studententijd was ik anti-vliegen. Daarna dacht ik: ik maak niets mee. Vervolgens heb ik wel gevlogen, onder meer naar Egypte en Maleisië. Maar inmiddels wil ik er helemaal of zo veel mogelijk mee stoppen.”
De Geer is al enige tijd op zoek naar duurzamere reismethoden. Vorig jaar reed hij in zijn Tesla in een week via Tsjechië naar Kroatië. “Op die manier is de reis je vakantie. Vanuit de auto zie je veel meer dan vanuit het vliegtuig. Bovendien kun je stoppen waar je wilt.” Een treinrit met de Oriënt Express of de Transsiberië Express ziet hij ook wel zitten. “Fascinerend om het landschap aan je voorbij te laten trekken. Bijna meditatief. Wilde natuur heeft mijn voorkeur. Ik heb pas gelezen dat de omgeving van Tsjernobyl prachtig is. Het bos heeft zich hersteld en de dieren gedijen er goed. Waarom? Omdat er sinds de ramp in 1986 geen mens meer komt.”
Overbevolking
De Geer slaat nog net niet met een vuist op tafel om zijn woorden kracht bij te zetten. Deze conclusie past dan ook helemaal in het straatje van de man die gelooft dat de hoeveelheid mensen de állergrootste bedreiging voor de levende wereld is. “De meeste wetenschappers zijn het er uiteindelijk wel over eens, maar slechts enkele durven het als het kernprobleem te benoemen. Politiek ligt het al helemaal gevoelig. Het issue van overbevolking moet echter worden aangepakt voordat het te laat is. De wereldbevolking moet worden gereduceerd tot circa 1 à 2 miljard, dan kunnen we allemaal prima leven. Sommige wetenschappers denken dat dit vanzelf gaat. Ik betwijfel dat. Ik pleit voor geboortebeperking: maximaal twee kinderen per gezin. Wereldwijd. Oók – of juíst – in het Westen. Een kind in het Westen heeft een veel grotere footprint dan een kind in een ontwikkelingsland.”
De komende tijd wil hij van dit onderwerp zijn belangrijkste nevenactiviteit maken. “Eerder deed ik veel in de kunstwereld, maar mijn aandacht is verschoven. Misschien dat ik er een boek over ga schrijven of erop ga promoveren. Ik ben benieuwd hoe overbevolking en eventuele beperkingen zich verhouden tot mensenrechten.”
Eduard de Geer is partner bij Corten De Geer in Amsterdam. Dit kantoor adviseert cliënten over alle facetten van het vastgoedrecht. De Geer heeft zich sinds 2006 gespecialiseerd in onroerend goed en ruimtelijke ordening. Hij staat bekend om zijn kennis inzake het erfpacht- en opstalrecht.