Ze hebben sinds 2015 niet veel bijgeleerd, de advocaten van generatie X. Moesten ze toen op patroonscursus om te leren de tere hartjes van hun millennial-stagiaires niet te breken, nu verliezen ze hen alsnog aan het bedrijfsleven. Daar wacht ze als ervaren jurist meer afwisseling, een breder werkveld, meer vrije tijd.
Door Trudeke Sillevis Smitt
Advocatenkantoren weten wel dat het personeelsbeleid niet aansluit op wat mensen willen, maar ze doen er te weinig aan, schrijft het FD. Leegloop van medewerkers met vier tot negen jaar ervaring is het gevolg. Hoe lang denken kantoren hun ingesleten carrièrepad nog te kunnen handhaven?
Nou begrijp ik dat je van die millennial-generatie af en toe een punthoofd krijgt. Het eisenpakket is groot: je moet ze serieus nemen maar het mag nooit pijn doen, ze willen impact maar uitsluitend tussen negen en vijf – ze willen kortom bowlen met bumpers. Logisch dat dat niet lekker matcht met de generatie X-er, die is van niet lullen maar poetsen.
Maar net zo lastig is het dat de oudere generatie blijft denken dat alles om hen draait, dat zij niet hoeven te veranderen. Ik hoorde laatst dat er nog partners op grote kantoren zijn die niet kunnen of willen e-mailen. Hun secretaresses printen de e-mails voor ze uit en de oude meesters dicteren het antwoord. Heeft nou niemand in al die jaren durven zeggen dat dat niet meer kan?
Een Zuidasfirma organiseert nu workshops ‘hoe om te gaan met millennials’, maar intussen dient zich op de arbeidsmarkt alweer een nieuwe generatie aan. ‘Millennials willen impact, maar de generatie na ons “wil zich gewoon goed voelen”,’ zei een dertiger me laatst.
Ik ken nogal wat van die mid-twintigers, en het valt me op hoe vriendelijk, open en bescheiden ze zijn. Men zegt dat ze veel last hebben van stress, maar ze willen graag iets betekenen zonder dat te lijden aan het ego waar zowel millennials als generatie X last van hebben. Die nieuwe generatie ‘Z’ zie ik al helemaal niet tien jaar afzien om vervolgens als partner gezellig met de anderen over het winstaandeel te bakkeleien.
Hoe gaan de kantoren dat oplossen? Ik voorspel in de nabije toekomst de lancering van de training Maak Kennis Met Generatie Z. Maar misschien is een cursus Zelfkennis effectiever. Of een training Eigenliefde. Liefst met zijn allen, en dan vragen als: ‘waarom poetsen wij eigenlijk? Als wij nou eens wat meer zouden lullen?’