Het is augustus en in de City of Londen is het bloedheet. In de tube probeer ik mezelf zo klein mogelijk te maken om de oksels van finance types, hangend aan rubberen lussen, te vermijden. Dat lukt niet altijd. Ik vraag me af of het volgend jaar rustiger wordt, en het jaar daarop ook. Want als ik om me heen kijk lijken de meeste finance expats die ik ken verhuisplannen te maken. Uit noodzaak: ze volgen hun baan naar Frankfurt, of uit principe: het VK voelt niet meer als de open multiculturele samenleving die het ooit beloofde te zijn.
Door ZoZuidas
Zomer 2017 is a Tale of Two Cities, zoals het boek van Charles Dickens dat zich afspeelt tijdens de Franse revolutie. Het Franse hof is de Tory party. Theresa May is drie weken gaan wandelen in de bergen, terwijl het land in een politieke crisis zit. Ze heeft tijdens haar vakantie geen officiële waarnemer aangesteld, waardoor de hardcore Brexiteers (Liam Fox, Boris Johnson) openlijk in oorlog zijn met de voorstanders van een “soft Brexit”. Een cynische strijd van rijke, witte mannen om de macht binnen de partij zelf, waar de politieke stabiliteit en de economie acceptabele collateral damage worden geaccepteerd.
Naast dat theater, wat echt niets meer met regeren te maken heeft, staat de afgebrande Grenfell toren, waar honderden mensen, immigranten, working class Londenaren, levend verbrandden. Omdat de beheerders van de flat in totaal 5000 pond wilden besparen door goedkopere, onveilige gevelpanelen te gebruiken die de flat lieten oplaaien als een doosje lucifers. Mijn schoonmaakster woont in een flat vlakbij de toren. Ze hoorde de mensen van Grenfell schreeuwen om hulp en kan sinds die nacht niet meer slapen. “Ik denk dat ze het expres hebben gedaan. We zijn te arm voor de stad. Ze willen ons weghebben,” zegt ze gelaten. Ze gelooft echt dat de gemeente en property developers deze brand opzettelijk hebben laten gebeuren.
Deze problemen lijken een ver-van-ons-bed-show voor Nederland. Sociale ongelijkheid op de schaal van het VK kan in Nederland niet. We hebben regels die ons daartegen beschermen. Sociale huurwoningen op lucratieve grond in centraal Londen worden op grote schaal door de gemeente verkocht aan projectontwikkelaars om er luxeflats (voor bankiers) neer te zetten. De sociale huurders moeten bij gebrek aan vervanging soms honderden kilometers verderop gaan wonen. Losgescheurd van familie, scholen en werk. Wij zijn beter dan dat, denken we. Maar als het grote geld de stad overneemt, splijt een stad in twee.
Ons bonusverbod zorgt ervoor dat JP Morgan niet voor de Amsterdamse Zuidas, maar voor Frankfurt kiest. Dat is een zegen. Laat de bankers aan de Zuidas voorbijgaan. Een Tale of Two Cities eindigt altijd met een revolutie.