Sommige advocaten zijn niet alleen meester in de rechten, maar ook meester in de keuken. Harm Jan Tulp, partner bij Yspeert Advocaten in Drachten, voert een financieelrechtelijke praktijk. Daarnaast barbecuet hij het hele jaar door. Dat doet hij het liefst in de stijl van Zuid-Afrika, het land waar zijn zoons zijn geboren. ‘Met de braai ga je even terug in de tijd.’
Door Patricia Jacob
“Als ik gegrilde tonijn bestel, vraag ik altijd om die alleen maar aan beide kanten kort aan te schroeien. Negen van de tien keer krijg je dan toch een grijze tonijn. Ik word heel chagrijnig van slecht eten. We moeten zuinig zijn op onze planeet. Het is dan toch zonde als je een vis vangt en vervolgens slecht bereidt? Door zulke ervaringen gaan mijn vrouw en ik in Nederland niet zo vaak uit eten. Bovendien vind ik het zelf ontzettend leuk om te koken.
In het weekend vraag ik me soms al bij het opstaan af wat ik die dag ga maken. Ik ga daarna bijvoorbeeld een grote rosbief halen en rol dat vlees vervolgens door de peperkorrels of besmeer het met zelfgemaakte kruidenolie. Kernthermometer erin en, hup, op de Weber. Zelf friet en mayo maken, een salade erbij.”
Gruwelijk malse kudu
“Ik ben gek op barbecueën en doe dat het hele jaar door. Het is een beetje avontuurlijk en ik houd ervan buiten te zijn. De meest memorabele barbecue tot nu toe beleefde ik vorig jaar met mijn vrouw Petra-Nelleke en onze twee zoons in het Zuid-Afrikaanse Oudtshoorn. Het was zo bijzonder door het gezelschap, het klimaat en het feit dat we op de geboortegrond van onze kinderen zaten. Onze zoon Gift was toen twaalf, Daan negen. Voor het eerst sinds beide jongens oud genoeg waren om zich van alle dingen bewust te zijn, waren we samen in Zuid-Afrika.
Op 13 oktober begonnen we in Pretoria, Daans geboortestad. Via de Oostkaap reisden we in ongeveer drie weken door naar Kaapstad, de geboortestad van Gift. We zagen berggebieden en zee en bezochten onder meer de ziekenhuizen waar ze waren geboren en de opvanghuizen waar ze hadden gewoond.
Oudtshoorn – de struisvogelhoofdstad van Zuid-Afrika – ligt in de Westkaap. We verbleven er in een safaritent met een Zuid-Afrikaanse barbecue erbij, een braai. Om te braaien moet je eerst houtblokken stapelen en daarna die toren in de fik steken. Zodra het hout in kooltjes is veranderd, leg je het vlees of de vis op het rooster. We hadden gruwelijk malse kudu, een soort rund, struisvogel en boerewors, een lange worst van rund- en lamsvlees met koriander. Door die kooltjes zit er een echte grillsmaak aan je vlees. Barbecue je elektrisch of op gas, dan is de smaak anders. Met de braai ga je even terug in de tijd. Tegenwoordig is het van ‘op de knop drukken en grillen maar’. Terwijl het ooit toch echt begonnen is met het in de fik steken van hout.”
Romige oesters
“Zuid-Afrika is een carnivoren-land, maar je kunt er ook uitstekend schaal- en schelpdieren eten. In 2005, op de avond voordat we Gift gingen ophalen, aten Petra en ik waanzinnig lekkere kreeft bij restaurant Ocean Blue in Camps Bay; ons laatste supper met z’n tweeën. Vorig jaar at ik in Knysna de lekkerste oesters ter wereld. Deze oesters uit de Indische Oceaan zijn milder van smaak en romiger dan de oesters die ik in Nederland eet. Ik heb mijn oesters het liefst puur. Het concept gegratineerde oesters begrijp ik niet. Je eet toch ook geen haring met kaas?
De Zuid-Afrikaanse keuken bevat invloeden uit Europa, Afrika en Azië en is heel gevarieerd. Zo aten we er vorig jaar potjiekos, een stoofpotje van vlees, groente en aardappel, en melktert, een custardtaart. Mijn lievelingsgerecht is bobotie, een gehaktgerecht met kerrie, abrikozen en mangochutney. We aten het voor het eerst nadat we Gift hadden gekregen. Met onze kleine in de Maxi-Cosi gingen we toen lunchen op wijnlandgoed Delaire in Stellenbosch.
Ook toen we vorig jaar in Zuid-Afrika waren, viel het me op dat je er veel kwaliteit voor je geld krijgt. In de restaurants gebruiken ze mooie producten en weten ze ermee om te gaan. Knapperige groente, perfect gegrilde tonijn. We moedigen de kinderen aan om van alles te proeven. Dat hebben mijn ouders ook bij mij gedaan. Daardoor lust ik vrijwel alles.”
Biefstuk van de zee
“Behalve geweldig eten en prachtige natuur heeft Zuid-Afrika ook een andere kant. Er is veel geweld, criminaliteit en ongelijkheid. We hebben meegemaakt dat we door de bevolking in de Oostkaap vijandig na werden gekeken. Twee bleekneuzen met ‘hun’ kinderen op de achterbank. Veel zwarten vinden dat dit niet hoort; als kinderen niemand hebben, ontfermt de stam zich over hen. Dat is het idee.
We vinden het belangrijk dat onze jongens een band met hun land houden en dat ze zowel de mooie als minder mooie kanten daarvan zien. Daarom zijn we bijvoorbeeld ook met ze naar Mabopane, een township bij Pretoria, geweest. Een vriendin van Petra-Nelleke helpt daar vrouwen zich zelfredzaam te maken in haar project Lesedi-la-Batho (‘licht voor de mensen’).
We zullen vast nog vaker naar Zuid-Afrika gaan, maar de komende tijd zullen we veel bij onze stormtent op Vlieland te vinden zijn. Als ik er ben, gooi ik altijd mijn hengel in de Noordzee om zeebaars te vangen. Ik leg die ‘biefstuk van de zee’ het liefst met kruiden en citroen in een pakketje van aluminiumfolie op de barbecue. De vis maak ik zelf schoon. Dat heb ik geleerd van mijn vader, met wie ik vaak ging vissen.
Tussen het moment dat een dier vrij is en het moment dat het op je bord ligt, zitten veel stappen. Ik vind het leuk om zo veel mogelijk van die stappen mee te maken. Dat heb ik ook met vlees. Ik jaag zelf niet, maar ik ga soms mee als drijver. Als bedankje krijg ik dan weleens een haas of eend mee. Mijn schoonvader heeft mij geleerd hoe ik het dier klaar voor bereiding moet maken; uitbenen, ontharen. Wie lekker wil eten, moet all the way durven gaan.”