Stel, je werkt al tien jaar bij hetzelfde prestigieuze kantoor, hebt al tien jaar de keuze uit gebonden of ongebonden soep in het bedrijfsrestaurant, uit een grijze of donderblauwe broek, uit Jimmy of Bryan van de helpdesk. Het partnertraject blijft ondertussen een vage droom die maar geen werkelijkheid wil worden. Wat doe je dan? Je begint een boutique kantoor. Of sluit je erbij aan.
Door Fleur Brockhus
Boutique klinkt goed. Het doet denken aan een kleinschalig luxehotel met een warm welkom. Boutique is zelfgebakken scones met clotted cream in plaats van metalen bakken met roerei. Boutique is iedere kamer stijlvol en apart ingericht in plaats van massa meubilair. Boutique is verse bloemen in plaats van nep. Boutique is persoonlijke aandacht, smaakvol, onthaasten. Zonder dat je de hoofdprijs betaalt. Precies dit gevoel moeten klanten ook krijgen bij ‘boutique’ advocatenkantoren.
In het begin zijn de startende partners enthousiast. Een groep dromers die eindelijk de moed hebben verzameld, het stramien zijn ontvlucht, de vleugels uitslaan. Zij gaan het echt he-le-maal anders doen dan op hun oude kantoor. Lekker in jeans en baard naar hun Amsterdamse pandje, werken op het dakterras. Of zelfs op het strand!
Dan de klant: die moet heul veel persoonlijke aandacht krijgen en niet te veel betalen. In het begin gaat dat allemaal nog prima. Maar wat als het boutique kantoor succesvol wordt? Steeds meer dossiers betekent dat er toch meer handjes nodig zijn. Dan heb je de keuze tussen klein blijven en jezelf over de kop werken, dossiers afslaan of groter groeien. Hoe dan ook, de klant krijgt meestal minder aandacht en de prijzen stijgen.
Dan de sfeer op kantoor. Die moet ook he-le-maal anders dan bij grote kantoren: lekker casual, vrij en transparant.
Toch schijnt dat juist bij kleine kantoren de partners snel ruzie krijgen. Over vakantiedagen, werkverdeling en mores. Zo komt het best vaak voor dat het er bij kleine kantoren bits aan toe gaat. Er heerst dan een enorme bewijsdrang onderling. Sommige partners voelen zich zelfs minder vrij dan tijdens hun leven in loondienst. En het ergste: ze constateren dat ze eigenlijk helemaal nooit op het dakterras werken, laat staan het strand.
Het klinkt zo aanlokkelijk: je eigen winkel. Maar het betekent ook meer administratie, geen Jimmy of Bryan van de helpdesk, zelf je lunch regelen. Geen betaalde opleiding of leiderschap programma.
Als je nog nooit hebt samengewerkt met de mensen die ineens je mede-partner worden, is dat een risico. Vooral als je dingen zoals normen, waarden en wensen niet vooraf hebt doorgesproken en vastgelegd. Het is eigenlijk net als trouwen met iemand waar je nooit mee hebt samengewoond. Komt er wrijving? Dan ligt vertrek van een partner op al snel de loer. Of van allemaal. Boutique wordt dan helaas eerder een knellende bottleneck.
Fleur Brockhus is auteur van de romans De urenfabriek en De inspiratiepraktijk