Ongeveer tachtig vrouwen luisterden vorige week dinsdag naar inleidingen van Karin Parmentier en Hélène Propsma tijdens de fall session van Legal Women over het thema ‘onderhandelen voor jezelf’. “Als je wilt doorgroeien, moet je daarover praten. Dat is vaak lastig vanwege zogenoemde ‘belemmerende overtuigingen’.”
Onder het motto ‘Vrouwen die niet vragen worden overgeslagen’, vertelden Karin Parmentier (Kartier) en Hélène Propsma (The Diversity Company) ten kantore van Rutgers & Posch over onderhandelen voor jezelf. Hun workshop startte met een filmpje. In het filmpje twee aapjes in een kooi, die als ze een steentje teruggaven werden beloond. Het ene aapje kreeg een stukje komkommer, het andere een druif. Nu eten aapjes veel liever druiven dan komkommer. Toen het ene aapje zag dat het andere een druif kreeg als hij het steentje teruggaf, werd het heel boos, terwijl hij daarvoor nog tevreden was met zijn komkommer.
Nederland staat wereldwijd op de derde plaats qua achterstand van vrouwen op mannen op het gebied van arbeidsbeloning. Bij gelijk werk worden vrouwen gemiddeld 7,2% minder betaald dan mannen. Parmentier stelde de aanwezige vrouwen de vraag wat zij zouden doen met een bedrag van € 285.000,-. Dat is namelijk het verschil in beloning dat je dan over dertig jaar tijd laat liggen ten opzichte van de mannelijke evenknie, uitgaande van een jaarsalaris van € 70.000,- gedurende deze dertig jaar.
Aan de zaal werd vervolgens gevraagd wat de redenen zouden kunnen zijn voor het verschil in beloning. Als belangrijkste oorzaak werd genoemd wat ook uit onderzoek blijkt: mannen vinden salaris en arbeidsvoorwaarden belangrijker dan vrouwen; verschil in werkuren heeft invloed op targets en de vaart van de carrière; vrouwen vragen niet om promotie of salarisverhoging; vrouwen onderhandelen minder vaak en minder effectief.
Uit de vragenlijst die Parmentier had gestuurd aan de leden van Legal Women, kwam in de eerste plaats naar voren dat bijna alle respondenten zichzelf binnen een jaar zien groeien qua positie. Aan ambitie derhalve geen gebrek. De respondenten van Legal Women prioriteren daarmee de werkaspecten in deze volgorde:
1. vakinhoudelijk
2. samenwerken met collega’s
3. mogelijkheid om je te ontwikkelen
4. salaris
Uit eerder onderzoek blijkt dat mannen anders prioriteren; zij zetten beloning op de eerste plaats. Volgens de spreeksters valt dit te verklaren door het feit dat mannen in het verleden altijd kostwinnaar waren. Uit het onderzoek van Parmentier kwam verder dat de dames van Legal Women ontevreden zijn over de doorgroeimogelijkheden, de erkenning voor het werk (denk aan complimenten of iets mogen doen, niet zozeer geld), het salaris en de bedrijfscultuur.
Parmentier en Propsma benadrukten nogmaals dat als je ontevreden bent, je daar iets aan moet doen. “Als je wilt doorgroeien, moet je daarover praten. Dat is vaak lastig vanwege zogenoemde ‘belemmerende overtuigingen’. Dit zijn de dingen die je invult voor een ander, maar die tussen je eigen oren zitten. Denk bijvoorbeeld aan: ‘ik ben er niet klaar voor’, ‘hij vindt mij een zeur’ of ‘ik hoor dat niet te vragen’.”
De spreeksters gaven verder aan dat mannen onderhandeling vaak zien als een spel. “Ze proberen soms gewoon iets, puur om te kijken hoe je reageert. Dat spel is heel belangrijk en maakt een groot gedeelte uit van de onderhandeling. Daar waar vrouwen vaak alleen gericht zijn op de inhoud – ‘waar ben je goed in’ – zouden zij ook veel meer bewust moeten zijn van het spel. Bepaal van tevoren je strategie en onderhandel met een doel. Bepaal ook je eigen grenzen; wanneer is de grens bereikt? Als je de promotie bijvoorbeeld weer niet krijgt, dan kun je ook zeggen: nu is het genoeg.”