LawTech Europe, dat klinkt groots. Een congres onder deze titel werd afgelopen dagen in Brussel georganiseerd. Veel champagne bij de welkomstreceptie, uitstekende lunch in een leuke omgeving vlakbij de Avenue Louise. Maar gaandeweg het congres bekroop mij het gevoel dat de balans tussen buyers and sellers niet klopte.
Door Christ’l Dullaert, Le Tableau
De organisatie had de pech dat de keynote speaker had afgezegd, daar kan natuurlijk niemand wat aan doen. Daarom hadden ze Judge Peck uit New York op het podium gehesen. De man wist echt wel wat, dus goed opgelost.
Maar zoals gezegd: gaandeweg bekroop mij het gevoel dat er teveel aanbieders van Legal Tech-producten rondliepen, en te weinig ‘kopers’. En als deze balans zoek is, dan ontstaat snel een sfeer van: ‘ze begrijpen het niet, ze doen niks met de nieuwe technologie’. Oftewel, als je niet oppast wordt al snel het lawyer bashing.
Begrijp me goed, er is niets mis met commerciële aanbieders. Advocaten verkopen ook dienstverlening en er zijn ook andere bedrijven die diensten verkopen. Maar als de aanbieders klagen over een gebrek aan afzet, of dat ‘ze’ niets doen, dan ben je denk ik op het verkeerde spoor.
De Reinvent law congressen die ik bijwoonde in New York en Londen geven een sfeer van inspiratie, een gevoel van: ‘wij’ doen het. Ook daar zijn veel start ups en aanbieders van nieuwe producten. Maar de organisatoren komen uit de academische wereld en presenteren ook zeer veel onderzoek. Voorts is het vooral een congres met een presentatie van de laatste ‘uitvindingen’. De deelnemers zijn enthousiaste professionals die zelf experimenteren met nieuwe technologie.
Maar in Brussel was de tendens: ‘de advocatuur doet niks’. Een oud-advocaat uit Duitsland gaf weer eens dat aan het declarabele uur de oorzaak was van het gebrek aan innovatie in de advocatuur. Er zijn inderdaad heus wel advocaten die met een vork schrijven, en het is ook zo dat de reflex van veel advocaten is eerst de uren in hun ‘eigen winkel ‘vol te maken. Maar om nu te zeggen dat het declarabele uur de bron van alle ellende is en dat er niet geïnnoveerd wordt in de advocatuur, gaat mij te ver.
In een van de workshops was een uitgenodigde advocate kennelijk ook deze mening toegedaan. Met klem zei zij een aantal keren: ‘Lawyers do use technology’. De hele setting leek echter tot een defensieve houding te leiden.
Dit krijg je dit als er teveel commerciële aanbieders rondlopen die ieder voor zich misschien een wat te naïeve voorstelling hebben over de groei van hun business. Legal Tech biedt grote kansen, en sommigen daarvan zijn wellicht bedreigend voor het juridische beroep. Ik vergelijk het met een recente aankoop ter gelegenheid van mijn verhuizing; een stofzuiger-robot. Lijkt me geweldig om dat ding door mijn huis te laten zoeven. Maar stuur ik daardoor onze hulp naar huis? Laat ik haar minder werken? Nee, beslist niet, maar doordat het arbeidsintensieve stofzuigen wegvalt, zijn er andere klussen die gedaan kunnen worden.
Zo zal het ook in de juridische wereld zijn. ‘You win some, you loose some,’ zeggen de Amerikanen. Hoe dan ook, de innovatie met behulp van technologie zie ik graag als een product van co-creatie, en niet als een wereld van ‘wij en zij’.
Misschien ga ik de volgende keer toch weer naar verre oorden om kennis te halen. De champagne koop ik dan zelf wel.