Op de linkedIn-uitnodiging die ik een tijdje geleden naar een senior vakgenoot met een ijzersterke reputatie zond, kreeg ik het volgende terug. ‘Ja, tuurlijk linken we. Maarre even serieus… die profielfoto… ;)’ Ehm ok, meneer getrouwde-vijftiger-met-drie-kids. LinkedIn is geen Tinder. Toch leverde een rondvraag onder vriendinnen talloze voorbeelden op van potentiële collega’s – vaak getrouwde mannen – die een linkedIn-verzoek opvatten als een uitnodiging voor Ashley Madison.
Door ZZA
De opmerking over mijn profielfoto was niet ok. Ik voelde me in een situatie geduwd die me iets te bekend voorkwam. De situatie van het ongewenste compliment. Ongewenst omdat het compliment van iemand kwam die beter zou moeten weten. Omdat hij een vieze oude man is en jij veertien jaar oud, bijvoorbeeld. Omdat hij weet dat meisjes worden opgevoed met idee altijd beleefd te moeten zijn, dus ook tegen vieze oude mannen. Omdat hij een senior collega is die ook jouw personeelsgesprek voert. Omdat hij weet dat je hem niet tegen het hoofd wil stoten.
In elke van deze ongemakkelijke situaties is aan de ‘gecomplimenteerde’ de taak om die situatie te neutraliseren. Hij verstoort door zijn dubbele opmerking de verhouding tussen jullie twee, en jij moet hem zonder kleerscheuren rechttrekken. Succes!
De eerste methode is door de man in kwestie voor het ‘compliment’ te bedanken. Maar dan wel zo droog mogelijk. Bijvoorbeeld zoals je je enge oudtante Brunhilde bedankt voor een extreem lelijk verjaardagscadeau.
De tweede methode is om het compliment weg te lachen alsof de man in kwestie een hilarische grap heeft verteld. Hahaha, wauw… ik ga weer verder aan mijn advies werken, daahaag hahaha. Beide methoden zijn erop gericht om een emmer koud water over de seksuele context te kieperen, zonder de mans ego te beschadigen. Want een mannelijke vakgenoot met gekwetst ego is niet goed voor je carrière. Daarom spreken maar weinig vrouwen (of mannen) een vakgenoot aan op misplaatste flirtopmerkingen. Als vrouw wordt je dan neergezet als een zure feminist die om het minst of geringst ‘seksuele intimidatie’ gilt. Want waar gaat de wereld heen als een man een mooie vrouw niet mag complimenteren met haar uiterlijk? Sjesus.
In Engeland is een jonge vrouw die niet bang is om als feminazi te worden neergezet. De advocate Charlotte Proudman publiceerde onlangs een bericht van een oudere mannelijke advocaat die ze had uitgenodigd op linked in. “I appreciate that this is probably horrendously politically incorrect, but that is a stunning picture,” schreef de getrouwde vader op haar uitnodiging. Proudman stuurde terug dat zijn opmerking in de context van linkedIn ‘offensive’ en seksistisch was was en publiceerde de hele berichtwisseling op twitter, met zijn advocatenkantoor erin getagt.
Hardcore. Zoals verwacht kwam Proudman hier slechter uit dan haar aanbidder. Hoe durfde ze zijn reputatie kapot te maken? Het was career suicide, volgens de reacties online. Maar of je de reactie van de advocate nou overdreven vindt of niet, ze heeft de mores in de vaak archaïsche advocatuur wel aan de kaak gesteld. De mannelijke advocaat zat verkeerd, maar Proudman krijgt de schuld van zijn carrièreschade. Een klassiek geval van victim blaming.
De ondertitel van LinkedIn is ‘manage your professional identity’. LinkedIn is een verlengstuk van de werkvloer. Het is niet ok om een “compliment” over een profielfoto te maken, of een opmerking te maken over de mooie glimlach van een junior collega tijdens die presentatie die ze hield over de jaarcijfers.
De opmerkingen komen meestal van een senior met professionele standing binnen het professionele veld waarin jij je netwerk moet bouwen. Hij heeft dus macht over jouw carrière. En dat maakt die onschuldige flirtopmerking een stuk minder onschuldig. Als je baas het niet bij de koffieautomaat zou zeggen, zou hij (of zij) zich twee keer moeten bedenken voordat hij het bij zijn invite of accept zegt.