Amé Derks is met haar 21 jaar (inmiddels 22, red.) de jongste advocaat van Nederland, zo liet de Orde van Advocaten haar na inschrijving eind vorig jaar weten. Sinds 19 oktober 2009 werkt ze op het kantoor van haar vader, Derks Advocaten. Haar moeder is er office manager. “De Holleeders bellen mij terecht nog niet op, maar verder hebben cliënten er juist bewondering voor dat ik op zo’n jonge leeftijd al advocaat ben.”
Hoe reageren cliënten op jouw prille leeftijd?
”Heel positief. Ze vinden het knap, een hele prestatie. Het vader-dochteraspect vinden mensen vaak ook heel bijzonder. Ik had zelf verwacht dat er cliënten zouden zijn die niet geholpen willen worden door zo’n jong iemand, maar ze denken blijkbaar juist: dat zal wel niet voor niets zijn.
Ik heb een Master Strafrecht gedaan, maar momenteel doe ik nog niet veel strafrecht, omdat ik nog niet aan de voorwaarden voldoe die de Raad voor de Rechtsbijstand stelt. Natuurlijk mag ik wel betalende strafzaken doen, maar de Holleeders bellen mij nog niet op. Ik denk dat ze het nog niet met mij aandurven. Terecht ook!”
Hoe komt het dat je op zo jonge leeftijd beëdigd bent?
”Ik het het vwo verkort gedaan. Daarom was ik 17 toen ik begon met studeren. Na vier jaar was ik klaar; ik heb gelukkig nooit een herkansing hoeven doen.”
Heb je getwijfeld of je met je vader en moeder wilde samenwerken?
”Jazeker. Voorheen had mijn vader een soort kostenmaatschap, samen met een collega. Het idee van mijn vader was dat ik bij het kantoor zou komen werken, om het later van hem over te nemen. Toen werd zijn collega ziek en dacht ik: misschien is het te beperkt om alleen met mijn ouders samen te werken. Andersom zeiden mijn ouders, ‘Kijk eerst maar even rond’. Maar intussen viel er wel een gat, en vonden ze het lastig om een goede nieuwe advocaat te vinden. Nadat ik bij een paar andere kantoren had gesolliciteerd, maar daar praktische bedenkingen bij had, zeiden ze: ‘Misschien moeten we toch maar even praten’.”
Toen heb je een officieel sollicitatiegesprek met je vader gevoerd. Hoe verliep dat? Heb je je nette pak aangetrokken?
”Haha! Nou, ik zei de avond ervoor wel: wat zal ik morgen aantrekken? Daar liepen we een beetje over te dollen. Maar het gesprek was wel heel zakelijk hoor, met een blocnote erbij, en op het kantoor.”
Was dat gesprek wel nodig? Jullie wisten toch alles wat nodig was?
”Qua achtergrond wel, maar je kijkt dan toch wat je over en weer van elkaar verwacht, en of die verwachtingen overeenkomen. Daarvoor was dat officiële gesprek wel nodig.”
En, hoe bevalt het samenwerken met je ouders? Bestaat de kans dat je voor altijd bij Derks Advocaten blijft werken?
”Het gaat heel goed! Ik heb het heel druk. Dat is leuk hoor, ik ben goed bezig, het werk stroomt echt binnen. Mijn ouders en ik proberen zakelijk en privé wel gescheiden te houden. ‘S Ochtends bij binnenkomst kletsen we wel even over de avond ervoor, maar dat doen gewone collega’s ook. Ik zie mezelf hier nog lang werken, zo ben ik er wel ingestapt. Maar ik heb gewoon een stagecontract voor drie jaar. Daarna wordt gekeken of ik goed heb gefunctioneerd, en of ik het leuk vind. In de toekomst wil ik me verder specialiseren in het personen- en familierecht en in het strafrecht. Als ik blijf, hoop ik natuurlijk op een dag het kantoor van mijn vader over te nemen.”
Dit interview is in december 2009 gepubliceerd op www.rechtenstudie.nl