Hollend komt Dion Bartels brasserie Quartier Sud aan het Olympiaplein in Amsterdam Zuid binnen gerend. De camera’s van de diverse media staan al klaar om Dion weer eens in schijnwerpers te zetten. Hij is een dik halfuur te laat voor de presentatie van zijn boek over de Palm-Invest fraudezaak, en de ongeduldige pers wordt zoet gehouden met copieuze ladingen zalm, crabcakes en bubbelwijn. “Waarschijnlijk ligt het geld – net als die miljoenen van de Heineken-ontvoering – ergens begraven. In de zandbak van Dubai.”
Bartels is laat omdat op steenworp afstand de rechtszaak tegen de twee hoofdrolspelers in zijn boek, Danny Klomp en Remco Voortman, zojuist is begonnen. Hij valt gelijk in huis met het laatste nieuws over de zaak, de verdwenen miljoenen en afgeknipte tenen. Hier, in de schijnwerpers is Bartels meer thuis dan in de huurflat die hij nu noodgedwongen bewoont vanwege het faillissement van zijn advocatenkantoor. “Matig,” zegt hij, gevraagd naar hoe het nu ermee gaat. Maar met een glimlach, want Bartels is een rasoptimist en hij geniet vandaag zichtbaar van de media-aandacht.
En de media houdt natuurlijk ook van Bartels: BNR-nieuwsradio, De Telegraaf, Quote, Financieele Dagblad en RTL-Z vangen hem één voor één voor hun camera’s, waar Dion druk tussen heen en weer drentelt. En ook de schrijvende pers zit later gebroederlijk om de tafel met de ex-advocaat, alsof hij één van hen is. “Word je ook een beetje wat je bestrijdt, Dion?” vraagt een journalist filosofisch, waarschijnlijk met een piramideconstructie in het achterhoofd. Ook een Quote-journalist trekt een parallel tussen Bartels’ businessmodel en dat van Palm-Invest.
Allebei nieuwsgierig
Maar hij is ook even één van hen vandaag, want Dion ziet zichzelf tegenwoordig meer als onderzoeksjournalist en crimefighter, stelt hij op zijn nieuwe website en ook achterflap van zijn boek, dat hij overigens samen schreef met journalist Philip Dröge. “Advocaten en journalisten hebben één ding gemeen en dat is dat ze allebei heel nieuwsgierig zijn, hè?” In Bartels’ boek worden hij en zijn voormalig kantoor neergezet als ridders op het witte paard die de bibberende beleggers voor naderend onheil wilden behoeden. Maar ook ridder en paard gingen ten onder.
Het verhaal en de gedupeerde beleggers is alles wat er nog over is. Het boek leest lekker, is goed geschreven en geeft een kijk in het snelle Gooise luxeleventje van dure auto’s, de leugens en de val van de twee oplichters. Bartels kondigt meteen een vervolg op deel één van zijn boek aan, “want het is eigenlijk nu pas echt begonnen”. Er is nog 15 miljoen euro zoek van het Palm-invest vermogen. “Waarschijnlijk ligt dat net als die miljoenen van de Heineken-ontvoering ergens begraven. In de zandbak van Dubai,” denkt Dion. Hij belooft ernaar op zoek te gaan, als een echte schatzoeker.
Zelf kan Bartels ook wel wat miljoenen gebruiken in de nasleep van zijn faillissement. Het FD wil van hem weten hoe hard hij zelf geld nodig heeft. “Van boeken schrijven wordt je niet rijk hoor.” Maar toch: er zijn al 6000 exemplaren verkocht van het boek, beweert hij.
Terugkeer als advocaat?
Of hij ook weer terugkomt als advocaat, hangt af van de tuchtrechter. In mei is de uitspraak in het hoger beroep. Mocht het niet lukken, dan lonkt misschien nog een carrière als acteur, want Bartels heeft al aangekondigd zichzelf wel te willen spelen, mocht zijn boek worden verfilmd. “Als je het boek leest, zie je de film al bijna voor ogen,” aldus Bartels. CUT!
Tot slot: hier een kijkje in Het Palm-Invest fraudemuseum met interactieve crimescenekaart, tapverslagen van de recherche waarin Dion Bartels wordt bedreigd en filmmateriaal van Gerard Joling tussen de Bentleys op een Palm Invest-feestje in betere tijden.